Ντουντουνάκη: «Ήταν από τις δυσκολότερες φάσεις που έχω περάσει στη καριέρα μου...»

Η Ντουντουνάκη είναι ένα από τα 15 μέλη της εθνικής ομάδας στην κολύμβηση που ξημερώματα Κυριακής 23/7 (04:30 οι προκριματικοί, 14:00 οι τελικοί καθημερινά μέχρι και τις 30/7, με απευθείας μετάδοση από την ΕΡΤ3) θα ξεκινήσει την μεγάλη προσπάθεια για διάκριση στην κορυφαία διοργάνωση της χρονιάς.

Η Άννα Ντουντουνάκη μιλάει στην ιστοσελίδα της Κολυμβητικής Ομοσπονδίας Ελλάδας και είναι αποκαλυπτική. Αποκαλύπτει σκέψεις του μυαλού της, εξωτερικεύει τα συναισθήματα μηνών, είναι συγκρατημένη στους στόχους της, αλλά όπως πάντα, ειλικρινής.

«Όταν έκανα τον τελευταίο μου αγώνα στη Ρώμη, δεν είχα στο μυαλό μου το όριο συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες, είχα στο μυαλό μου ότι είναι ένας αγώνας πριν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Είχαμε επιστρέψει από προετοιμασία στην Αλεξανδρούπολη, και χρειαζόμουν 2-3 δυνατές κούρσες με συναγωνισμό πριν πάω στο Παγκόσμιο.

Είμαι πλέον σε ένα άλλο επίπεδο, δεν προσπαθώ να πιάσω ένα όριο, αλλά να πετύχω πολλά περισσότερα. Για αυτό και δεν είναι κάτι που είχα απαραίτητα στο μυαλό μου. Απλά με γεμίζει πολλή χαρά, ότι το πέτυχα τώρα.

Η περυσινή χρονιά, που ξεκίνησε μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες 2021, δεν πήγε όπως θα ήθελα. Είχε προστεθεί πάνω μου μια πολύ μεγάλη πίεση και βάρος τα οποία ήταν πολύ δύσκολο να διαχειριστώ. Το γεγονός πως άλλαξα επίπεδο και κατέκτησα το χρυσό στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα 2021, έφτασα ένα βήμα πριν τον τελικό στους Ολυμπιακούς Αγώνες, ήρθαν πάρα πολλές επιτυχίες μαζεμένες, αγωνιστικά ανέβηκα επίπεδο αλλά ψυχολογικά προστέθηκε πολύ βάρος που εν πολλοίς το θεωρώ και φυσιολογικό. Με έμαθε περισσότερος κόσμος, ένιωθα πίεση ότι πρέπει να αποδείξω πράγματα και να πετύχω ακόμη περισσότερα. Λειτούργησε πολύ πιεστικά όλο αυτό σε εμένα, δεν ήξερα πώς να το διαχειριστώ. Ήταν από τις δυσκολότερες φάσεις που έχω περάσει στη καριέρα μου στη κολύμβηση. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που σε κάποιο βαθμό μπορούσαν να το καταλάβουν. Κάποιες φορές ούτε εγώ η ίδια δεν το καταλάβαινα. Πίστευα πως το είχα ξεπεράσει, μέχρι και το τελευταίο μίτινγκ στη Ρώμη δεν βρισκόμουν σε καλή ψυχολογική κατάσταση.

Γενικότερα, είχα σταματήσει τα δυο τελευταία χρόνια να απολαμβάνω αυτό που κάνω. Η κούρσα που έκανα στη Ρώμη και «έπιασα» το όριο για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, μου θύμισε πώς είναι να κολυμπάω με αυτοπεποίθηση. Αυτό με έκανε πολύ παραπάνω χαρούμενη. Ήρθε σε ένα πολύ κομβικό σημείο. Είχα ξεχάσει πώς είναι να χαίρεσαι με αυτό που κάνεις.

Πέρυσι έκανα υπερβολικά πολλούς αγώνες, δεν ξέρω αν ήταν σωστό, με κούρασε πολύ σωματικά και ψυχολογικά, ανυπομονούσα να ολοκληρωθεί η αγωνιστική περίοδος και να πάω διακοπές. Επειδή έγινε όλο αυτό με τους αγώνες πέρυσι, αποφάσισα φέτος να απέχω για κάποιο διάστημα, και να αφοσιωθώ στη προπόνησή μου, και να ξαναβγώ σε αγώνες όταν θα ένιωθα πως είμαι πραγματικά έτοιμη.

Όπως όμως εξελίχθηκαν τα πράγματα, πλέον ανυπομονώ να συμμετάσχω στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα. Για αυτό λέω ότι ήταν πολύ κομβικό το σημείο που «έπιασα» στη Ρώμη το όριο. Και να σκεφτείτε ότι η πρώτη μέρα των αγώνων πήγε πολύ άσχημα. Είπα στον εαυτό μου, αν δεν τα καταφέρεις τώρα, δεν θα τα καταφέρεις ποτέ. Και τα κατάφερα.

Αναφορικά με το Παγκόσμιο, δε θέλω να πω κάτι περισσότερο. Θέλω να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό, να πετύχω ατομικό ρεκόρ και από εκεί και πέρα ό,τι αυτό φέρει.

Έχω τελειώσει την Νομική Αθηνών, έχω κάνει Μεταπτυχιακό στο Λονδίνο (Queen Mary University) στο Εμπορικό και Εταιρικό Δίκαιο. Επιπλέον, αυτή την εποχή τελειώνω το τρίτο έτος στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών (Οργάνωση και Διοίκηση Επιχειρήσεων), και παράλληλα κάνω Διδακτορικό στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας στο «Αθλητικό Δίκαιο και Ανθρώπινα Δικαιώματα. Γνωρίζοντας ότι δεν θα έχω τη δυνατότητα να κολυμπάω για πάντα, «χτίζω παράλληλα το μέλλον μου».