Ελληνικός κινηματογράφος: Η επανάσταση ξεκίνησε από την οδό Ξανθίππου 11, στο Κολωνάκι
Μια ταινία που ανέτρεψε τα δεδομένα στον Ελληνικό κινηματογράφο κι έκανε το γέλιο κυρίαρχο στοιχείο στη μεγάλη οθόνη
Ο ελληνικός κινηματογράφος παραμένει αναπόσπαστο τμήμα του λαϊκού μας πολιτισμού, κληρονομιά μιας εποχής που έχει να επιδείξει το βινύλιο, το σελιλόιντ και την μπάλα στα ξερά γήπεδα.
Το σινεμά πρωτοπόρος σε εκείνα τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια ανέλαβε να σχολιάσει συχνά με τρόπο μοναδικό την κοινωνική επικαιρότητα του '50 και του '60.
Μέσα από αυτή την διαδικασία ωρίμασε και ο ίδιος ο ελληνικός κινηματογράφος ως τέχνη με μπροστάρη τον Φιλοποίμενα Φίνο και τους συνεργάτες του.
Η ανάδειξη της κωμωδίας ως είδους πρώτης γραμμής στις κινηματογραφικές αίθουσες αποτέλεσε το κοινό όραμα Φίνου και Σακελλάριου. Ο Λογοθετίδης έδωσε το βάπτισμα του πυρός αλλά θα πρέπει να δεχτούμε ότι η επανάσταση ξεκίνησε από την οδό Ξανθίππου 11, στο Κολωνάκι. Τα κανάτια που υποτίθεται ότι εκσφενδονίστηκαν από τα δαιμόνια χέρια της Γεωργίας Βασιλειάδου ως «θείας από το Σικάγο» έσκασαν σαν «βόμβες» μπροστά στα μάτια ενός κοινού που μέχρι τότε είχε γαλουχηθεί με την υπεροχή των δραματικών ταινιών και τα δακρύβρεχτα σενάρια.
Η κωμωδία απελευθερώθηκε, αποδεικνύοντας τη δυναμική της πειθώ στους σινεφίλ της χώρας. Το πέρασμα του χρόνου δικαίωσε απόλυτα εκείνο το πείραμα και σήμερα μπορούμε να λέμε πως η «Θεία από το Σικάγο» ανέδειξε το γέλιο ως κυρίαρχο στοιχείο του ελληνικού σινεμά μιας ολόκληρης εποχής.
