Αξίζει μια καλή κουβέντα

Ο Ολυμπιακός εναντίον της Κέρκυρας είχε διάθεση, έβγαλε όρεξη και πολλές φορές πάθος στο γήπεδο, ενώ τουλάχιστον επιθετικά έκανε ένα από τα καλύτερα φετινά παιχνίδια του.

Σύμφωνοι. Έπαιξε ρόλο η ορμητική και απειλητική παρέμβαση Μαρινάκη αμέσως μετά το κάζο της Λιβαδειάς. Οι παίκτες ήξεραν ότι δεν «τους παίρνει» πια. Ο Γκαρθία πήρε μαζί του τα λάθη του και ήταν ήδη παρελθόν.

Σύμφωνοι. Η παρουσία του Πέδρο Μαρτίνς στην προεδρική σουίτα του γηπέδου ήταν ένα σοβαρό κίνητρο για τους ποδοσφαιριστές να δώσουν τον καλύτερο εαυτό τους, να ξεχάσουν τις δικαιολογίες περί κόπωσης ή έλλειψης δυνάμεων, να μοχθήσουν για τη νίκη και ταυτόχρονα για το καλό θέαμα.

Όλα αυτά έπαιξαν το ρόλο τους, όπως σαφέστατα - και πάνω απ' όλα - η επίγνωση των ίδιων των παικτών ότι δεν υπήρχε άλλος δρόμος παρά αυτός της δυναμικής αντίδρασής τους εντός αγωνιστικού χώρου.

Θα πρέπει, όμως, να ειπωθούν δυο καλές κουβέντες για έναν άνθρωπο που είναι μέσα στον Ρέντη και είχε την ευθύνη το τελευταίο διάστημα να συμμαζέψει την ομάδα, να διορθώσει όσα μπορούν να διορθωθούν και να οδηγήσει από τον υπηρεσιακό ρόλο του τον Ολυμπιακό σε ένα καλό φινάλε αυτής της κακής χρονιάς.

Ο Χρήστος Κόντης με τη βοήθεια του Αριέλ Ιμπαγάσα έκαναν τα αυτονόητα. «Επικοινώνησαν» με τους παίκτες σε μια δύσκολη περίοδο, στην οποία κάποιοι ξέρουν ότι ήδη δεν υπολογίζονται για το μέλλον ή ότι είναι σχεδόν αδύνατο να αντιστρέψουν το σε βάρος τους κλίμα για τις αποφάσεις του καλοκαιριού. Ο Κόντης ανέβασε τις προηγούμενες ημέρες την ένταση των προπονήσεων, «έπεισε» με τη δική του σειρά τους ποδοσφαιριστές να προσπαθήσουν - έστω και τώρα, έστω κι αν είναι αργά - περισσότερο στην καθημερινή δουλειά, κατάφερε να παρουσιάσει ένα σύνολο με πρωτοκλασάτους, με...δευτεροκλασάτους, ακόμη και με τα νέα παιδιά όπως ο Νικολάου που έπαιξε από την αρχή και ο Ανδρούτσος με τον Βρουσάι που πήραν χρόνο συμμετοχής.

Για κανέναν υπηρεσιακό τεχνικό, στη συγκεκριμένη φάση, με τη σεζόν να έχει ουσιαστικά χαθεί και με τους παίκτες να ξέρουν ότι ήδη έχει προσληφθεί ο επόμενος, δεν είναι εύκολο να επιβληθεί και να κερδίσει σεβασμό και εμπιστοσύνη εντός των αποδυτηρίων. Ο Κόντης πήρε αυτό το ρόστερ της απόλυτης αμφισβήτησης και αμφιβολίας και το αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο στο πρώτο από τα τέσσερα παιχνίδια που έχει την ευθύνη. Το σημαντικότερο είναι ότι έπεισε πως και στα επόμενα ματς θα μπορεί να κουμαντάρει την ομάδα έτσι ώστε να κερδίσει τους βαθμούς και τις τελευταίες εντυπώσεις.

Έναν καλό λόγο αξίζει, λοιπόν, ο Κόντης και όσοι είναι δίπλα του σε αυτό το τελείωμα μιας εντελώς αποτυχημένης σεζόν, με όσα λάθη έγιναν από διοίκηση, προπονητές και ποδοσφαιριστές (πέραν των επιρροών της εξυγίανσης) ώστε να χαθούν οι δύο τίτλοι και - το πιθανότερο - και το Τσάμπιονς Λιγκ...