Ολυμπιακός: Οι «Έλληνες» ξένοι του Θρύλου

Η μεταγραφική περίοδος αργεί ακόμη, αλλά τα σενάρια είναι πολλά και σε αυτά εμπλέκονται για τον Ολυμπιακό κάποιοι ξένοι ποδοσφαιριστές που έχουν διακριθεί κατά την παρουσία τους στο ελληνικό πρωτάθλημα με τις ομάδες στις οποίες αγωνίζονται. Υπάρχει η περίπτωση του Λισάντρο Σεμέντο που έκανε πολύ καλό πρωτάθλημα φέτος στην επίθεση του ΟΦΗ, του Σάσα που ήταν καθοριστικός στην αγωνιστική λειτουργία του Άρη, ακόμη και του Εμανουέλ Ινσούα που δεν έχει συμφωνήσει για την παραμονή του στον Παναθηναϊκό και το όνομά του έχει ακουστεί για το αριστερό άκρο της άμυνας του Ολυμπιακού σε περίπτωση που παραστεί ανάγκη ενίσχυσης εκεί.

Με αφορμή αυτή τη φημολογία ή τις πληροφορίες, αλλά και το γεγονός ότι τα «ραντάρ» του Ολυμπιακού είναι ανοιχτά και για άλλες τέτοιου είδους περιπτώσεις, πέραν των ελληνικών ταλέντων ή των στόχων από το εξωτερικό, επιχειρούμε σήμερα μια μικρή αναδρομή ώστε να θυμηθούμε ποιους ξένους παίκτες από το ελληνικό πρωτάθλημα έχει εμπιστευθεί η πειραϊκή ομάδα όλα αυτά τα χρόνια που κυριαρχεί απολύτως στο ελληνικό ποδόσφαιρο, κατακτώντας τον έναν τίτλο πίσω από τον άλλον από το 1997, με μικρές παρενθέσεις. Η συμμετοχή των παικτών της κατηγορίας που θα εξετάσουμε είναι σε κάποιες περιπτώσεις πολύ καθοριστική ή μακρόχρονη, ενώ σε άλλες η συμβολή τους στην αγωνιστική πορεία του συλλόγου δεν ήταν αντίστοιχη των προσδοκιών. Ή κάποιοι άλλοι να ήταν… κάπου στη μέση.

Ο «Τζόλε» και οι… άλλοι της πρώτης περιόδου

Η πιο επιτυχημένη μεταγραφή για τον Ολυμπιακό ξένου παίκτη από ελληνική ομάδα και σίγουρα μία από τις σπουδαιότερες προσθήκες που έχουν γίνει στην «ερυθρόλευκη» ιστορία ήταν αυτή του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς. Ο Σέρβος άσος πήγε στον Ολυμπιακό το καλοκαίρι του 1996 από τον Πανηλειακό και έγραψε ιστορία με τη φανέλα της ομάδας, σάρωσε τους τίτλους με πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε σεζόν, έως το 2009 όταν κρέμασε τα παπούτσια του. Αναδείχθηκε σε εμβληματική φυσιογνωμία της ομάδας, με το περιβραχιόνιο του αρχηγού τα περισσότερα χρόνια και με κατακτήσεις 12 πρωταθλημάτων και 5 Κυπέλλων Ελλάδας. Έπαιξε με τον Ολυμπιακό σε 484 ματς, με 153 γκολ και 98 ασίστ.

Εκείνη την περίοδο των πρώτων χρόνων, ο Ολυμπιακός πήρε ως ελεύθερο από την ΑΕΚ τον Ρέφικ Σαμπανάτζοβιτς. Ο πολύπειρος τότε άσος είχε πολύ επιτυχημένη παρουσία στην Ελλάδα και ο Μπάγεβιτς τον είχε εμπιστευθεί για μια διετία, με τον Μαυροβούνιο χαφ να παίζει σε 30 αγώνες και να έχει τη δική του συμβολή στην κατάκτηση δύο πρωταθλημάτων. Από τον Ολυμπιακό έφυγε το 1998 για τους Ουίζαρντς στις ΗΠΑ.

Στον Ολυμπιακό πρόλαβε να πάρει πρωτάθλημα στην τελευταία χρονιά της πενταετούς παρουσίας του στην ομάδα ο Φώτης Στρακόσα. Ο Αλβανός τερματοφύλακας έζησε την τελευταία περίοδο των «πέτρινων» χρόνων, αλλά αναδείχθηκε πρωταθλητής το 1997. Ο Ολυμπιακός τον είχε αποκτήσει από τον Εθνικό, ενώ είχε παίξει και στον Πανιώνιο. Με τη φανέλα των Πειραιωτών έπαιξε σε 44 αναμετρήσεις, ενώ στη συνέχεια βοήθησε και από το πόστο του γυμναστή γκολκίπερ.

