Ποιος ήταν ο αγαπημένος κωμικός που ο Σακελλάριος δεν παραδεχόταν

Ποιος ήξερε καλύτερα την κωμωδία και τους κωμικούς από τον Σακελλάριο; Ο μετρ της κωμωδίας είχε τις δικές του απόψεις για το γέλιο στη μεγάλη οθόνη και προσπαθούσε να τις επιβάλει τόσο στον «δυσκοίλιο» Φίνο όσο και στους συνεργάτες του.

Ύστερα από μια σειρά μεγάλων επιτυχιών είχε κατασταλάξει στις προτιμήσεις του και είχε διαμορφώσει γνώμη για το είδος που τόσο αγάπησε αλλά και για τους ηθοποιούς που το υπηρέτησαν υπό την καθοδήγησή του.

Με το μαγικό του άγγιγμα ανέδειξε σε είδωλο το μεγάλο Λογοθετίδη και ύστερα μια πλειάδα κωμικών, ανάμεσα στους οποίους ήταν η Γεωργία Βασιλειάδου, ο Βασίλης Αυλωνίτης, ο Κωνσταντάρας και ο Χατζηχρήστος. Κοντά σ' αυτούς μας πρόσφερε και την κωμική πτυχή ηθοποιών όπως η Καρέζη, ο Αλεξανδράκης, ο Παπαμιχαήλ.

Από τα τέλη της δεκαετίας του '50 ανέτειλε το άστρο του Θανάση Βέγγου, ενός ηθοποιού για τον οποίο ο Σακελλάριος είχε εκφραστεί κολακευτικά αλλά μόνο για τη δραματική πλευρά του ταλέντου του. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι στον «Ηλία του 16ου» ο Βέγγος παίζει κόντρα στον Χατζηχρήστο, σαν ηθοποιός από άλλη ταινία και συναγωνίζεται τη δραματική έμφαση του τοκογλύφου που ενσαρκώνει ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος.

Τα χρόνια, ωστόσο, πέρασαν, ο Βέγγος αυτονομήθηκε και κυριάρχησε στην κωμωδία. Εξελίχθηκε σε μια μηχανή του γέλιου αλλά ο Σακελλάριος είχε πάντα τις ενστάσεις του κι οι φίλοι του τον άκουγαν πάντοτε να μουρμουράει: «Καλός ο Βέγγος αλλά για δραματικούς ρόλους!»