Η ομάδα που δεν «βοήθησε» ποτέ

Πολλές φορές δεν υπάρχουν λόγια. Για άλλη μία φορά φέτος η ομάδα του Ολυμπιακού δεν ήταν αντάξια του συλλόγου. Δεν μπόρεσε να είναι αντάξια ούτε στην προσπάθεια απόκρουσης όλων όσων έγιναν στη φετινή περίοδο σε βάρος του Ολυμπιακού. Να βάλει λίγο πλάτη…

Η ομάδα του Ολυμπιακού μέσα στο γήπεδο ήταν για μία ακόμη φορά «λίγη». Εννοείται ότι έχασε ευκαιρίες, όπως είπε ο Γκαρθία αμέσως μετά το ματς της Λιβαδειάς, αλλά δεν είναι αυτό το ζητούμενο.

Ο προπονητής και οι παίκτες είχαν την υποχρέωση, έστω αυτή τη φορά, να πάρουν τη νίκη. Δεν έπαιζαν στο Μπερναμπέου. Στη Λιβαδειά έπαιζαν και μάλιστα έχοντας μόνον αυτοί το κίνητρο. Ο Λεβαδειακός είχε ήδη σωθεί, δεν ήταν αγώνας επιβίωσης για εκείνον.

Ήξεραν ότι δεν «έπαιρνε» άλλη απώλεια. Ένας στόχος είχε απομείνει. Η δεύτερη θέση και το Τσάμπιονς Λιγκ. Όλα δείχνουν ότι πάει κι αυτός. Τύχη στα δικαστήρια ο Ολυμπιακός δεν έχει για να βρει το δίκιο του. Έτσι, όπως, εμφανίστηκε όμως για μία ακόμη φορά, δεν έχει τύχη ούτε στα γήπεδα. Κι εκεί, μάλιστα, δεν έχει δίκιο να ζητάει περισσότερα απ΄ όσα έχει πάρει.

Ο οργανισμός Ολυμπιακός είναι αυτή την περίοδο σε μία δύσκολη προσπάθεια να πετύχει αλλαγές σοβαρές για το μέλλον του ελληνικού ποδοσφαίρου. Έχει απέναντί του μεγάλες δυνάμεις. Της πολιτικής, των φορέων, των άλλων μεγάλων ομάδων, ολόκληρης της εξυγίανσης.

Από την ομάδα περίμενε έστω και αυτή την ώρα (διότι όλες τις προηγούμενες περίμενε μάταια) να στηρίξει αυτή την προσπάθεια. Ούτε τώρα βρήκε αυτή τη «στήριξη». Με την αγωνιστική παρουσία του ο Ολυμπιακός έδωσε και πάλι «πάτημα» στους αντίπαλούς του να υποστηρίζουν ότι ήταν ο χειρότερος όλων και δίκαια βρίσκεται τρίτος. Και ότι δίκαια πάει για το Γιουρόπα. Και ότι άδικα φωνάζει ο σύλλογος για όσα εξωαγωνιστικά έχουν γίνει φέτος.

Μετά το κάζο με τον Παναθηναϊκό των 10 παικτών, ο Ολυμπιακός έπαθε το κάζο της Λιβαδειάς. Κι εδώ δεν υπήρχε καν το ανύπαρκτο πέναλτι του Ευαγγέλου για να πιαστεί κάποιος.

Ότι αυτή η συγκεκριμένη ομάδα είναι πολύ «λίγη» και πρέπει να αλλάξει θεαματικά, δεν χρειαζόταν η ισοπαλία της Λιβαδειάς και η διαφαινόμενη απώλεια ΚΑΙ του Τσάμπιονς Λιγκ για να το μάθουμε. Ότι δεν έχει την στοιχειώδη ευθιξία να υπερασπιστεί τον ίδιο τον εαυτό της σε επίπεδο προπονητή και παικτών, όπως και τον σύλλογο για τον οποίο έχει την τιμή να εργάζεται, απλώς το εμπεδώσαμε.