Το ποδόσφαιρο έτσι όπως το θέλουμε

Για να μη γκρινιάζουμε διαρκώς (όχι ότι έχουμε και άδικο, αλλά όχι κι ότι μας αρέσει).

Η τρίτη αγωνιστική των play off στη Super League είχε σχεδόν τα πάντα έτσι όπως θα θέλαμε να τα βλέπουμε. Αφήστε στην άκρη τα αποτελέσματα, κάποιοι νίκησαν, κάποιοι έχασαν. Η βαθμολογία έγινε ξανά «σφιχτή», το ντέρμπι ΑΕΚ-ΠΑΟΚ που ακολουθεί λένε ότι μπορεί να κρίνει τον τίτλο, όμως όλοι ξέρουμε ότι ακόμη είναι νωρίς. Φαβορί υπάρχουν, αουτσάιντερ επίσης, ελπίδες για όλους σίγουρα.

Δεν ήταν, όμως, αυτό που ξεχώρισε στη συγκεκριμένη εμβόλιμη αγωνιστική. Είδαμε και ακούσαμε πολλά που μας έκαναν να χαμογελάσουμε. Σπάνιο στο ελληνικό πρωτάθλημα. Ούτε φωνές για διαιτησίες (κι ας μην ήταν τέλειες), καλό ποδόσφαιρο, ανατροπές, συγκινήσεις.

Ο Ματίας Αλμέιδα έκανε υπέροχες δηλώσεις για την Ελλάδα και το ποδόσφαιρό της, για τους Έλληνες παίκτες, αποθέωσε αντίπαλους που τον είχαν νικήσει λίγα λεπτά πριν.

Έξω από τη Λεωφόρο, ένα παιδάκι ευτυχισμένο για τη νίκη του Παναθηναϊκού περίμενε να πάρει αυτόγραφα από τους παίκτες της ομάδας του, αλλά και από εκείνους της ΑΕΚ. Και έλαμπε από χαρά.

Στο Φάληρο ο κόσμος του Ολυμπιακού ήταν μαζικά κοντά στην ομάδα του, τη χειροκρότησε, την παρότρυνε, την στήριξε. Με τον ιδανικότερο τρόπο. Στο γήπεδο ο Μεντιλίμπαρ τα έλεγε με τους Ισπανούς του Άρη, ο Φορτούνης ήταν αγκαλιά με τον Ανσαριφάρντ που (όπως και ο «Φέτφα» με τον Χουτεσιώτη) ένιωθε σαν στο σπίτι του.

Στην Τούμπα η Λαμία λαχτάρησε τον ΠΑΟΚ που βρήκε τη λύση από τον Γιάννη Μιχαηλίδη, ο οποίος συγκίνησε τους πάντες αφιερώνοντας το γκολ του στον προσφάτως χαμένο πατέρα του.

Κι άλλα πολλά που θα άξιζε κανείς να επισημάνει σε ένα ποδόσφαιρο πολιτισμένο, γιορτινό, έτσι όπως ακριβώς θα το ήθελαν οι αληθινοί φίλοι του. Ανταγωνισμός που αρχίζει και τελειώνει στον αγωνιστικό χώρο. Μακριά από εκεί ποιος ξέρει τι γίνεται, σίγουρα πολλά έγιναν και γίνονται, ήταν μια μέρα στην οποία δεν καταγράφηκαν, δεν μαθεύτηκαν, δεν πήραν έκταση πρωταγωνιστική, δεν άφησαν τη συνήθη «χλομάδα» ενός απογοητευτικού απόηχου. Μακάρι έτσι και η τέταρτη και έως το τέλος...

Υ.Γ. Καλή είναι η κριτική και γι΄αυτό υπάρχουμε ως συνάφι άλλωστε. Κι η αυτοκριτική επίσης. Το «ό,τι έγινε έγινε» δεν είναι «ότι έγινε έγινε». Και σε σημείο που «βγάζει μάτι». Για να μη λέμε μόνο για τα λάθη ποδοσφαιριστών, παικτών, διαιτητών, παραγόντων. Ας μάθουμε ή ας διορθώνουμε και τα δικά μας. Κυρίως τα πιο απλά...