Για να μπορούμε να φωνάζουμε... «I can breathe»

Αφορμή για το σχόλιο αυτό, στάθηκε το γεγονός πως κανείς, μα κανείς ποδοσφαιριστής στην Ελλάδα, είτε Έλληνας είτε ξένος, είτε λευκός είτε μαύρος, δεν μίλησε, δεν εξέφρασε άποψη στα social media -όπου για άλλα πράγματα, μπαινοβγαίνουν καθημερινά και αναρτούν διάφορα- σχετικά με τη δολοφονία του Τζορτζ Φλόιντ στη Μινεσότα και ακολούθησαν για μέρες τα τρομερά επεισόδια και οι δηλώσεις ή διαδηλώσεις συμπαράστασης σε όλες τις Πολιτείες των ΗΠΑ αλλά και εκτός αυτών...

Στα ηφαιστειώδη εικοσιτετράωρα που ακολούθησαν τον φόνο του Φλόιντ, αθλητές, προπονητές και παράγοντες ένωσαν τη φωνή τους με αυτή των επαναστατημένων, ενώ πολλοί από αυτούς βγήκαν στους δρόμους για να διαδηλώσουν, χωρίς να φοβούνται μήπως «τσαλακωθούν». Μαύροι και λευκοί Αμερικανοί, αλλά και αλλοδαποί. Μεροκαματιάρηδες, αλλά και πάμπλουτοι. Όπως έγραψε ο Στέφανος Τσιτσιπάς στο Instagram, «η ισότητα είναι η πραγματική μας θρησκεία». Ο 21χρονος τενίστας είναι ένας από τους ελάχιστους Έλληνες αθλητές που απηύθυναν προσωπικά το κοινωνικό τους μήνυμα. Δεν κρύφτηκε, όπως δεν κρύφτηκαν τα αδέλφια Αντετοκούνμπο (για τους οποίους δεν έλειψαν τα ρατσιστικά σχόλια από πολλούς Έλληνες…) και ελάχιστοι μπασκετμπολίστες, κυρίως παλαίμαχοι και κάποιοι άλλοι. Μέχρι εκεί όμως.

Για τους υπόλοιπους, αρκεί η ανακοίνωση ή θέση της ομάδας τους. Καλύφθηκαν όλοι από το μανδύα της ΠΑΕ ή ΚΑΕ και αυτό ήταν όλο. Όμως αρκεί μια ομαδική φωτογράφιση; Άλλωστε δεν είναι θέμα δικό μας. Στην Αμερική έγινε. Προς Θεού, δεν υποβαθμίζω τις ανακοινώσεις των ομάδων μας εναντίον του ρατσισμού και τη ξενοφοβία. Ίσα-ίσα, θα μπορούσαν να μη βγάλουν ούτε αυτές όσες ομάδες το έκαναν. Όμως, δεν βρέθηκε ένας ποδοσφαιριστής βρε παιδί μου, να πει ή να αναρτήσει κάτι. Δεν ξέρω αν δεν τους ενδιαφέρει, ή δεν θέλουν ή φοβούνται μην εκτεθούν στον όποιον κίνδυνο πιστεύουν. Δεν ξέρω αν είναι θέμα ΠΑΕ ή ΚΑΕ ή ΤΑΠ ή δεν ξέρω αν είναι οδηγία διοικήσεων.

«Θα βγάλουμε σαν σύλλογος μια θέση και δεν χρειάζεται να γράφετε ή να λέτε ο καθένας ξεχωριστά κάτι». Αυτό που βλέπω είναι -αν δεν μου έχει ξεφύγει κάτι και αδικώ κάποιαν, οπότε ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη- ότι κανείς ποδοσφαιριστής για παράδειγμα δεν είπε ή έγραψε το παραμικρό. Ούτε λευκός ούτε μαύρος, ούτε ξανθός ούτε μελαχρινός, ούτε Έλληνας ούτε ξένος. Προφανώς θα είναι τόσο αφοσιωμένοι όλοι με τα πλέι οφ και τα πλέι άουτ που δεν είχαν χρόνο για τέτοιες ενέργειες. Όμως όλοι γνωρίζουν πως σχεδόν κάθε αγωνιστική κάποιο ρατσιστικό επεισόδιο συμβαίνει σε κάποιο γήπεδο.

Ίσως όχι σε τόσο μεγάλη έκταση όπως πχ στο καμπιονάτο αλλά συμβαίνει. Όμως κανείς δεν αντιδρά. Μια ανακοίνωση συλλόγου και τέρμα. Όμως τώρα θα πρέπει να ξέρουν οι ομάδες πως με τις ανακοινώσεις κατά του ρατσισμού και της αδικίας, όταν συμβεί ρατσιστικό επεισόδιο από δικούς τους οπαδούς, πρώτες θα πρέπει να βγουν και να καταδικάσουν. Πρώτες θα πρέπει να αναζητήσουν ενόχους και να τους πετάξουν από τα γήπεδα τους. Όμως πείτε μου: όλα αυτά τα χρόνια, ποια ΠΑΕ ή ΚΑΕ τόλμησε να πετάξει οπαδό της από το γήπεδο, για ρατσιστική συμπεριφορά σε βάρος αντίπαλου αθλητή; Μια ανακοίνωση καταδίκης στην καλύτερη περίπτωση κι αυτό είναι όλο. Πήξαμε στις… έρευνες να βρεθούν οι ένοχοι αλλά ποτέ δεν βρίσκονται. Τι ατυχία αλήθεια…

Όμως και στην καλή περίπτωση, των ανακοινώσεων ή φωτογραφήσεων των ποδοσφαιρικών ομάδων ως φόρο τιμής στον αδικοχαμένο Φλόιντ και τον κάθε Φλόιντ όλου του κόσμου, η ευθύνη των συλλόγων μεγαλώνει. Πώς; Με το ότι κάθε φορά που δικός τους οπαδός θα φερθεί ρατσιστικά σε αντίπαλο θα πρέπει η ίδια η ομάδα να τον αποβάλλει δια παντός από το γήπεδο της. Καλό να καταδικάζουμε κάθε μορφή βίας, ρατσισμού ξενοφοβίας, όμως αποτέλεσμα έχουν οι πράξεις και όχι τα λόγια. Δεν καταδικάζουμε μόνο όταν αφορά άλλους. Καταδικάζουμε εμπράκτως και ό,τι αφορά τα του οίκου μας. Για να πιάσουν τόπο τα «Ι can’t breathe» όλου του κόσμου…