Σκηνοθέτης που στο άκουσμα του ονόματός του οι ηθοποιοί έλεγαν: «Ωχ!»
Η δεκαετία του '60 πρόσφερε δόξα στους ηθοποιούς του κινηματογράφου αλλά μια δόξα που δεν ήταν πάντοτε εύκολη υπόθεση
Στη δεκαετία του '60 άκουγες συχνά ένα διάλογο μεταξύ ηθοποιών:
«Τι κάνεις αυτή την εποχή;»
«Δουλεύω»
«Πού δουλεύεις;»
«Στην Φίνος Φιλμ»
«Ωραία! Με ποιον σκηνοθέτη;»
«Με τον Δημόπουλο»
«Ωχ!»
Κάποιοι σκηνοθέτες όπως ο Ντίνος Δημόπουλος πάσχιζαν να συρρικνώσουν τον χρόνο των γυρισμάτων και αυτό σήμαινε πως έπρεπε να επιβληθούν με μεγαλύτερη αυστηρότητα από ό,τι άλλοι συνάδελφοί τους. Οι ηθοποιοί της εποχής τους εκτιμούσαν αλλά τους φοβόντουσαν όμως κιόλας. Έτσι έγιναν ταινίες όπως η «Λόλα» ή η κωμωδία «Τζένη-Τζένη».
Ο σκηνοθέτης έπρεπε να επιβάλλεται αλλά όχι με βάρβαρο τρόπο. Έπρεπε να καταστρώνει σωστά το πρόγραμμά του για να ελέγχει ένα σωρό συνεργάτες, ένας από τους οποίους ήθελε φερ' ειπείν να ξαπλώσει, άλλος να φύγει, άλλος να πάει κάπου και ούτω καθεξής. Ο Ντίνος Δημόπουλος φαίνεται πως είχε τον τρόπο του έστω και αν οι ηθοποιοί στο άκουσμα του ονόματός του έλεγαν: «Ωχ!»
