«Κόκκινα Φανάρια»: Το ψεύτικο μπαλκόνι του Φούντα
Κάποιοι ισχυρίζονται ότι εντόπισαν στην Τρούμπα το μπαλκόνι του Φούντα στα "Κόκκινα Φανάρια..."
Το 1963 η κινηματογραφική εταιρία Δαμασκηνός-Μιχαηλίδης λίγο έλειψε να μας κάνει εθνικά υπερήφανους διεκδικώντας το Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας. Τα "Κόκκινα φανάρια" ήταν μια ομολογουμένως φιλόδοξη σύλληψη της Τρούμπας και του υποκόσμου στην Ελλάδα του '60.
Κινηματογραφική μεταφορά ενός ακόμα θεατρικού έργου σε σκηνοθεσία Βασίλη Γεωργιάδη και σενάριο Αλέκου Γαλανού βασίστηκε στην αφήγηση επτά διαφορετικών ιστοριών που αφορούν ισάριθμες γυναίκες του περιθωρίου.
Σε αυτό το κινηματογραφικό καρουζέλ ξεχωρίζει βεβαίως ο Γιώργος Φούντας με τον κτηνώδη ανδρισμό του και η χειριστική Μαντάμ Παρί την οποία ενσαρκώνει η Δέσπω Διαμαντίδου. Είναι σκηνή-οικόσημο της ταινίας αυτή όπου ο Φούντας βγαίνει στο μπαλκόνι του οίκου της αμαρτίας έχοντας πίσω του την Διαμαντίδου και θεάται από ψηλά τον κόσμο της ξεμυαλίστρας Τρούμπας.
Είναι ωστόσο και μια κινηματογραφική απάτη, αφού τα "Κόκκινα Φανάρια" γυρίστηκαν στην ασφάλεια και στην θαλπωρή του στούντιο. Έχει γίνει πολύς λόγος για το επίμαχο μπαλκόνι. Πολλά άρθρα και μαρτυρίες το έχουν ταυτίσει με ένα μπαλκόνι της οδού Νοταρά, για να πιστέψουμε κι εμείς πως το πολύκροτο φιλμ γυρίστηκε στη Μέκκα της ακολασίας, τη κακόφημη συνοικία του Πειραιά. Δυστυχώς και σ’ αυτή την περίπτωση, όπως και σε όλες τις άλλες ταινίες έχουμε να κάνουμε απλά με ένα ακόμα αστικό μύθο. Το πολυσυζητημένο μπαλκόνι είναι κατασκευασμένο και μόνο ο Φούντας είναι ο γνήσιος Φούντας…
Για τους δύσπιστους υπάρχει και η δήλωση της Ελένης Ανουσάκη ότι όλα τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο Στούντιο Άλφα.
