Το καρπούζι και το μαχαίρι στην ΑΕΚ

Θέλει μια ομάδα βασισμένη στον φετινό της κορμό και με λίγες προσθήκες που θα την ανεβάσουν ένα σκαλοπάτι ακόμα, ή μια ΑΕΚ με νέο κορμό, που θα ετοιμαστεί σε καινούργιες βάσεις και το παρόν της θα είναι αμφίβολο. Διότι, όταν ρισκάρεις με νέο κορμό μπορεί να πάρεις περισσότερα, μπορεί όμως να βρεθείς και με λιγότερα. Και συνήθως το δεύτερο συμβαίνει, τουλάχιστον στον πρώτο χρόνο όπου δεν υπάρχει χημεία.

Επίσης, ο επιχειρηματίας καλείται να αποφασίσει αν επιθυμεί τη νέα ομάδα με τον Μανόλο Χιμένεθ καπετάνιο της ή χωρίς αυτόν. Για να τον κρατήσει ξέρει πολύ καλά τι πρέπει να κάνει. Η διαπραγμάτευσή τους κρατάει ήδη σαράντα ημέρες. Επομένως ένα κι ένα κάνουν δύο. Ή του δίνει αυτά που αξιώνει (παραπάνω χρήματα συν συγκεκριμένο μπάτζετ για μεταγραφές) ή του ανοίγει την πόρτα της εξόδου, τον ευχαριστεί για τις υπηρεσίες του και του λέει το «αντίο». Ο Μαρίνος Ουζουνίδης άλλωστε φαίνεται πως απλά περιμένει το τηλεφώνημα...

Τρίτη απόφαση που καλείται να πάρει ο Μελισσανίδης, έχει να κάνει με το ποιο θα είναι το ύψος του «κιτρινόμαυρου» προϋπολογισμού για τις μεταγραφές. Βλέπετε είναι διαφορετικό για τη δυναμική της ομάδας να πέσει μπόλικο χρήμα στο παζάρι και διαφορετικό οι επενδύσεις να είναι μαζεμένες.

Βέβαια σε αυτό το δίλημμα μάλλον τα πράγματα είναι ήδη ξεκάθαρα: «Μικρό μπάτζετ» είναι η στρατηγική του επιχειρηματία και συνάμα «προτεραιότητα στο γήπεδο». Το λέει και το ξανά λέει: «Χτίζω γήπεδο, αυτό προέχει»!

Το μήνυμα του επιχειρηματία είναι ξεκάθαρο και αδιαπραγμάτευτο. Μέχρι να ολοκληρωθεί η «Αγιά Σοφιά» η πολιτική στις μεταγραφές θα είναι η ίδια: Μικρά ανοίγματα. Το πόσο εύκολο είναι να αλλάξει κάπως αυτό για φέτος, ενδεχομένως και λόγω της προοπτικής του Τσάμπιονς Λιγκ, είναι κάτι που θα το διαπιστώσουμε. Σε κάθε περίπτωση είναι το τρίτο δίλημμα του Μελισσανίδη.