Άρης - ΠΑΟΚ: Ντέρμπι θέλατε; Ντέρμπι θα έχετε…

Τι είναι Θεσσαλονίκη χωρίς ντέρμπι Άρη-ΠΑΟΚ; Ρωτήστε όσους ζουν αυτό το… δράμα τα τελευταία τεσσεράμιση χρόνια. Για την ακρίβεια τέσσερα χρόνια, επτά μήνες και πέντε μέρες. Και δεν μιλάμε για τα παλιά ντέρμπι, με φιλάθλους και τω δύο ομάδων, ευρηματικά στιχάκια, τραγούδι και πολύ (αναπόφευκτα) μπινελίκι. Μιλάμε για τα ντέρμπι τελευταίας κοπής, χωρίς Κούδα και Κούη, με επαγγελματικά συμβόλαια από παίκτες που θα χτυπούν το σήμα στο στήθος, αλλά του χρόνου δεν θα έχουν πρόβλημα να κάνουν το δρομολόγιο απέναντι. Λείπουν πολύ αυτά τα παιχνίδια. Αρκεί να είναι αυτά του Άρη με τον ΠΑΟΚ, του ΠΑΟΚ με τον Άρη.

Εδώ και δύο εβδομάδες όλη η πόλη συζητά το σημερινό παιχνίδι. Ματς με τεράστια σημασία κι ας προσπαθούν και οι δύο να πείσουν ότι δεν χάλασε κι ο κόσμος. Κι όμως χάλασε. Για τον Αρειανό ή τον ΠΑΟΚτσή που αύριο δεν θα πάει στη δουλειά του. Που θα προφασιστεί ότι αρρώστησε, ότι κάτι του’ τυχε. Χάλασε ο κόσμος γι’ αυτόν που θα υποστεί την καζούρα, που δεν θα ξέρει που να κρυφτεί, που θα λέει τα δικά του.

Γι’ αυτά τα ματς ζει η Θεσσαλονίκη. Μια ζωή όχι τώρα. «Υπάρχει μεγαλύτερη κοινωνική εκδήλωση στη Θεσσαλονίκη από το ντέρμπι Αρη-ΠΑΟΚ;» με ρώτησε ο βετεράνος του Άρη, Γιάννης Βένος. Δεν έχει άδικο. Ολη η πόλη ζει και αναπνέει εδώ και μέρες για το ντέρμπι. Με την πλάκα, με τα σοβαρά, με το ξεφωνητό, την ανάγκη για εκτόνωση. Να που είναι αλήθεια.

Πάμε και στο ντέρμπι. Χρόνια είχα να δω τόση αισιοδοξία και από τις δύο πλευρές. Και οι δύο βέβαιοι ότι θα νικήσουν. Ότι θα διαλύσουν τον αντίπαλό τους. Μου το έλεγε με νόημα ο Βασίλης όταν πήγα το πρωί να αγοράσω εφημερίδα. «Και οι δύο λένε ότι θα βάλουν πέντε γκολ!». ΠΑΟΚτσής ο Βασίλης, τρόμαξε με την αισιοδοξία των Αρειανών.

Ο Άρης επέστρεψε από έναν εφιάλτη και έχτισε από την αρχή μια καινούργια ομάδα, με καλό προπονητή και καλούς παίκτες. Εκανε και εντυπωσιακό ξεκίνημα, αν και αδίκησε τον εαυτό του στα παιχνίδια με Πανιώνιο και ΠΑΣ Γιάννινα. Θα μπορούσε να είναι ακόμη και στην κορυφή. Και έχοντας ομάδα που θέλει να παίξει όμορφο επιθετικό ποδόσφαιρο, με ποιότητα ειδικά στον μεσοεπιθετικό τομέα, αισιοδοξεί πως μπορεί να πανηγυρίσει τη νίκη μπροστά στους οπαδούς του, που ασφαλώς θα τους βοηθήσουν με την ατμόσφαιρα που θα δημιουργήσουν.

Ο ΠΑΟΚ από την άλλη κάνει το καλύτερο ξεκίνημα της ιστορίας του. Μετράει μόνο νίκες, είναι στην κορυφή της βαθμολογίας, έχει ποιότητα και τεράστιο μπάτζετ. Πήρε τα δύο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό και την ΑΕΚ και ξέρει καλά ότι αν φύγει με το διπλό από το «Κλεάνθης Βικελίδης» θα ανοίξει ο δρόμος για τον βασικό του στόχο. Τον τίτλο. Δικαιούται κι αυτός να αισιοδοξεί ότι θα αποδράσει με το διπλό.

Στο τέλος, στο χόρτο θα κριθούν όλα. Εκεί είναι ο πραγματικός καθρέφτης. Και το χόρτο στα ντέρμπι Άρη-ΠΑΟΚ είναι βαρύ. Σε τραβάει σαν μαγνήτη. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που τα περισσότερα παιχνίδια έληξαν ισόπαλο. Στο γήπεδο αυτό έγιναν ιστορικά παιχνίδια, μεγάλες νίκες, επεισοδιακά ματς, πανηγύρια, χαμόγελα και δάκρυα.

Θα θυμηθώ δύο μεγάλα ματς με βαρύ σκορ και για τους δύο, που τα είδα μέσα στο γήπεδο. Το 4-0 και το 0-4 (υπάρχει και το 5-1 του Άρη, αλλά δεν ζούσα το 1966…). Στις 7 Δεκεμβρίου του 1994, μετά από την αναβολή λόγω επεισοδίων ο ΠΑΟΚ έφυγε νικητής με γκολ των Τουρσουνίδη (21’, 57’), Λαγωνίδη (60’) και Μπότσιεκ (92’). Θρίαμβος για τον ΠΑΟΚ, κηδεία για τον Άρη. Τέσσερα χρόνια αργότερα ο Άρης έπαιρνε το αίμα του πίσω κερδίζοντας με 4-0 με σκόρερ τους Κυπαρίσση (39’), Κούτση (45’) Κολτσίδα (45’) και Χαριστέα (71’).

Δεν ξέρω πια αν μια ομάδα μπορεί να σκοράρει τόσα γκολ στο ντέρμπι. Το θέμα είναι ότι έχουμε ξανά ντέρμπι. Επιτέλους! Μην το χάσετε…