Ο Ολυμπιακός μπορεί και χωρίς τον Φορτούνη

Νίκησε τον Πανιώνιο, αλλά κέρδισε και το στοίχημα να αποδείξει πως μπορεί να ζήσει κα χωρίς τον αρχηγό του.

Ο Ολυμπιακός μπορεί και χωρίς τον Φορτούνη

Το παιχνίδι με τον Πανιώνιο μπορεί να έμοιαζε εύκολο, αλλά ήταν μία παγίδα για τον Ολυμπιακό. Ήταν ένα ματς μία εβδομάδα πριν πάει στην Τούμπα, στο οποίο θα αναγκαζόταν να παίξει χωρίς τον Κώστα Φορτούνη. Η ομάδα του Πειραιά έχει αποδειχτεί ότι έχει εξάρτηση στο δημιουργικό της κομμάτι από τον Θεσσαλό χαφ.

Η απουσία του ήταν ένα στοίχημα για όλη την ομάδα να αποδείξει ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς αυτόν. Το ότι θα ήταν δύσκολο ο Ολυμπιακός να έχει την ίδια ένταση στην επίθεση και την ίδια άνεση ήταν κάτι αναμενόμενο. Παρόλα αυτά, όμως και χωρίς τον Φορτούνη οι Πειραιώτες έδειξαν ότι μπορούν όχι απλά να νικήσουν, αλλά και να δημιουργήσουν πολλές καταστάσεις μπροστά από την εστία του Κότνικ.

Ο Μαρτίνς έπρεπε να σκαρφιστεί ένα κόλπο για να καλύψει το κενό του αρχηγού και του πολυτιμότερου ποδοσφαιριστή του. Τι έκανε; Έπαιξε με Γκερέρο και Χασάν στην επίθεση και στα χαφ είχε τον Νάτχο με τον Καμαρά. Δεν έβαλε τον Ισραηλινό πίσω από τον επιθετικό απλά κράτησε τον Γκερέρο στη θέση του και του ζήτησε να παίξει όπως όταν έχει στο πλάι του τον Φορτούνη. Έβαλε δίπλα του τον Χασάν και οι ακραίοι Ποντένσε και Λάζαρος απλά έπρεπε να κάνουν τη δουλειά τους.

Το… κόλπο που έκανε τόσο καιρό με τον Φορτούνη και τον Γκερέρο του έδωσε την ευελιξία να μπορέσει να παίξει και χωρίς τον αρχηγό του με μεγάλη ευκολία. Μπορεί ο Ολυμπιακός αυτή τη φορά να μη σκόραρε στο πρώτο ημίχρονο, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως ήταν κακός. Είχε ευκαιρίες και μάλιστα πολλές. Άλλες τις σπατάλησε, αλλά τις περισσότερες του τις χάλασε ο Κότνικ, ο οποίος έκανε φανταστικό παιχνίδι και κρατούσε όρθιο τον Πανιώνιο.

Με εξαίρεση ένα δεκάλεπτο μπλάκ άουτ στο πρώτο μέρος ο Ολυμπιακός ήταν εξαιρετικός και μόνο το γκολ του έλειπε. Στην επανάληψη μάλιστα ήταν καταιγιστικός και αν τον έβλεπε κανείς δεν καταλάβαινε ότι του έλειπε ο πολυτιμότερος ποδοσφαιριστής του. Αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο γεγονός ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα και ναι μεν έχει έναν καλό παίκτη, αλλά αποδείχτηκε πως δεν έχει μάθει να ζει μόνο με αυτόν. Ναι μεν το παιχνίδι του εξαρτάται από αυτόν, αλλά το εναλλακτικό πλάνο ήταν έτοιμο και απέδωσε.