Ολυμπιακός: Τα 100 χρόνια, το Conference και η αξέχαστη φετινή σεζόν

Ο Ολυμπιακός θα πάρει και το 49ο και το 50ο και πάει λέγοντας. Νομοτελειακά. Με βάση το παρελθόν και τις μαζεμένες κατακτήσεις του θα το κάνει σύντομα. Όμως για όλους τους συντελεστές αυτής της φετινής επιτυχίας επιστροφής στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου μετά από τις παρενθέσεις που συμβαίνουν κάποιες φορές στις δεκαετίες, ο τίτλος που πανηγυρίστηκε στο Φάληρο και παντού μετά το 4-2 επί του ΠΑΟΚ και στη γιορτή για κάτι που από καιρό είχε κατακτηθεί ουσιαστικά και προσφάτως μαθηματικά, θα είναι μοναδικός. Και για τον κόσμο της ομάδας το ίδιο, για τον ιδιοκτήτη της ΠΑΕ, για τον προπονητή και τους ποδοσφαιριστές.

Ήταν αυτή η σεζόν ιδιαίτερη. Για τα 100 χρόνια του συλλόγου εννοείται. Αλλά όχι μόνο.

Ήταν μια σεζόν δύσκολη προτού καν αρχίσει. Η πρώτη ευρωπαϊκή κούπα για ελληνικό σύλλογο την έκανε τέτοια. Τα θυμόμαστε όλοι στην έναρξή της. Τις αμφιβολίες που είχαν πολλοί, όχι μόνο αντίπαλοι του Ολυμπιακού.

Θα είναι ο κόσμος το ίδιο παθιασμένος μετά από μία πολυπόθητη και ονειρεμένη διεθνή επιτυχία; Θα έχει ο Μαρινάκης την ίδια διάθεση; Θα συνεχίσει ο Μεντιλίμπαρ να καθοδηγεί με την ίδια εγγύηση επιτυχίας; Θα είναι οι παίκτες το ίδιο ορεξάτοι, όσοι είχαν πάρει το περσινό τρόπαιο στη Ν. Φιλαδέλφεια και όσοι προστέθηκαν;

Οι απαντήσεις δόθηκαν στη διάρκεια αυτής της περιόδου. Τα 100 χρόνια ήταν το κύριο σύνθημα, το ιστορικό κίνητρο. Όμως λειτούργησαν όλα τα υπόλοιπα όπως έπρεπε. Ο κόσμος σε κάθε ματς παρών. Πάντα με το τραγούδι, τη φωνή, χωρίς το παραμικρό πρόβλημα συμπεριφοράς, εντός ή εκτός έδρας. Πάντα κοντά στην ομάδα κι όταν δε νικούσε. Και την επόμενη φορά ξανά εκεί. Η διοίκηση με μεγαλύτερη όρεξη για καλύτερη ομάδα, νέους τίτλους, μεγάλες φιλοδοξίες σε ανώτερες διοργανώσεις. Στο Europa League. Τώρα ξανά στο Champions League. Ο Μεντιλίμπαρ ακόμη πιο δεμένος με το πρώτο κλαμπ μακριά από την πατρίδα του. Οι ποδοσφαιριστές με αυτοπεποίθηση στα ύψη.

Το πρωτάθλημα ήρθε με νίκες παντού. Το «Γ. Καραϊσκάκης» απόρθητο. Σε κάθε διοργάνωση. Κατάμεστο πάντα. Στα ντέρμπι απόλυτη κυριαρχία. Τέσσερα σε όλους. Τρία στην Τούμπα, δύο νίκες στη Ν. Φιλαδέλφεια. Αποκλεισμός ΠΑΟ και ΑΕΚ στο Κύπελλο. Ακόμη και όταν οι εμφανίσεις δεν ήταν τέλειες, ήξεραν όλοι ότι νικητής δεν γινόταν να είναι άλλος.

Αυτή η σεζόν που θα μπορούσε να αποτελέσει «παγίδα» λόγω της περσινής μοναδικής λάμψης στην Ευρώπη κύλησε έτσι ακριβώς όπως πρέπει να τη διαχειρίζεται μια ομάδα συνηθισμένη στην 100ετή Ιστορία της να μην είναι πυροτέχνημα. Δεν ήταν απλό να γεμίσει ξανά πυροτεχνήματα ο ουρανός του Πειραιά για τον Ολυμπιακό του πριν καν συμπληρωθεί χρόνος από το διεθνές επίτευγμα.

Ήταν για το συγκεκριμένο λόγο ο 48ος ένας τίτλος πρωταθλήματος- αφετηρία σταθερής πορείας προόδου. Δίχως ταβάνι. Κι ας είχαν προηγηθεί 47. Κι ας ακολουθήσουν ποιός ξέρει πόσοι...