Όταν πάρει μπρος ο Σουντανί

Όπως για παράδειγμα ότι ο Σουντανί αν είναι υγιής και φτάσει στα επιθυμητά επίπεδα αγωνιστικής ετοιμότητας, τότε θα αποτελέσει ένα τεράστιο «όπλο» στα χέρια του Μαρτίνς.

Ο Ολυμπιακός έπαιξε με τη φωτιά, αλλά δεν κάηκε. Το είπε πολύ σωστά ο Μαρτίνς. Το σημαντικό είναι ότι κέρδισαν οι «ερυθρόλευκοι» και η αλήθεια είναι ότι στη σούμα που θα γίνει στο τέλος της σεζόν, κανένας δεν θα θυμάται τον τρόπο με τον οποίο ήρθε το τρίποντο.

Αν κάνουμε μία ψυχρή «ανάγνωση» του αγώνα, κέρδισε η ομάδα που άξιζε να κερδίσει βάσει των ευκαιριών που έφτιαξε. Είχε δοκάρι, ένα χαμένο τετ α τετ, είχε σε μία όχι τόσο καλή αγωνιστικά βραδιά, ευκαιρίες για να «κλειδώσει» το ματς από το πρώτο κιόλας ημίχρονο. Από την άλλη όμως παίζει και ο γκολκίπερ. Ο Νίκος Παπαδόπουλος, ένα παιδί που προέρχεται από τις ακαδημίες του Ολυμπιακού, κάθε χρόνο εμφανίζεται ολοένα και καλύτερος.

Ο Μαρτίνς στάθηκε στις αλλαγές και μάλιστα είπε χαρακτηριστικά ότι «αναλαμβάνω την ευθύνη». Εδώ μπορεί να ήταν λίγο υπερβολικός. Λογικό ήταν να προχωρήσει σε αλλαγές. Γιατί δηλαδή να έβαζε από την αρχή τον Τσιμίκα, τον Μεριά, τον Γκερέρο, τον Μασούρα ή τον Μπουχαλάκη; Υπήρχε κίνδυνος να τους έχανε ενόψει της ρεβάνς. Μη νομίζετε ότι δεν έτρεμε το φυλλοκάρδι του και με τους Ποντένσε – Σεμέδο. Αν τα πράγματα ήταν διαφορετικά και το ματς δεν ήταν στο ρευστό 1-0, μπορεί να είχαν αντικατασταθεί και οι δύο!

Η ουσία λοιπόν είναι ότι ο Ολυμπιακός κέρδισε και φαίνεται πώς «κερδίζει» και ένα στοίχημα που ακούει στο όνομα Σουντανί. Ο πρώην αστέρας της Ντιναμό Ζάγκρεμπ πέρασε πολύ δύσκολα την περασμένη σεζόν στη Νότιγχαμ. Ένας σοβαρός τραυματισμός τον Οκτώβριο τον κατέστρεψε. Επανεμφανίστηκε 10 μήνες αργότερα.

Ο Αλγερινός αν είναι υγιής, θα εξελιχθεί σε σημείο αναφοράς στον φετινό Ολυμπιακό. Στο χθεσινό ματς χρειάστηκαν δύο – τρεις φάσεις για να καταλάβεις το πόσο ποιοτικός ποδοσφαιριστής είναι και κυρίως το πόσο έξυπνα παίζει και κινείται στον χώρο. Έχει το ένστικτο του σκόρερ. Το ότι δεν έβαλε το τετ α τετ δεν σημαίνει κάτι. Κι αυτό, γιατί έβαλε το πιο δύσκολο που ακυρώθηκε (ορθώς βεβαίως) ως οφσάιντ.

Ο Σουντανί έχει αποδείξει στο παρελθόν ότι είναι ο ορισμός του «γκολεαδόρ». Απλώς, τώρα αρχίζει σιγά-σιγά να ξαναβρίσκει τα πατήματά του. Δεν είναι και εύκολο μετά από 10 μήνες να ξαναπαίζεις σε επίσημο ματς. Θα πρέπει να ξεπεράσει λίγο και το ψυχολογικό, να βάζει ακόμα πιο δυνατά τα πόδια του στη φωτιά (όχι ότι δεν τα έβαλε με τον Αστέρα) και να αρχίσει να βρίσκεται καλύτερα με τους συμπαίκτες του. Όλα αυτά θέλουν τον χρόνο τους...

Για την ώρα, μετρούν τα αποτελέσματα. Στις εμφανίσεις δεν πρέπει να στεκόμαστε τόσο πολύ... Στεκόμαστε όμως κυρίως στον Σουντανί, γιατί στο πρώτο του επίσημο παιχνίδι έδειξε ότι ξεχειλίζει από ποιότητα. Μόνο ένα πράγμα έχει σημασία για τον Αλγερινό: Να είναι υγιής και όλα τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους. Όταν πάρει μπρος ο Σουντανί, τότε είμαστε σίγουροι ότι ο κόσμος θα τραγουδάει ρυθμικά το όνομά του.

ΥΓ: Η υπερβολική σιγουριά του Σεμέδο δύο φορές δεν έχει στοιχίσει στον Ολυμπιακό. Με τον Αστέρα Τρίπολης έκανε δύο λάθη που αν οι παίκτες των αρκάδων ήταν πιο ψύχραιμοι και ίσως πιο ικανοί, τότε θα ανάγκαζαν τους «ερυθρόλευκους» να τρέχουν στο φινάλε για να πάρουν το τρίποντο. Είναι παιχτάρα, είναι ένας «βράχος», όμως, ώρες – ώρες θα πρέπει να κοιτάξει το πώς θα «δαμάσει» τον ενθουσιασμό του.

YΓ2: Για τον Ραντζέλοβιτς δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Ο Ολυμπιακός έχει βρει «λαχείο». Αρκεί να μην πάρουν τα μυαλά του αέρα...