Τέτοια συμβαίνουν παντού, στον Ολυμπιακό δεν είναι ποτέ αποδεκτά

Συμβαίνουν και σε μεγαλύτερα μεγέθη από τον Ολυμπιακό, όμως η διαχείριση πουθενά δεν είναι τόσο δύσκολη. Οι δύο όψεις της υπερβολής.

Τέτοια συμβαίνουν παντού, στον Ολυμπιακό δεν είναι ποτέ αποδεκτά

Όταν το ταμπλό έγραψε Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ 0-4 με το χορευτικό του υπερταλαντούχου Κωνσταντέλια, ακόμη και ο Λουτσέσκου ή ο πιο φανατικός φίλος του ΠΑΟΚ και άλλων μεγάλων ελληνικών ομάδων ήξερε ότι ήταν κάτι υπερβολικό. Έγινε γιατί έτσι ήθελε αυτό το ματς να γίνει. Ο ΠΑΟΚ ήταν πιο οργανωμένος, πιο έξυπνος και πιο καλός από τον Ολυμπιακό, αλλά το 0-4 ήταν υπερβολή. Η «ανάγκη έγινε φιλότιμο», το 0-4 έγινε 2-4, αλλά δεν αλλάζουν και πολλά. Υπερβολές άλλωστε ήταν κι άλλες.

Ότι ο Λουτσέσκου είναι «τελειωμένος» και θύμα του Αλμέιδα επειδή ο ΠΑΟΚ είχε χάσει με κατεβασμένα χέρια και χωρίς φάση από την ΑΕΚ. Υπερβολή. Ότι ο Μαρτίνεθ έχει κάνει τον Ολυμπιακό όνειρο των οπαδών του επειδή νίκησε με υπέροχη εμφάνιση την Γουέστ Χαμ. Επίσης υπερβολή.

Υπερβολή δεν είναι ότι στον Ολυμπιακό, διαχρονικά, στο παρελθόν/παρόν/μέλλον τέτοιες εξελίξεις αγώνων δεν είναι αποδεκτές. Καλώς ή κακώς αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει ούτε ο Μαρτίνεθ, ούτε ο Κορδόν, ούτε κανένας. Δεν είναι κάτι που μπορεί να μείνει δίχως αναταράξεις στον Ολυμπιακό. Με ψύχραιμες διαχειρίσεις, με «μαθήματα» για τη συνέχεια και διάφορα άλλα που στις περισσότερες ομάδες του κόσμου «περνάνε». Ακόμη και σε μεγαλύτερα μεγέθη από την πειραϊκή ομάδα. Δείτε τι γίνεται σε διάφορα μεγαθήρια του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και συνεχίζουν να το παλεύουν μήπως το φτιάξουν με τους ίδιους σε πάγκο και ρόστερ. Στα δικά μας τα λημέρια, αυτά ποτέ δεν ήταν τόσο απλά.

Ναι, αν το έβαζε ο Ποντένσε θα ήταν αλλιώς. Αν δεν είχε πάει ο προπονητής σε λάθος διάταξη ή αν δεν προτιμούσε στους ξένους τον Ορτέγκα αντί του Ελ Κααμπί. Εάν δεν είχε αφήσει εκτός πλάνων εδώ και καιρό διάφορους παίκτες που μπορεί να αξίζουν να παίζουν περισσότερο και εάν δεν εμπιστευόταν κάποιους που δεν μοιάζουν επαρκείς. Εάν δεν έβαζε αριστερό μπακ τον Σολμπάκεν, εάν, εάν, εάν... Το θέμα είναι ότι σε κάποια στιγμή ο πίνακας έγραφε 0-4 κι αυτό στον Ολυμπιακό δεν γίνεται να μην έχει επιπτώσεις. Κι ας έγινε 2-4, με ευκαιρίες και για άλλα γκολ όταν ο χρόνος είχε στερέψει και ο ΠΑΟΚ είχε χαλαρώσει.

Θα ήταν ιδανικό να περιβληθεί ένα project με υπομονή και εμπιστοσύνη, ακόμη και με αποτελέσματα σαν κι αυτό. Να γίνει συνείδηση ότι μία νέα ομάδα μπορεί να έχει τέτοιες αυξομειώσεις και ανισορροπία. Όμως, στον Ολυμπιακό ειδικά, κάτι τέτοιο δεν έχει καν νόημα να το συζητάμε. Έτσι ήταν, είναι και θα είναι, δεν μπορεί να γίνει αλλιώς.

Ο Μαρτίνεθ κάνει δουλειά, προσπαθεί, έχει φτιάξει πράγματα, κάνει και λάθη. Πολλές φορές σοβαρά όπως σε αυτό το ντέρμπι. Δεν είναι «άχρηστος και πάμε στον επόμενο». Ο Λουτσέσκου είναι έξυπνος, ξέρει τις συνθήκες, μπορεί να μην παρασύρεται, βρίσκει τρόπο να διορθώνει καταστάσεις. Έχει τις εμμονές του, κάνει «χοντράδες» ενίοτε, δεν είναι ο κορυφαίος προπονητής του κόσμου. Υπερβολές είναι και αυτά. Οι ίδιοι που αποθέωναν τον Μαρτίνεθ μετά την Γουέστ Χαμ τώρα τον διασύρουν. Οι ίδιοι που έλεγαν «ύπνο» τον Λουτσέσκου μετά την ΑΕΚ, τώρα τον θεοποιούν. Όμως, άλλο Ολυμπιακός και άλλο ΠΑΟΚ (και όχι μόνο). Ας μην κρυβόμαστε. Το ξέρουν όλοι, αφήστε τι λένε.

Μπορεί να αποφασιστεί το ένα ή το άλλο, να γίνουν διάφορα, να δοθεί πίστωση, να νικήσει ο Ολυμπιακός στην Αγγλία και στην Τρίπολη, να αλλάξει πάλι το κλίμα. Μπορεί και να μη συμβούν αυτά, να αποφασιστεί κάτι διαφορετικό, αρμόδιοι είναι εκείνοι που είναι αρμόδιοι. Το μόνο σίγουρο είναι πως να προχωρήσει μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό με ηρεμία, ενέργεια, διάθεση για αντίδραση, καλό κλίμα και αυτοπεποίθηση όταν έχει γράψει «0-4» σε αγώνα του και μάλιστα εγχώριας διοργάνωσης, απλά δεν γίνεται. «Είναι δύσκολο καράβι» που έλεγε πάντα ο Νταϊφάς.

Έτσι είναι. Καλώς ή κακώς...