Η σημασία να έχει ο Ολυμπιακός αυτόν τον Ομάρ

Ο Ομάρ Ελαμπντελαουί έχει βάλει το πόδι στο γκάζι το τελευταίο διάστημα και θυμίζει τον ποδοσφαιριστή που πέρσι ήταν βαρόμετρο για τον Ολυμπιακό.

Η σημασία να έχει ο Ολυμπιακός αυτόν τον Ομάρ

Από τους πλέον κομβικούς ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού είναι ο Ομάρ Ελαμπντελαουί και πέρσι τέτοια εποχή ο τραυματισμός του είχε κοστίσει πολύ στην ομάδα του Πειραιά. Ο Νορβηγός δίνει έναν λόγο παραπάνω στον Πέδρο Μαρτίνς να χαμογελάει ενόψει των αγώνων με ΠΑΟΚ και Άρσεναλ.

Από το ξεκίνημα της σεζόν γίνεται μεγάλη κουβέντα για το γεγονός πως ο Ομάρ δεν έχει τις ασίστ και τα γκολ που είχε την περασμένη σεζόν και γενικότερα ότι η απόδοση του δεν θυμίζει σε τίποτα αυτά που έκανε πέρσι. Το τελευταίο διάστημα, όμως, βλέπουμε έναν Ελαμπντελαουί που έχει πιάσει τα περσινά του στάνταρ.

Και στο Περιστέρι η απόδοση του κυμάνθηκε σε υψηλά επίπεδα. Ο Νορβηγός μπορεί να τη μουντζούρωσε με τη δεύτερη κίτρινη που δέχτηκε, αλλά έχει κάνει ένα εξαιρετικό ματς. Έχει προωθηθεί πολλές φορές και έχει δώσει τρομερές βοήθειες στο επιθετικό παιχνίδι του Ολυμπιακού.

Ο αρχηγός των «ερυθρόλευκων» είναι καθοριστικός στην ανάπτυξη της ομάδας του. Με της επελάσεις του δημιουργεί σοβαρά ρήγματα και το σημαντικό είναι πως πλέον ο Ολυμπιακός δεν παίζει μονόπατα. Μέχρι ενός σημείου της σεζόν οι Πειραιώτες είχαν αιχμή τον Τσιμίκα, αλλά πλέον ο Ομάρ έχει πατήσει το γκάζι.

Στο Περιστέρι είχε και δύο πολύ καλές ευκαιρίες στο 23’ και στο 66’ για να ανοίξει το σκορ, αλλά δεν τα κατάφερε. Έχει βγει πολλές φορές στην πλάτη της άμυνας και πλέον είναι μέρος τους παιχνιδιού του Ολυμπιακού, αφού βλέπουμε πως οι χαφ τον ψάχνουν.

Ο Πέδρο Μαρτίνς βλέπει τον Ελαμπντελαουί να είναι πολύ φορμαρισμένος σε μία πολύ σημαντική στιγμή της σεζόν. Στο Περιστέρι ήταν από τους κορυφαίους του Ολυμπιακού. Την… πατάει στη φάση της αποβολής, διότι κάνει το φάουλ και τον αποβάλλει ο Ελβετός, αλλά αυτό δεν μπορεί να σταθεί ικανό να χαλάσει την εξαιρετική του εικόνα. Με τον Ομάρ ο Ολυμπιακός έχει αυτή τη στιγμή δύο… βέλη στα άκρα του και για τον Μαρτίνς είναι ίσως το σημαντικότερο, διότι το παιχνίδι του βασίζεται πολύ στα άκρα.