Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο: Ο Φίνος δεν ήθελε την Καρέζη και τον Αυλωνίτη

Μια ταινία με θέμα τη λατέρνα ήταν ο διακαής πόθος δύο σκηνοθετών, του Γιώργου Τζαβέλλα και του Αλέκου Σακελλάριου την εποχή που δούλευαν και οι δύο για τον Φίνο. Σε αυτό το "μπρα ντε φερ" κέρδισε τελικά ο Σακελλάριος.

Ωστόσο, ο Φίνος είχε σοβαρές ενστάσεις για τις επιλογές του σκηνοθέτη όσον αφορά το πρωταγωνιστικό τρίο. Συγκεκριμένα δεν ήθελε να ακούει για τον Βασίλη Αυλωνίτη θεωρώντας ότι είχε υποβαθμιστεί παίζοντας σε ταινίες δεύτερης διαλογής. Ούτε όμως και την νεαρή Τζένη Καρέζη πήρε με καλό μάτι κι ας προερχόταν από το Εθνικό Θέατρο, Ισχυριζόταν ότι είχε σοβαρό στραβισμό που θα έβγαινε στο φακό. Ο Σακελλάριος όμως επέμεινε και τελικά πέρασε το δικό του.

Για τον μόνο που ο Φίνος έδωσε εξαρχής το πράσινο φως ήταν ο Μίμης Φωτόπουλος. Ο Φωτόπουλος ήταν τότε ο πιο εμπορικός ηθοποιός και ο πρώτος με τον οποίο ο μεγαλοπαραγωγός του ελληνικού σινεμά υπέγραψε συμβόλαιο αποκλειστικής συνεργασίας. Η μεγάλη συμπάθεια του Φίνου ήταν ο Αλεξανδράκης, ο οποίος παρότι είχε ένα μικρό ρόλο αμείφθηκε με μισθό πρωταγωνιστή. Ο Σακελλάριος θέλοντας να δώσει ένα τόνο αυθεντικότητας στο δημιούργημά του πλαισίωσε την Σούλη Σαμπάχ με γνήσιες τσιγγάνες, για να χορέψουν μαζί της και απέρριψε χορογράφο και επαγγελματίες χορεύτριες

Μια ακόμα σημαντική λεπτομέρεια της ταινίας είναι ότι γυρίστηκε στην Πάτρα!
Έκανε πρεμιέρα στις 12 Δεκεμβρίου του 1955 και κατά τη σεζόν 1955-1956 η ταινία ήρθε δεύτερη σε εισπράξεις μετά τη "Στέλλα" του Κακογιάννη. Η μεγάλη εμπορική επιτυχία έπεισε τους συντελεστές της να γυρίσουν δύο χρόνια αργότερα τη συνέχεια με τίτλο «Λατέρνα, φτώχεια και γαρίφαλο». Πρόκειται για το πρώτο σίκουελ στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου.