Η υπερσεξουαλικοποίηση της Κομανέτσι

Πολλά θετικά σχόλια έχει αποσπάσει η κίνηση της εθνικής ομάδας ενόργανης γυμναστικής γυναικών της Γερμανίας να αγωνιστεί στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο φορώντας ολόσωμες φόρμες αντί για το παραδοσιακό κορμάκι. Πιονιέρος στην κίνηση αυτήν υπήρξε η Γερμανίδα γυμνάστρια Σάρα Βος, η οποία την περασμένη άνοιξη συμμετείχε καλυμμένη από την κορυφή έως τα νύχια στο Πανευρωπαϊκό της Ελβετίας, τονίζοντας πως έτσι αισθανόταν πιο άνετα.

Μέχρις εδώ όλα καλά. Το θεματάκι μου είναι πως η Γερμανική Ομοσπονδία Ενόργανης Γυμναστικής χαρακτήρισε την κίνηση αυτήν ως «δήλωση κατά της σεξουαλικοποίησης των γυναικών στον χώρο της γυμναστικής».

Ένα λεπτό, βρε παιδιά. Τι ακριβώς είναι τούτο; Πότε ξεκίνησε αυτή η σεξουαλικοποίηση στην ενόργανη και δεν το πήραμε χαμπάρι; Δηλαδή η Νάντια Κομανέτσι, η Λαρίσα Λατίνινα, η Όλγα Κόρμπουτ και η εκθαμβωτική Σβετλάνα Μπογκίνσκαγια ήταν «σεξουαλικοποιημένες», ενώ η Βος και η παρέα της πλέον δεν είναι; Δηλαδή οι (άνδρες) φίλαθλοι της ενόργανης, ενός εκ των πιο ευγενών (αν μου επιτρέπεται ο όρος) και θεαματικών ολυμπιακών αθλημάτων, είναι κατά βάση ματάκηδες που απλώς μπανίζουν τις καλλίγραμμες κοπέλες;

Αστεία πράγματα, με τραγελαφικότερο όλων την προσπάθεια σύνδεσης της συγκεκριμένης πρωτοβουλίας με τις πρόσφατες αποκαλύψεις για παρενοχλήσεις αθλητριών της ενόργανης στις ΗΠΑ αλλά και αλλού. Μα, αντίστοιχα φαινόμενα δυστυχώς συναντάμε σε όλα σχεδόν τα αθλήματα, από το ποδόσφαιρο έως την ελληνορωμαϊκή πάλη. Δεν νομίζω πως σε τέτοιες περιπτώσεις παίζει ρόλο το outfit. Και βέβαια τα θύματα είναι εξίσου αγόρια με κορίτσια.

Κατά καιρούς δε έχουμε δει αθλήτριες από μουσουλμανικές χώρες να αγωνίζονται με καλυμμένο το σώμα τους για θρησκευτικούς λόγους. H συγκεκριμένη πρακτική έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως επιτομή του σκοταδισμού και της καταπίεσης του γυναικείου φύλου. Σε μεγάλο βαθμό από τους ίδιους που σήμερα αποθεώνουν τις Γερμανίδες, οι οποίες ουσιαστικά κάνουν ακριβώς το ίδιο. Δηλαδή η Αφγανή που καλύπτει το σώμα της είναι σκοταδίστρια, ενώ η Γερμανίδα προοδευτική; Κάτσε να δεις πώς λέγεται αυτό... Α, ναι! Λέγεται ρατσισμός.

Προφανώς και είναι δικαίωμα κάθε αθλήτριας -ειδικά εκείνων που αγωνίζονται στο υψηλότερο επίπεδο- να φοράει τα ρούχα τα οποία η ίδια κρίνει πως μπορούν να τη βοηθήσουν να επιτύχει το καλύτερο δυνατό. Δεν υπάρχει λόγος όμως να ιδεολογικοποιούμε τα πάντα. Ειδικά όταν το επιχειρούμε με έναν κατά βάθος ούλτρα συντηρητικό τρόπο.