Το rebranding και η ελπίδα

Στο πλαίσιο της επανεκκίνησης που επιχειρείται σε όλα τα επίπεδα στον Παναθηναϊκό ο Γιάννης Αλαφούζος αποφάσισε να αλλάξει σελίδα και στην επαφή του με τον κόσμο της ομάδας.

Η κουβέντα που είχε με επιλεγμένα ΜΜΕ είχε ουσιαστικά ως στόχευση να πει ο μεγαλομέτοχος της ΠΑΕ την δική του αλήθεια, να αυτοκαθαρθεί από τα κρίματα της διοίκησής του και να… μηδενίσει το κοντέρ.

Να παραδεχθεί τα λάθη του, να εξηγήσει, να δώσει τη δική του διάσταση για γεγονότα σχετικά με τα οποία έχουν μιλήσει όλοι εκτός από αυτόν και να μπορέσει να αποκαταστήσει τη σχέση του με τον κόσμο της ομάδας.

Θα είναι τουλάχιστον κωμικό να μπει στο νέο γήπεδο στο Βοτανικό, έχοντας δαπανήσει ξανά τόσα εκατομμύρια για να φτιάξει ομάδα και να μην μπορεί να σταθεί από τις αποδοκιμασίες.

Το «κρυφτούλι» με τις ευθύνες και τις φήμες, αλλά και τις κριτικές τόσων χρόνων άλλωστε δεν του έκανε και τόσο καλό. Τον διατηρούσε σε μια γυάλα μέσα από την οποία έβλεπε διάφορους να φωνάζουν και να τον εξυβρίζουν χωρίς πολλές φορές κι ο ίδιος να καταλαβαίνει γιατί το κάνουν ή τουλάχιστον αν έχουν δίκιο.

Αποφάσισε λοιπόν να πιάσει το αναμμένο κάρβουνο και να «ξεγυμνωθεί» στα μάτια των φιλάθλων και να ξεκινήσει από την αρχή.

Άλλωστε είχαν μαζευτεί πολλά πράγματα που έπρεπε να φωτιστούν τουλάχιστον από την δική του πλευρά και να δοθούν εξηγήσεις.

Πειστικές ή μη ήταν η αλήθεια του και αυτή συνοψίζεται στη φράση: «Ανέλαβα τον Παναθηναϊκό επειδή κανείς δεν τον ακουμπούσε λόγω των χρεών. Κανείς επενδυτής δεν έχει εμφανιστεί για να πάρει τα ηνία».

Έθεσε εαυτόν δηλαδή ως το παρόν και το μέλλον του συλλόγου έχοντας αποδαιμονοποιήσει το παρελθόν αποδεχόμενος τα λάθη του.

Λάθος η απόλυση Γιοβάνοβιτς, λάθος η επένδυση σε Στραματσόνι, λάθος ο Τερίμ, λάθος η απλόχερη σπατάλη χρημάτων σε αμφιβόλου αξίας παίκτες και σε επωδό η αναφορά πως εάν δεν ήταν αυτός ο Παναθηναϊκός θα είχε πέσει στη Δ' Εθνική όπως έγινε στην ΑΕΚ, που έπεσε στη Γ'.

Την έμμεση παραδοχή της αποτυχίας προσπαθεί να τη λειτουργήσει ως την αφετηρία μιας νέας προσπάθειας, δίνοντας παράλληλα και το όραμα του στόχου που ο ίδιος θέτει:

Την κατάκτηση του πρωταθλήματος.

Κάτι σαν πόθο ζωής. «Να το πάρω κι ας πεθάνω» θέλοντας έτσι να ταυτίσει εαυτόν με τον καημό του κόσμου. Να δείξει πως είναι ένας από αυτούς, πως έχουν την ίδια σφοδρή επιθυμία.

Δεν θα έλεγε κανείς πως ήταν επιτηδευμένα απολογητικός. Ο Γιάννης Αλαφούζος λειτουργεί με τα δικά του κριτήρια και ιδιοσυγκρασία, αλλά το σίγουρο είναι πως κι αυτός προσπαθεί να κάνει ένα rebranding.

Ήδη προσπάθησε να κλείσει ένα σοβαρό μέτωπο, αυτό με τους οργανωμένους οπαδούς. Είχε συνάντηση με τη Θύρα 13 και συζήτησε για πολλά ζητήματα ζητώντας να μπουν στο χρονοντούλαπο οι διαφορές που υπάρχουν ώστε όλοι μαζί να προχωρήσουν για την επίτευξη του στόχου.

Μη γελιόμαστε. Όλες οι διοικήσεις σε όλες τις ομάδες θέλουν να έχουν καλές σχέσεις με το κομμάτι των οργανωμένων οπαδών. Χωρίς αυτό υπάρχει πρόβλημα. Το ξέρετε όλοι στις ομάδες που υποστηρίζετε…

Ο Γιάννης Αλαφούζος λοιπόν ρίχνει νέα ζαριά και ελπίζει αυτή τη φορά οι εξάρες να είναι απανωτές διότι έχει μπει… σόλο καπίκια μέσα και πρέπει να ρεφάρει. Διαφορετικά θα σηκωθεί από το τραπέζι ξανά με άδειες τσέπες…