Ο Μπόζινταρ Μπάντοβιτς, που κάποια στιγμή πολύ αργότερα ανέλαβε και υπηρεσιακός προπονητής στον Ολυμπιακό και τώρα κάνει πολύ καλή καριέρα στην Ασία, αποκτήθηκε το 1997 από τον Πανηλειακό και μια χρονιά αργότερα έφυγε για τον ΠΑΟΚ. Ο δεξιός μπακ εκείνης της ομάδας έκανε 24 ματς και έδωσε 3 ασίστ.
Ένα από τα μεγαλύτερα ταλέντα που είχε ο Ολυμπιακός στο δυναμικό του από την Αφρική ήταν ο Πίτερ Οφορίκουε. Ο Γκανέζος επιθετικός αποκτήθηκε το 1997 από την Καλαμάτα και έμεινε έξι χρόνια στον Ολυμπιακό, κατακτώντας ισάριθμα πρωταθλήματα! Αγωνίστηκε σε 136 αναμετρήσεις και σημείωσε 32 τέρματα με τα ερυθρόλευκα.

Το φανταστικό γκολ που είχε βάλει με φάουλ στη Λεωφόρο στο ιστορικό 1-4 ήταν το σήμα κατατεθέν της τριετούς παρουσίας του Λουτσιάνο στον Ολυμπιακό. Ο βιρτουόζος αριστεροπόδαρος Βραζιλιάνος αποκτήθηκε από την Ξάνθη το 1998 και έφυγε το 2001 ως ελεύθερος για τον ΠΑΟΚ. Κατέκτησε 3 πρωταθλήματα στον Πειραιά και σε 91 συμμετοχές είχε 21 γκολ.

Από τις πλέον «φτωχές» σε παρουσία μεταγραφές ξένου παίκτη από την Ελλάδα ήταν ο Ζίζι Ρόμπερτς. Ο Ολυμπιακός τον πήρε περισσότερο επειδή σκόραρε με τον Πανιώνιο εναντίον του ΠΑΟ και σίγουρα περίμενε περισσότερα από τα 15 ματς και τα 6 γκολ του Λιβεριανού φορ, που είχε ξεκινήσει την καριέρα του από τη Μίλαν. Από τον Ολυμπιακό πήγε στις ΗΠΑ, στο Κολοράντο, στις αρχές του 2004.

Ο Γιουράι Μπούτσεκ είχε κάνει καλές εμφανίσεις με την Ξάνθη και ο Ολυμπιακός τον πήρε το 2003 για να τον έχει βασικό, αλλά τελικά έκανε μόλις 7 ματς και την επόμενη χρονιά έφυγε για τον Άρη. Ο Σλοβάκος είχε παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ στην ήττα από τη Γαλατά με 1-0 στην Τουρκία.

Καλή τεχνική έδειξε στον Λεβαδειακό ο Σλοβένος Μίρνες Σίσιτς, που πράγματι διέθετε εξαιρετική ντρίμπλα. Ο Ολυμπιακός τον απέκτησε τον χειμώνα του 2008 και έναν χρόνο αργότερα τον παραχώρησε στον Ερυθρό Αστέρα, με φτωχό απολογισμό 17 συμμετοχών, 2 γκολ και 2 ασίστ.

Μετά τον Μπούτσεκ ο Ολυμπιακός δοκίμασε με ακόμη έναν Σλοβάκο τερματοφύλακα, το 2008. Πάλι δίχως επιτυχία. Στη σκιά του Νικοπολίδη, ο Πάβελ Κόβατς από τον Απόλλωνα Καλαμαριάς έπαιξε σε μόλις πέντε αγώνες με τον Ολυμπιακό και το 2010 επέστρεψε στην πατρίδα του. Πανηγύρισε πάντως έναν τίτλο στην Ελλάδα.
Σπάνια προσόντα είχε και ο Ζαουάντ Ζαϊρί από τις πτέρυγες. Ο Μαροκινός είχε σημαντική εμπειρία και πριν πάει στην Τρίπολη και στον Αστέρα, απ’ όπου τον πήρε ο Ολυμπιακός το 2009. Έπαιξε σε 50 αναμετρήσεις και είχε 3 γκολ και 11 ασίστ, εκ των οποίων η μία ήταν στη νίκη επί της Άλκμααρ για το Τσάμπιονς Λιγκ. Το 2011 έφυγε για τον ΠΑΣ Γιάννινα.

Η τελευταία «εσωτερική» μεταγραφή ξένου παίκτη στην εποχή Κόκκαλη ήταν κάποιος που δεν πρόλαβε να παίξει σε επίσημο ματς. Ήταν το καλοκαίρι της διοικητικής μετάβασης όταν ο Λίνεν ζήτησε την απόκτηση του συμπατριώτη του Ντένις Επστάιν από τον Ηρακλή. Ο παίκτης δεν πήρε ευκαιρίες, δόθηκε δανεικός στην Κέρκυρα και όταν έληξε το συμβόλαιό του συμφώνησε με τον Ατρόμητο.