H …Μπαγεβιτσοποίηση του Αλμέιδα!

Η ήττα της Τετάρτης, από τον Παναθηναϊκό -δεύτερη ήττα στην σεζόν και ισάριθμο ματς που η ΑΕΚ δεν ήταν καλύτερη από αντίπαλο της, μετά το Kυριακάτικο με τον Ολυμπιακό- απέδειξε και κατέδειξε, εκ νέου, το προφανές: ότι η «Ένωση» δεν είναι ούτε άτρωτη, ούτε -πολύ περισσότερο- ανίκητη.

Ωστόσο ούτε αυτό, ούτε ή εκ νέου υποχώρηση της στη 2^η θέση της βαθμολογίας, επτά αγωνιστικές πριν το τέλος, στάθηκαν αρκετά, παρά μόνο σε επίπεδο …ψιθύρων, ν’ αλλάξουν την, σχεδόν καθολικά παγιωμένη, στάση αποκλεισμού από κριτική του προπονητή της, Mατίας Αλμέιδα!

Δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι ο Αργεντινός απολαμβάνει μια αποδοχή που, για τους παλαιότερους, προσεγγίζει το … αλάθητο του Ντούσαν Μπάγεβιτς (στην πρώτη του θητεία)!

Τότε που μόνιμη επωδός για όλα τα προβλήματα (ειδικά για τα αγωνιστικά…) ήταν η φράση «Ο Nτούσαν ξέρει…».

Δεν είναι τυχαίο ότι και οι δύο περίοδοι έχουν έναν κοινό παρονομαστή.

Ότι στη διοικητική κεφαλή βρίσκεται ο Δημήτρης Mελισσανίδης.

Είτε με παρέα (Γιάννης Καρράς) τότε, είτε κατά μόνας (τώρα).

Αυτό είναι το μοντέλο που πρεσβεύει ο διοικητικός ηγέτης της «Ένωσης» ο οποίος παρότι δεδομένα έχει γράψει περισσότερα ποδοσφαιρικά... χιλιόμετρα (από κάθε άποψη), σε σχέση με τους ομολόγους του στους ιστορικούς αντιπάλους των «κιτρινόμαυρων» κι από μπάλα ...νογάει, αρέσκεται ν’ αφήνει τα «ηνία» στους προπονητές του (σ.σ. εκείνους που τον έχουν ...κερδίσει, τέλος πάντων) και ν’ ασχολείται απερίσπαστος με τα οργανωτικά.

Ωστόσο για να φτάσει στην αναγόρευση του σε …Πάπα ο Μπάγεβιτς χρειάστηκε να περάσουν επτά χρόνια όπου η ΑΕΚ, εκτός από την καλύτερη μπάλα της ιστορίας της (και για πολλούς από τις καλύτερες που παρουσιάστηκαν στα Ελληνικά γήπεδα διαχρονικά) κατέκτησε για παρθενική φορά στην ιστορία της τρία σερί πρωταθλήματα, παίζοντας για πρώτη φορά στα χρονικά Champions League.

H διαφορά με τον Αλμέιδα ήταν η ανάγκη για …Μπαγεβιτσοποίηση (sic) του!

H oποία προηγήθηκε του πρώτου πρωταθλήματος μετά από 5 χρόνια και του πρώτου νταμπλ μετά από 45 (σ.σ. τρίτο, μόλις, στην ιστορία της)!

Ο Aργεντινός κατέστη… untouchable τον περσινό Γενάρη, με την ομάδα να προσπαθεί να καλύψει τη διαφορά από τον πρωτοπόρο Παναθηναϊκό, όταν του ανανεώθηκε το συμβόλαιο ως το 2028 με ρήτρα εξαγοράς 10 εκατομμύρια ευρώ!

Ο Μελισσανίδης τον επιβράβευσε (καταλαβαίνοντας ότι χτύπησε ...φλέβα χρυσού) όχι μόνο για την αγωνιστική αλλαγή, που ήταν εμφανή στα παιχνίδια της ομάδας, αλλά και γιατί μ’ αυτή, καθώς και με την αλλαγή θέσης του Λιβάι Γκαρσία είχε πολλαπλασιαστεί η ποδοσφαιρική (και μεταπωλητική) αξία ενός παίκτη που ως τότε όλοι έλεγαν ότι είναι καλός αλλά …χασογκόλης!

Έκτοτε είναι ο κορυφαίος σκόρερ της ομάδας και έχει φέρει πρόταση 20 και πλέον εκατ. ευρώ (που απερρίφθη).

Με δεδομένο ότι τα προηγούμενα χρόνια ο Μελισσανίδης ταλαιπωρήθηκε αλλάζοντας 9 προπονητές σε 5 χρόνια, μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος του 2018, γίνεται αντιληπτό γιατί ο διοικητικός ηγέτης της όχι μόνο έχει στα …ώπα-ώπα τον Αργεντινό (αρκετές φορές κάνουν μίνι αποδράσεις στα νησιά με το σκάφος του) αλλά περνά στο… ντούκου το γεγονός ότι για παράδειγμα μια επιλογή του (Πισάρο) δεν βγαίνει (ως τώρα τουλάχιστον).

Η «μεγάλη εικόνα» και το πρόσημο είναι υπέρ του Αλμέιδα (που, συν τοις άλλοις, έχει μαζί του... μπετόν και τα αποδυτήρια) ενώ ο «φόβος φυλάει τα έρημα» για το ενδεχόμενο επιστροφής σε αυτές τις αλήστου μνήμης περιόδους...