Μια ηθοποιός που δεν ήθελε να βλέπει ο Φίνος αλλά την επέβαλε ο Δαλιανίδης

Είναι γνωστές τοις πάσι οι εμμονές που είχε ο Φιλοποίμην Φίνος με ορισμένους ηθοποιούς, εμμονές που ευτυχώς δεν στοίχισαν τελικά στον ελληνικό κινηματογράφο, καθώς ο μεγαλοπαραγωγός πλαισιωνόταν από συνεργάτες που έβλεπαν καλύτερα από αυτόν.

Θύμα αυτών των εμμονών λίγο έλειψε να είναι μια εντυπωσιακή εικοσάρα με μια μεσογειακή ομορφιά που δεν είχε ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος. Κι ενώ αυτή η ταλαντούχα καλλονή είχε μόλις λάβει το βάπτισμα του πυρός, ο Φίνος την θεωρούσε ήδη «φθαρμένη», καθώς είχε συμμετάσχει σε ταινίες δεύτερης διαλογής. Και τότε ανέλαβε δράση ο Δαλιανίδης που έβλεπε σε αυτή την κοπέλλα το απόλυτο θηλυκό και την αναντικατάστατη συνεργάτιδα στα μιούζικαλ που οραματιζόταν.

Ο Δαλιανίδης κατάφερε να πείσει τον Φίνο να ασχοληθεί σοβαρά με την περίπτωσή της, εξηγώντας του το προφανές: Ότι μια κοπέλα στην ηλικία της χωρίς τις απαραίτητες διασυνδέσεις δεν θα μπορούσε να πάρει μεγάλους ρόλους σε σημαντικές ταινίες. Κάπως έτσι τη δέχτηκε ο παραγωγός στους κόλπους της Φίνος Φιλμ και ξεκίνησε μια μεγάλη καριέρα στην οποία αναφερόμαστε ακόμα και σήμερα όταν θέλουμε να ορίσουμε τι σήμαινε ελληνικός κινηματογράφος στη δεκαετία του '60.

Η Μάρθα Καραγιάννη λοιπόν οφείλει πολλά στον Γιάννη Δαλιανίδη, όχι μόνο γιατί την έφερε στη Φίνος Φιλμ αλλά και γιατί της εμπιστεύτηκε ρόλους που την πήγαν ψηλά και την κράτησαν εκεί ακόμα και μετά την πτώση του παλιού ελληνικού κινηματογράφου. Η συνεργασία Δαλιανίδη και Καραγιάννη ξεκινά με την κωμωδία «Ζητείται ψεύτης», παραγωγή της Φίνος Φιλμ του 1961. Πρόκειται για κινηματογραφική μεταφορά του θεατρικού έργου του Δημήτρη Ψαθά, που στηλιτεύει την αυτοκρατορία του ψεύδους και των κίβδηλων υποσχέσεων στο χώρο της εγχώριας πολιτικής. Στην ταινία πρωταγωνιστούσε ο Ντίνος Ηλιόπουλος.