Αλλάζει ή βουλιάζει!

Θα έλεγε κανείς πως ο Παναθηναϊκός, ειδικά φέτος, είναι ένα κοινωνικό πείραμα. Ξέρετε, από αυτά που κάνουν τα μεγάλα πανεπιστήμια σε τεράστιο αριθμό ανθρώπων για να δουν τις αντιδράσεις τους σε ακραία ερεθίσματα.

Από την απόλυτη ικανοποίηση για την νίκη επί της Λανς και την πρόκριση στο Κόνφερενς Λιγκ ήρθε η μιζέρια και η απογοήτευση με την Καλλιθέα.

Με την εικόνα που είχε ο Παναθηναϊκός στο ματς της Λεωφόρου η αδικημένη της υπόθεσης είναι η «νεοφώτιστη» ομάδα του Μάσιμο Ντονάτι, η οποία έχασε τεράστια ευκαιρία να κερδίσει με πολλά γκολ τους «πράσινους» και να γράψει ιστορία.

Στο «τριφύλλι» αρχίζει να φαίνεται το πρόβλημα πίσω από τη λάμψη των μεταγραφών και της πρόκρισης επί της Λανς και αυτό προσωποποιείται στην μορφή του Ντιέγκο Αλόνσο.

Ο Ουρουγουανός προφανώς δεν γνωρίζει που έχει έρθει και ποιες είναι οι ανάγκες ενός οργανισμού όπως ο Παναθηναϊκός ή τουλάχιστον δεν του έχουν δώσει οι παράγοντες της ομάδας να αντιληφθεί.

Στέρεψαν και οι δικαιολογίες πλέον. Ούτε το μυαλό ήταν στην Ευρώπη, ούτε αλλαγές πολλές υπήρξαν, ούτε τίποτα.

Είναι προφανές πλέον πως ο Παναθηναϊκός παίζει περισσότερο ποδόσφαιρο αυτοσχεδιασμού και ατομικής ενέργειας, στηριζόμενος στην ποιότητα και τις παραστάσεις που έχουν οι παίκτες του.

Δεν παράγει ποδόσφαιρο μέσω ενός πλάνου, το οποίο έχει δουλευτεί χιλιάδες φορές στην προετοιμασία. Θυμίζουμε πως η ομάδα πήγε στην Αυστρία στις 23 Ιουνίου και έχουμε Σεπτέμβριο…

Δεν υπάρχουν σταθερές πάνω στις οποίες να στηριχθεί το οποιοδήποτε σχέδιο δράσης και αυτές να τηρούνται απαρέγκλιτα. Η επιλογή είναι: η μπάλα στα εξτρέμ που ξέρουν πολλή μπάλα, πλακάρισμα στον φορ, η μπάλα ξανά έξω για να δημιουργηθεί υπεραριθμία και κενά στην άμυνα και τελική προσπάθεια.

Ακούγεται απλό, αλλά ο Παναθηναϊκός δεν παίζει κάτι διαφορετικό με εξαίρεση το ματς με τη Λανς, στο ΟΑΚΑ, όπου μέχρι το 60’ οι «πράσινοι» έψαχναν τον Ιωαννίδη με μακριές μπαλιές από την άμυνα…

Το μεγαλύτερο πρόβλημα δε υπάρχει στην άμυνα. Δεν φταίνε όμως μόνο οι αμυντικοί. Σχεδόν κανένα από τα εξτρέμ με εξαίρεση τον Μαντσίνι, δεν βοηθάει στις αλληλοκαλύψεις των μπακ.

Μονίμως οι ακραίοι αμυντικοί παίζουν ανάμεσα σε δύο ή τρεις αντιπάλους, ενώ οι «κόφτες» δεν προλαβαίνουν, διότι παίζουν εσωτερικοί χαφ και καλύπτουν διπλάσια μέτρα.

Έτσι η άμυνα είναι ευάλωτη και μένει ο Ντραγκόφσκι να πιάνει όσα μπορεί. Έτσι όπως πάει το επόμενο καλοκαίρι ο Ιωαννίδης θα μένει στον Παναθηναϊκό και θα κοστίζει ο Πολωνός 30 εκατομμύρια!

Κι όλα αυτά με ομάδες που δεν είναι και τα «μεγαθήρια» του πρωταθλήματος. Η εικόνα είναι απογοητευτική, δεν υπάρχει βελτίωση και ο Παναθηναϊκός κινδυνεύει από την 4η αγωνιστική να μείνει ουσιαστικά εκτός διεκδίκησης του τίτλου. Όχι πως έχει τώρα ρεαλιστικές πιθανότητες, αλλά υπάρχει και η έκπληξη του απρόοπτου δώρου.

Το πιο άσχημο είναι πως τείνει να γίνει ρουτίνα η αποτυχία, να εθιστεί το τμήμα στις ήττες και το χειρότερο να μάθει πως να βρίσκει εύκολα δικαιολογίες χωρίς να βλέπει κατάματα την αλήθεια. Εκεί θα χάσει τελείως το τρένο…