Ήθελε να γυρίσει πριν φύγει

Η επιστροφή του Ντανιέλ Ποντένσε στον Ολυμπιακό έμοιαζε από τότε που έφυγε σαν κάτι προδιαγεγραμμένο. Στο δικό μου το μυαλό τουλάχιστον.

Έχω μία ανάμνηση λίγες ώρες πριν από το έπος της Νέας Φιλαδέλφειας, στη Media Day του Ολυμπιακού για τον τελικό με την Φιορεντίνα και τελικά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού τίτλου.

Στο «Γ. Καραϊσκάκης» είχε γίνει η τελευταία προπόνηση από τον Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ και μετά κάποιοι παίκτες βγήκαν στη μικτή ζώνη για τις καθιερωμένες δηλώσεις μπροστά σε πλήθος δημοσιογράφων. Με κάποιο ακατανόητο τρόπο βρέθηκα για μερικά λεπτά μόνος μου με τον Ποντένσε και δεν είχα πάρει απλώς κάποια λόγια του για το «ΦΩΣ» ενόψει του τελικού, αλλά κυρίως μου έχει μείνει το βλέμμα του. Και η έκδηλη επιθυμία του στη διπλή ερώτηση για την κούπα και την παραμονή του που ήταν τότε ένα μεγάλο θέμα συζήτησης.

«Θέλω να πανηγυρίσω το τρόπαιο και να μείνω στον Ολυμπιακό. Μακάρι να γίνουν και τα δύο». Η σπίθα στο βλέμμα έχει μείνει αξέχαστη στο δικό μου μυαλό. Για την κούπα και την παραμονή. Το πρώτο έγινε, το δεύτερο όχι. Το συμβόλαιο των Αράβων δεν γινόταν να καλυφθεί οικονομικά ή συναισθηματικά. Ο επαγγελματισμός και τα παρεπόμενα σε τέτοιες περιπτώσεις, όπως και η γνώμη από το γενικότερο περιβάλλον, υπερίσχυσαν. Όμως ο Ποντένσε έφυγε σα να ήξερε ότι αυτό θα ήταν προσωρινό. Η επιστροφή του έγινε πιο γρήγορα από το αναμενόμενο γιατί αυτή τη φορά το συναίσθημα επικράτησε.

Η προσφορά του στον Ολυμπιακό είναι δεδομένη. Η μελλοντική θα κριθεί στο γήπεδο. Αλλά με το πάθος και την τεχνική του συγκεκριμένου παίκτη, δεν θα πρέπει να υπάρχουν και μεγάλες αμφιβολίες.