«Αιώνιοι κομπάρσοι» οι αθλητές

FIFA, UEFA, Euroleague, FIBA, LEN, CEV, IAAF είναι μόνο κάποιες από τις ομοσπονδίες που έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας τους τελευταίους δυο μήνες. Όχι πως δεν τις γνωρίζαμε αλλά τώρα τις έμαθε και ο περισσότερος κόσμος.

Θα μπορούσαμε φυσικά να καθίσουμε και να γράψουμε κι άλλες ομοσπονδίες και επιτροπές σε όλο τον κόσμο, που συζητούν, ξανά συζητούν και αποφασίζουν για το μέλλον του αθλητισμού.

Θα ολοκληρωθεί ή όχι η σεζόν; Θα ξεκινήσουν ή όχι οι προπονήσεις; Θα διεξαχθούν ή όχι οι Ολυμπιακοί Αγώνες το 2020; Θα μετατεθεί ή όχι το Euro 2020; Θα τελειώσει φέτος η Euroleague;

Κι άλλα πολλά, εκατοντάδες ερωτήματα για τις διοργανώσεις σε όλα τα αθλήματα, σε ολόκληρο τον κόσμο, που... πάγωσαν λόγω κορονοϊού και κανένας δεν γνωρίζει το πώς, το πότε κι αν φυσικά ολοκληρωθούν.

ΠΟΥΘΕΝΑ δεν υπάρχουν οι αθλητές. ΠΟΥΘΕΝΑ. Κανένας δεν ρωτάει τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, οι οποίοι όταν έρθει η στιγμή να πάρουν αποφάσεις για το μέλλον το δικό τους και των συναθλητών τους... μετατρέπονται σε «κομπάρσους».

Κάπου-κάπου βλέπουμε δηλώσεις, τοποθετήσεις και ανακοινώσεις από τους συνδέσμους ή τις ενώσεις τους αλλά τίποτα παραπάνω.

Σε κανένα άθλημα, παγκοσμίως, δεν υπάρχει μια κοινή γραμμή, μια κοινή προσπάθεια από την πλευρά των αθλητών. Να χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και να πουν: «Είμαστε κι εμείς εδώ! Ακούει κανείς;».

Στο ποδόσφαιρο, «παίζουν μπάλα» FIFA και UEFA. Στο μπάσκετ, «μιλάνε» FIBA, Euroleague, στο βόλεϊ FIVB, CEV, στον υγρό στίβο FINA, LEN, στον στίβο IAAF και ούτω καθεξής.

Τους αθλητές τους έχουμε μόνο για τα βίντεο στα social media: «Μένουμε σπίτι», «τηρούμε τους κανόνες», «γυμναστική στο σπίτι».

Όταν όμως έρθει η ώρα για τις αποφάσεις, κλείνουμε τις πόρτες και... «αποφασίζουμε και διατάζουμε».

Βέβαια καλά κάνουν και τα μεγάλα «κεφάλια» γιατί οι αθλητές εδώ και δεκαετίες, δεν έχουν καταλάβει ποια είναι η δύναμή τους και τι μπορούν να καταφέρουν.

Κάτι αντίστοιχο με τον λαό.