Γκαραγκάνης: Η αγωνιστική ωριμότητα και η πίστη για την ομάδα σκυταλοδρομίας

Μια χρονιά γεμάτη από ατομικά ρεκόρ δεν γίνεται να μην αφήνει ικανοποιημένο κανέναν αθλητή. Στην περίπτωση του Σωτήρη Γκαραγκάνη βέβαια η θέληση το χρονόμετρο να δείξει ακόμη πιο χαμηλά, υπερισχύει από τον εφησυχασμό της μέχρι τώρα πορείας.

Ξεκίνησε την αγωνιστική δράση στην χειμερινή περίοδο με ατομικά ρεκόρ σε 60 μ. (6.72) και 200 μ. (21.01) και κάπως έτσι εξελίσσεται και η θερινή σεζόν. Στο Εαρινό πρωτάθλημα ο 26χρονος σπρίντερ κατάφερε να καταρρίψει ένα ατομικό ρεκόρ που κρατούσε 7 χρόνια. Στα 100 μ. διένυσε την απόσταση σε 10.28 βελτιώνοντας το 10.43 που είχε σημειώσει το 2019 στα Χανιά. Ατομικό ρεκόρ είχε σημείωσε και κάποιες εβδομάδες νωρίτερα, την 1η Ιουνίου, στα 200 μ. τερματίζοντας σε 20.78.

«Είχαμε πει με τον κόουτς από την αρχή της χρονιάς ότι το 10.43 έπρεπε να φύγει. Από την στιγμή που έτρεξα τόσο καλά το 60άρι στον κλειστό στίβο, έβλεπα ότι θα γινότανε το ρεκόρ και στα 100 μέτρα. Στα Χανιά δεν μου βγήκαν καλά τα 100 μ., όμως, έκανα ατομικό ρεκόρ στα 200 μέτρα. Στα Τρίκαλα μου πήγαν καλά τα 100 μ. και έσφιξα στα 200 μέτρα», είπε αρχικά ο Γκαραγκάνης και συνέχισε: «Αυτό που με ικανοποιεί είναι ότι τα ρεκόρ γίνονται σε σταθερές κούρσες. Βλέπω σταθερά καλές επιδόσεις από κούρσα σε κούρσα. Θέλω να αποκτήσω σταθερότητα γιατί έτσι ξέρω ότι το χρονόμετρο θα δείξει σύντομα πιο κάτω».

Η ανοδική πορεία του Γκαραγκάνη και η καθοδική των χρονομέτρων οφείλονται σε αρκετές παραμέτρους. Μια ουσιαστική, όμως, είναι ότι ο ίδιος ωριμάζει αγωνιστικά με το πέρασμα των χρόνων. «Τα προηγούμενα χρόνια δεν είχα πολλές κούρσες στα πόδια μου. Κάθε χρόνο έτρεχα σε πέντε με επτά κούρσες. Όταν αγωνίζεσαι συχνά αποκτάς εμπειρία και αυτοπεποίθηση. Αν κάνεις ένα 100άρι τη χρονιά είναι δεδομένο ότι δεν θα βγουν οι χρόνοι», λέει.

Σημαντικό μερίδιο βέβαια σε όλη την μέχρι τώρα πορεία του έχει παίξει και ο προπονητής του Χρήστος Κατσίκας. Ο άνθρωπος που διέκρινε το ταλέντο του όταν ήταν ακόμη μικρό παιδί και τον έπεισε να ασχοληθεί με τις ταχύτητες αφήνοντας το μήκος.

«Έχουμε δουλέψει μεθοδικά με τον προπονητή μου. Είναι ένας άνθρωπος που ασχολείται με την προπονητική. Διαβάζει, μελετάει και ψάχνει για να βελτιώνεται σε αυτό που κάνει. Είναι σημαντικό που υπάρχει μια ωραία συνεργασία μεταξύ μας και η αλήθεια είναι ότι εξελισσόμαστε και οι δυο μέσα από αυτή», είπε αρχικά ο Γκαραγκάνης αναφερόμενος στον προπονητή του και συνέχισε: «Η σχέση μας δεν έχει να κάνει μόνο στην στενή συνεργασία αθλητή-προπονητή. Είναι και σε προσωπικό επίπεδο. Είναι πολύ σημαντικό να ακούει ο προπονητής τις ανάγκες του αθλητή του».

