Το πιο «καθαρό» ποδόσφαιρο είναι το… ελληνικό!

Στη δίκη του μικρού «Κοριόπολις», όπως είχε ονομαστεί η πρώτη πράξη του μεγαλύτερου σκανδάλου στημένων αγώνων στο ελληνικό ποδόσφαιρο, με 5-6 κατηγορούμενους, τρεις εξ αυτών τιμωρήθηκαν με ποινές φυλάκισης…

Το πιο «καθαρό» ποδόσφαιρο είναι το… ελληνικό!

Στη μεγάλη δίκη του «Κοριόπολις» με 56 κατηγορούμενους, από τους οποίους απέμειναν 26, για τα ίδια αδικήματα, φυλακή δεν πήγε κανείς! Εξαίρεση αποτελεί μόνο ο πρώην ιδιοκτήτης της Ηλιούπολης, Γ. Τσακογιάννης, ο οποίος έχει άλλες εκκρεμότητες, εκτός ποδοσφαίρου, με την δικαιοσύνη…

Ποινικά δικαστήρια, ίδιες κατηγορίες, ίδιο αντικείμενο, εντελώς διαφορετικές αποφάσεις. Δεν ξέρω αν η δικαιοσύνη στην Ελλάδα πάει ασορτί με το ποδοσφαιρικό παρατσούκλι της ως η «Κολομβία της Ευρώπης», δεν ξέρω αν είναι τυφλή, στραβή, θέοτυφλη, ή αν είναι μονόφθαλμη, κοντόφθαλμη, διεφθαρμένη. Αυτό που διαπιστώνω είναι ότι είναι ακατανόητη. Δύο δικαστήρια για την ίδια υπόθεση αποφάσισαν εντελώς διαφορετικά. «Πως γκένεν αυτό;», όπως αναρωτιόταν πριν χρόνια ο επιθετικός του Εργοτέλη, Πάτρικ Ογκουντσότο. Ελα ντε…

Στο μικρό «Κοριόπολις», το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων, είχε επιβάλει ποινές φυλάκισης στον πρώην ιδιοκτήτη του Ηλυσιακού, Θωμά Μητρόπουλο (δυο χρόνια και πρόστιμο 30.000 ευρώ για δωροδοκία) και στον Μάκη Ψωμιάδη, αλλά λόγω του θανάτου του, έπαψε η δίωξη του. Επίσης στον τότε ιδιοκτήτη του Αγροτικού Αστέρα, Κώστα Ριαβόγλου για δωροδοκίες σε τρια ματς, είχε επιβληθεί ποινή φυλάκισης 4 ετών με 4ετή αναστολή, πρόστιμο 35.000 ευρώ και όρο να εμφανίζεται στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής που κατοικεί τις πρώτες πέντε ημέρες κάθε μήνα, όπου και θα βρίσκεται υπό την επιτήρηση επιμελητή κοινωνικής αρωγής.

Στο μεγάλο «Κοριόπολις» ούτε γάτα ούτε ζημιά για κανέναν! Αφού αρχικά αποδόμησαν σιγά-σιγά το κατηγορητήριο και αφαίρεσαν τις βαριές κακουργηματικές κατηγορίες, λογικό κι επόμενο ήταν, τα «λευκά περιστεράκια» της υπόθεσης, να ξαναβγούν στη κοινωνία πιο λευκά από ποτέ! Και δίκαια πανηγυρίζουν ο Μπέος, ο Κομπότης, ο Μπάκος, ο Μποροβήλος και οι άλλοι αθώοι. Τους… κατέτρεξαν, τους αδίκησαν και τζάμπα τους έβγαλαν κακό όνομα στη πιάτσα…

