Στο τέλος κερδίζουν αυτοί που γυαλίζει το μάτι τους!

Το ποδόσφαιρο δεν είναι καμιά τρομερή επιστήμη! Ειδικά το ματς της Τούμπας είναι πολύ εύκολο να το διαβάσεις. Κάποιος θα έλεγε ότι ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να πετύχει το 0-2 στην κακή πάσα του Ποντένσε προς τον Ελ Κααμπί στο 53’ και τελικά λίγο αργότερα ισοφαρίζεται από το λάθος του Ορτέγκα και το πλασέ του Τάισον.

Επίσης, θα μπορούσε να πετύχει το 1-2 αν δεν ήταν τόσο άτσαλο το τελείωμα του Ελ Κααμπί σε σουτ από το ύψος της περιοχής πριν από το κερδισμένο πέναλτι του Κωνσταντέλια. Το ποδόσφαιρο είναι στιγμές. Και κυρίως είναι ένα σπορ λαθών.

Ας αφήσουμε όμως την θεωρία και τη φιλοσοφία κι ας πάμε στην ουσία. Ο Ολυμπιακός έκανε ένα σωρό λάθη. Αβίαστα λάθη... Ξεκίνησε με τον Μπιανκόν στο 33’ στην πρώτη χαμένη ευκαιρία του Κωνσταντέλια και τα... όργια λαθών συνεχίστηκαν από τη φάση του 1-1 και μετά. Ακόμη και η κακή πάσα του Ποντένσε προς τον Ελ Κααμπί για το 0-2 είναι ένα ξεκάθαρο λάθος του Πορτογάλου λόγω της κλάσης του. Αν ήταν ο... Βέλντε δεν θα μιλούσαμε για λάθος, αλλά για ανικανότητα και έλλειψη ποιότητας.

Αυτό που μένει στο τέλος είναι ότι κέρδισε η ομάδα που γυάλιζε το μάτι της. Κι αυτό, γιατί ακόμη και τα λάθη που έκανε ο Ολυμπιακός, ορισμένα εξ αυτών προήλθαν από την αντίδραση και την πίεση που άσκησε ο ΠΑΟΚ.

Η εικόνα του Ολυμπιακού μετά το 1-1 ήταν απογοητευτική. Έμοιαζε με μία ομάδα που είχε καταρρεύσει. Με εξαίρεση το σουτ του Ελ Κααμπί οι Πειραιώτες δεν είχαν να επιδείξουν τίποτα περισσότερο. Αντιθέτως, έδιναν την εντύπωση ότι αργά ή γρήγορα θα δέχονταν γκολ, γιατί πολύ απλά δεν ενέπνεε εμπιστοσύνη η ανασταλτική λειτουργία του Ολυμπιακού. Κι όταν στην μεσοαμυντική γραμμή ο μοναδικός αξιόπιστος είναι ο Πιρόλα και γύρω του υπάρχουν παίκτες που είναι επιρρεπείς στο λάθος, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι δεν μπορεί να τα κάνει όλα ο Ιταλός. Πόσες μπάλες να σώσει;

Οι Πειραιώτες πάντως εξακολουθούν να είναι φαβορί για τον τίτλο, μολονότι έχασαν στην Τούμπα.