Για αυτό είναι «μαγαζί - γωνία» ο Ολυμπιακός

Ο Ολυμπιακός για να φτάσει σε ένα επίπεδο να θεωρείται μαγαζί – γωνία, έπρεπε να «φάει» περίπου τρία χρόνια μέχρι να μπει στη συνείδηση των συλλόγων των κορυφαίων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Αυτό που έχει καταφέρει η ομάδα του Πειραιά είναι ένα τεράστιο επίτευγμα.

Ξέρετε τι είναι ολόκληρη Μπενφίκα μόλις χάνει ή πουλάει έναν ποδοσφαιριστή της, να στρέφεται στο ρόστερ του Ολυμπιακού για να καλύψει το κενό; Ξέρετε τι είναι οι «ερυθρόλευκοι» να θεωρούνται ως μία από τις μεγαλύτερες «πηγές» εξαιρετικών κεντρικών αμυντικών;

Ολα τα νέα του Ολυμπιακού

Ξέρετε τι είναι ορισμένοι νεαροί ποδοσφαιριστές που δεν βρίσκουν την... υγειά τους σε ομάδες άλλων πρωταθλημάτων, να βλέπουν τον Ολυμπιακό ως ένα «πανεπιστήμιο» για να κάνουν στη συνέχεια το μεγάλο άλμα στην καριέρα τους;

Τα παραδείγματα είναι πολλά

Τον Μιραλάς δεν ήθελε να τον βλέπει η Σεντ Ετιέν. Το ίδιο ισχύει για την Άντερλεχτ και τον Μιλιβόγεβιτς. Οι Μανωλάς, Σιόβας, Σάμαρης, Φετφατζίδης και Μήτρογλου «έφτιαξαν» το όνομά τους στον Πειραιά. Για τον Ρέτσο δεν χρειάζεται να πούμε πολλά πράγματα. Είναι μία κατηγορία μόνος του με αυτά που κατάφερε μέσα σε μία σεζόν. Ακόμα και ο Νικολάου που δεν κατάφερε να καθιερωθεί στο λιμάνι, έφερε την «ταμπέλα» ότι αποτελούσε «προϊόν του Ολυμπιακού» και μετά από ένα εξάμηνο στην Έμπολι, ανάγκασε τους Ιταλούς να δώσουν κάτι παραπάνω από 3,5 εκ. ευρώ για να τον κάνουν δικό τους και ο Ολυμπιακός να κρατήσει ποσοστό μεταπώλησης.

Γιατί τα λέμε όλα αυτά; Επειδή θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες πωλήσεις με τους Σισέ και Κούτρη να είναι σε πρώτο πλάνο, ενώ και για τον Φορτούνη αυτό που μπορούμε να πούμε είναι ότι ακόμη και να επεκτείνει τη συνεργασία του με τους Πειραιώτες εώς το 2023, δεν σημαίνει ότι ντε και καλά θα μείνει.

Ο Ολυμπιακός συμβαδίζει με τους νόμους της αγοράς. Και αγοράζει, και πουλάει. Κυρίως όμως φροντίζει να μην χάνει ελεύθερους τους ποδοσφαιριστές του. Αυτό είναι ένα στοιχείο που δεν το έχουν ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε η ΑΕΚ. Δεν λέμε καν για τον Παναθηναϊκό, γιατί τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πολλά βήματα προς τα πίσω με τα σοβαρά οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.

Είσαι ό,τι χτίζεις...

Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν «χτίσει» μία εικόνα προς τα έξω, ότι είναι μία ομάδα που για να αποκτήσει ο οποιοσδήποτε έναν ποδοσφαιριστή της, θα πρέπει να «ματώσει» οικονομικά. Έχει καταφέρει να δημιουργήσει υπεραξίες. Σίγουρα σημαντικό ρόλο έχει παίξει το γεγονός ότι συνεργάζεται με κορυφαία μανατζερικά γραφεία. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό...

Το θέμα είναι και ο τρόπος με τον οποίο πλασάρει το «προϊόν» του. Ορισμένες ομάδες μπορεί να δουν έναν ποδοσφαιριστή σε ένα ματς των «ερυθρολεύκων» και αμέσως να τον βάλουν ψηλά στην ατζέντα τους μόνο και μόνο επειδή αγωνίζεται στο «μαγαζί – γωνία» που λέγεται Ολυμπιακός. Αυτό συνέβη με τον Κούτρη. Τον είδαν στο «Σαν Σίρο» με τη Μίλαν και ο «Λέο» πέρασε αμέσως στη βάση δεδομένων ιταλικών συλλόγων. Και δεν είναι μόνο αυτός...

Τον Σάμαρη η Μπενφίκα τον είχε δει στα ματς που έδωσαν οι Λουζιτανοί με τον Ολυμπιακό τον χειμώνα του 2013. Και από τότε τον είχε μονίμως στην ατζέντα της, βγάζοντας μερικούς μήνες αργότερα 10 εκ. ευρώ από τα ταμεία της για να τον κάνει δικό της.

Για αρκετές ομάδες το ότι ένας ποδοσφαιριστής αγωνίζεται στον Ολυμπιακό, αποτελεί εγγύηση και μοιάζει με σίγουρη επένδυση! Για αυτό το λόγο άλλωστε και ο Καμαρά με μόλις μία σεζόν από τη Β’ Γαλλίας στη Σούπερ Λίγκα και το Γιουρόπα Λιγκ, κατάφερε να προσελκύσει κόσμο και κοσμάκη. Είπαμε: Η εικόνα του Ολυμπιακού δεν χτίστηκε εν μια νυκτί, ούτε με λόγια... Ήθελε δουλειά, έξυπνες συνεργασίες, έξυπνη «διαφήμιση» του υλικού και κυρίως υπομονή και ρίσκο!

Ετοιμαστείτε λοιπόν για δύο «περήφανες» πωλήσεις: Των Σισέ και Κούτρη... Για τον Φορτούνη ακόμα τίποτα δεν είναι σίγουρο. Ούτε για την παραμονή του, ούτε για την πώλησή του!