Ακόμη πιο τζάμπα καθιερώθηκε το σλόγκαν «διπλό ημίχρονο, άσο τελικό». Από τότε που η ΟΥΕΦΑ είχε βάλει πριν χρόνια στο στόχαστρο της, έναν αγώνα του Πανιωνίου, επί ημερών Μπέου (ως «απλού φιλάθλου» όπως συμβαίνει πάντα με όλες τις ομάδες που υποστηρίζει κατά καιρούς, ο «φίλαθλος Μπέος»). Τι σύμπτωση σατανική. Ηταν που λέτε, 1η Δεκεμβρίου του 2004 σε αγώνα του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, Πανιώνιος - Ντιναμό Τιφλίδας 5-2, όπου έγιναν απίθανα πράγματα. Οι αδύναμοι Γεωργιανοί είχαν προηγηθεί στο ημίχρονο 0-1, οι Νεοσμυρνιώτες μέσα σε αποδοκιμασίες του κοινού τους που φώναζε «αυτό, αυτό, αυτό είναι σωστό/ διπλό στο ημίχρονο και άσο τελικό» (!) ισοφάρισαν στο ξεκίνημα του β’ μέρους αλλά οι φιλοξενούμενοι προηγήθηκαν και πάλι. Τελικά η ελληνική ομάδα «ξύπνησε» κι έφθασε σε θριαμβευτική νίκη με 5-2.

Τέλος πάντων, ξεφύγαμε. Ας επανέλθουμε στο θέμα. Και να τονίσουμε ότι το σκάνδαλο των «στημένων» αγώνων που αποκαλύφθηκε τον Ιούνιο του 2011 και αφορούσε την περίοδο 2005-2008, είχε αρχικά περισσότερους από 100 εμπλεκόμενους και δεκάδες κασέτες μαγνητοφωνημένων συνομιλιών που είχε καταγράψει ο «κοριός» της ΕΥΠ και πολλές από εκείνες, είχαν δημοσιευθεί στις εφημερίδες. Σε συνδυασμό με τις εκθέσεις της «Sports Radar», της εταιρείας που συνεργάζεται με δεκάδες Ομοσπονδίες σε όλον τον κόσμο (πλέον και με την ΕΠΟ) κι ελέγχει για χειραγωγημένα παιχνίδια μέσω του παράνομου στοιχηματισμού, οδηγήθηκε στον εισαγγελέα και στον ανακριτή, κόσμος και κοσμάκης. Σχεδόν όλη η… αφάν γκαντέν, του ελληνικού ποδοσφαίρου. Με την πάροδο των χρόνων (επτά χρόνια πέρασαν για να τελεσιδικήσει η υπόθεση!) μια-μια οι βαριές κατηγορίες διαγράφονταν, οι κατηγορούμενοι έγιναν 80, στην συνέχεια απέμειναν 56 και τελικά στο εδώλιο κάθισαν 26. Από αυτούς, αθωώθηκαν οι 15 και απέμειναν 11 να κατηγορηθούν για πλημμελήματα κι έτσι να «τιμωρηθούν» με αναστολή. ΟΛΟΙ ΕΞΩ!

Στο μεγαλύτερο σκάνδαλο στημένων αγώνων (μέχρι το επόμενο), ουδείς καταδικάστηκε! Τα ματς στήνονταν μόνα τους ή δεν στήνονταν καθόλου. Απλά όσοι στοιχημάτιζαν σε Ταϊλάνδη, Μαλαισία και άλλες παράνομες αγορές της νοτιοανατολικής Ασίας ή της Ελλάδας, είχαν έμπνευση, μαγικές ικανότητες, έπεσαν στα χέρια τους εφημερίδες από το μέλλον και μπορούσαν να ξέρουν τι και πως! Παράλληλα, δεν είχαν ιδέα, δεν είχαν ακούσει καν, για στημένα ματς. Αλλωστε πώς να γνωρίζουν; Στην Ελλάδα του Αχιλλέα δεν γίνονται τέτοια. Θαύμα, θαύμα λοιπόν, για όλους. Και θρήνος για τη Δικαιοσύνη…