Η ενασχόληση του με τον στίβο ξεκίνησε όταν ήταν ακόμη μαθητής της Β’ τάξης του δημοτικού σχολείου. «Ο μπαμπάς μου κατάλαβε ότι ήμουν γρήγορος και επίσης ότι είχα μια δυσκολία στο να συνεργαστώ σε ομαδικό άθλημα οπότε αποκλείστηκε για παράδειγμα το ποδόσφαιρο. Κάπως έτσι με πήγε να ξεκινήσω στίβο. Άρχισα με άλματα και μήκος. Ήμουν στην τριάδα των πανελληνίων πρωταθλημάτων των μικρών κατηγοριών μαζί με τον Μίλτο (σ.σ Τεντόγλου). Το 2017 όταν ήρθε στον ΟΦΚΑ Αγ. Δημητρίου Οδυσσέας ο τωρινός προπονητής μου με παρότρυνε να ασχοληθώ με τα σπριντ. Και από τότε αφοσιώθηκα στις ταχύτητες», θυμάται ο Γκαραγκάνης που έχει ατομικό ρεκόρ στο μήκος στα 7,03 μ. από την ηλικία των 17 ετών.

Ο 10χρονος Σωτήρης, το 2009, παρακολούθησε από την τηλεόραση του σπιτιού του με την οικογένεια του το Παγκόσμιο πρωτάθλημα του Βερολίνου. Εκεί όπου ο Γιουσέιν Μπολτ άλλαξε όλα όσα ξέραμε μέχρι τότε για τα σπριντ με τα μυθικά παγκόσμια ρεκόρ σε 100 μ. (9.58) και 200 μέτρα (19.19). «Ήμουν σπίτι μου εκείνο το καλοκαίρι και θυμάμαι να τα βλέπω μαζί με τον αδερφό μου και τον μπαμπά μου, αλλά δεν είχα αντιληφθεί τι ακριβώς σήμαιναν αυτοί οι χρόνοι. Απλά είχα παρασυρθεί από τις αντιδράσεις των υπολοίπων και ήμουν ενθουσιασμένος. Αργότερα βέβαια κατάλαβα…», λέει ο Γκαραγκάνης που από τους εγχώριους σπρίντερ θαύμαζε τον Λυκούργο Τσάκωνα.

Η ομάδα σκυταλοδρομίας 4Χ100 μ. των ανδρών αποτελεί ένα επιπλέον κεφάλαιο στην αθλητική του καριέρα. «Υπάρχει ένας υγιής ανταγωνισμός μεταξύ μας. Είμαστε αρκετά χρόνια στην ίδια ομάδα, συναντιόμαστε συνέχεια στις προπονήσεις και στα κάμπ οπότε υπάρχει δέσιμο. Είναι πολύ ωραίο το κλίμα μεταξύ μας και ξέρουμε ότι μπορούμε να είμαστε μια ανταγωνιστική ομάδα. Υπάρχει πίστη για αυτή την ομάδα», λέει ο Γκαραγκάνης για τη σκυτάλη.

Όσο για το πως συνδυάζονται σπουδές και πρωταθλητισμός η απάντηση είναι μια: δύσκολα! «Όταν πήρα το πτυχίο μου στα ΤΕΦΑΑ ήθελα να κάνω κάτι ακόμη που να μην έχει να κάνει καθαρά με το αθλητικό κομμάτι. Με παρότρυνε και ο προπονητής μου να κάνω και κάτι ακόμη. Έτσι αποφάσισα να συνεχίσω τις σπουδές μου στην φυσικοθεραπεία. Τώρα είμαι στο δεύτερο έτος της σχολής. Τη φετινή χρονιά έδωσα βάση στη σχολή μου, είχα αρκετές ώρες εργαστήρια και η αλήθεια είναι ότι δυσκολεύτηκα να τα συνδυάσω. Είναι κουραστικό αλλά το βλέπω σαν επένδυση για το μέλλον», κατέληξε ο Γκαραγκάνης.