Αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Ολυμπιακού

Υπό νορμάλ συνθήκες η κουβέντα που θα γινόταν μετά από αυτό το ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό θα ήταν πως ο Ολυμπιακός έχασε ευκαιρίες, αλλά ήταν άτυχος, ήταν άστοχος ή ότι άλλο θέλετε. Η φετινή ομάδα και γενικά η εικόνα που δείχνει την τελευταία διετία δεν επιτρέπει να γίνει αυτή η κουβέντα.

Ο Ολυμπιακός έριχνε την τελευταία του ζαριά στη Λεωφόρο κόντρα στον Παναθηναϊκό και πράγματι έκανε πολλές ευκαιρίες. Έχασε φάσεις που θα μπορούσε με μεγαλύτερη προσοχή να τις έχει κάνει γκολ και ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά.

Βέβαια για να είμαστε σωστοί δεν έπειθε σε καμία περίπτωση ότι είναι ένα σύνολο που θα στριμώξει τον αντίπαλο και θα του πάρει το παιχνίδι. Δεν έβγαζε την εικόνα ότι ξέρει τι να κάνει στο γήπεδο. Πήγε στη Λεωφόρο με το ίδιο σκεπτικό που είχε πάει στο Κύπελλο, να πιέσει δηλαδή τον Παναθηναϊκό και να τον υποχρεώσει σε λάθη. Ο Τερίμ το περίμενε αυτή τη φορά και με τον Ρούμπεν κατάφερε να σπάσει το πρέσινγκ.

Ο Παναθηναϊκός… τάισε τον Παλάσιος και ο Ολυμπιακός δεν είχε τρόπο να τον αντιμετωπίσει με αποτέλεσμα να φαίνεται ως ο εξτρέμ που θα ήθελε κάθε ομάδα. Από την αριστερή του πλευρά ο Ολυμπιακός δέχτηκε το πρώτο γκολ και από εκεί δέχτηκε και το δεύτερο. Του το φώναζε ο Παναθηναϊκός και δεν βρήκε τρόπο να το αποτρέψει.

Το χειρότερο, λοιπόν, για την ομάδα του Πειραιά είναι πλέον η ψυχολογία που έχει. Μοιάζει σαν να έχει χάσει το dna της και να ξέρει πως κάτι θα γίνει και θα ηττηθεί. Όπως κάτι έγινε και τον απείλησε ο ΠΑΣ, όπως το έκανε θρίλερ ο Άρης, όπως πήγε να του κάνει τη ζημιά η Κηφισιά. Οι «ερυθρόλευκοι» παλεύουν, αλλά μοιάζουν να μην έχουν την ψυχολογία για να πάρουν νίκες. Μοιάζουν σαν να ξέρουν ότι στο τέλος πάλι θα χάσουν.

Ο πραγματικός Ολυμπιακός σε ματς που θα έπαιζε την ύπαρξη του θα έτρωγε σίδερα και δεν θα το έχανε με αυτόν τον… κρύο τρόπο που το έχασε. Πέρα από τα γνωστά θέματα ομοιογένειας ο Ολυμπιακός έχει και θέμα ψυχολογίας και ειδικά στα μεγάλα ματς φαίνεται περισσότερο.