Όταν «δάκρυσαν» και τα τσιμέντα για τον Φουστέρ

Αγάπησε τον Ολυμπιακό όσο λίγοι, αγαπήθηκε με πάθος από τον κόσμο της ομάδας για την οποία τα έδωσε όλα.

Ο Νταβίντ Φουστέρ δεν ήταν ένας ακόμα ξένος που πέρασε από το λιμάνι. Ήταν ένας Ισπανός που έγινε «Έλληνας», δάκρυσε για την ομάδα του Πειραιά και έδωσε για εκείνη κάθε ίχνος ενέργειας.

Σαν σήμερα το 2016, ο Φουστέρ έγραφε:

«Σε όλους εσάς,

Αυτό είναι ένα απο τα πιο δύσκολα μηνύματα που μοιράζομαι μαζί σας. Χρειάζεται μεγάλο κουράγιο για να πεις αντίο... Όπως πιθανόν να γνωρίζετε, ο Ολυμπιακός με ενημέρωσε ότι δεν θα ανανεωθεί το συμβόλαιο μου για την επόμενη σεζόν. Και παρόλο που θα ήθελα να σας έχω αποχαιρετήσει διαφορετικά, είναι μία απόφαση που σέβομαι, και δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που θα αλλάξει τον μεγάλο μου σεβασμό για την οικογένεια του Ολυμπιακού.

Ήρθα στον Ολυμπιακό πριν από 6 χρόνια, γεμάτος πάθος, θέληση και αποφασιστικότητα να βοηθήσω και να γίνω ένα άξιο μέλος αυτής της μεγάλης ομάδας. Όλα αυτά τα χρόνια, στις καλές αλλά και στις δύσκολες στιγμές, καθημερινά δούλευα σκληρά (εντός και εκτός γηπέδου) όχι μόνο για να είμαι σωστός Αρχηγός και άξιος της ατελείωτης αγάπης και στήριξής σας, αλλά και για να αποδεικνύω κάθε χρόνο σε όλους τους προπονητές που ήρθαν στην ομάδα, ότι αξίζω μια θέση στην 11άδα και ότι μπορώ να δώσω στον Ολυμπιακό, ότι έχω μέσα μου, μέχρι την τελευταία μου ημέρα.

Έχω αποκτήσει τόσες πολλές αναμνήσεις που θα κρατήσω μέσα μου για το υπόλοιπο της ζωής μου...Μου δόθηκε η ευκαιρία να είμαι μέλος και Αρχηγός μιας θρυλικής ομάδας, να αγωνιστώ μαζί και απέναντι σε μεγάλους ποδοσφαιριστές, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό, να σκοράρω και μαζί να κατακτήσουμε τρόπαια και τίτλους, να κάνω μεγάλα όνειρα και ποτέ να μην τα παρατήσω, συνεχίζοντας πάντα να είμαι προσηλωμένος στους στόχους μου. Ήρθα στην Ελλάδα και ερωτεύτηκα την πανέμορφη χώρα σας, προσπαθώντας να μάθω την γλώσσα και ανακαλύπτοντας τις παραδόσεις σας. Με την γυναίκα μου την 'Αντζελα, ξεκινήσαμε και μεγαλώσαμε την οικογένεια μας εδώ, τους δύο μας αγαπημένους μας γιους Νίκο και Γκιγιέμ. Γνώρισα τόσους καλούς ανθρώπους και έκανα κάποιες αληθινές φιλίες που ξέρω ότι θα κρατήσουν για πάντα. Και φυσικά, όλα αυτά δεν θα ήταν τόσο σημαντικά χωρίς όλους εσάς... Ήσασταν πάντα η δύναμη και η έμπνευση μου. Δεν θα σας ξεχάσω ποτέ, εσάς, τους φιλάθλους! Τα καθημερινά μηνύματα αγάπης και στήριξης, εσάς να τραγουδάτε σε κάθε ευκαιρία το όνομα μου (oε, oεoεoε, Νταβίντ Φουστέρ!), ενθαρρύνοντας με να γίνομαι καλύτερος αθλητής.

Σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ λοιπόν για όλα, σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ για όλες τις αναμνήσεις που θα φυλλάξω σαν θησαυρό και σας ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που είστε η αιτία που αυτό το αντίο μου είναι τόσο δύσκολο...

Πάντα δικός σας,

19 Νταβίντ Φουστέρ».