Αλμέιδα: «Ηγέτης ο Αραούχο»

Ο Ματίας Αλμέιδα πριν το παιχνίδι της ΑΕΚ με τη Μπράιτον μίλησε σε Μεξικανό δημοσιογράφο για την κατάκτηση του περσινού πρωταθλήματος, ενώ αναφέρθηκε σε Λιβάι και Αραούχο.

Αναλυτικά ο Ματίας Αλμέιδα μίλησε:

Για την περσινή σεζόν της ΑΕΚ και την αντίδραση της μετά το κακό ξεκίνημα: «Στην αρχή ήταν ακόμα αντιληπτό ότι ήμασταν νεοφερμένοι, ότι γνωρίζαμε μια νέα ομάδα. Προέρχονταν από μια πολύ κακή χρονιά, στην οποία δεν είχαν μπει σε καμία ευρωπαϊκή διοργάνωση. Έτσι, ήρθαν με πίεση». Και πρόσθεσε: «Στους πρώτους γύρους παίζαμε με ένα σύστημα με τρεις πίσω και το τροποποίησα στο δεύτερο ή στο τρίτο παιχνίδι. Από εκεί και πέρα η ομάδα άρχισε να ανεβάζει επίπεδο, να είναι πιο άρτια. Παιχνίδι με παιχνίδι, μεγάλωνε. Στα μισά του χρόνου, νομίζω ότι πατήσαμε το ταβάνι μας. Ήταν όταν ήμασταν στα καλύτερά μας, μετά είχαμε τον σοβαρό τραυματισμό του Ελίασον και μετά αρχίσαμε να παίζουμε μέσα στην εβδομάδα στο Κύπελλο και εν συνεχεία στο πρωτάθλημα, πράγμα που αλλάζει πολύ τη μορφή της ομάδας. Το Παγκόσμιο Κύπελλο έπαιξε έναν πολύ ιδιαίτερο παράγοντα για τους συλλόγους, γιατί σταμάτησε στη μέση του τουρνουά. Και εκεί τα πηγαίναμε καλά. Έπρεπε να κάνουμε preseason, με 14 παίκτες, και ήταν όλα περίεργα».

Για τη «μάχη» του τίτλου με τον Παναθηναϊκό: «Στη μέση του πρωταθλήματος, όταν ξέραμε πια ότι ο ανταγωνισμός μεταξύ μας θα ήταν δυνατός, είπα ότι το πρωτάθλημα θα κριθεί στο τελευταίο δευτερόλεπτο των playoffs. Γιατί είδα ότι ο Παναθηναϊκός ήταν μία άρτια ομάδα πoυ έπαιζε καλά και κέρδιζε. Κερδίζαμε και κέρδιζαν και αυτοί. Κέρδιζαν με ένα λεπτό να απομένει.

Κέρδισαν, με αυτούς τους τρόπους που λες και έλεγαν πολλοί ότι "ο Παναθηναϊκός έχει την τύχη του πρωταθλητή". Τους ακολουθούσαμε, κάποια στιγμή μας είχαν βάλει και εννιά πόντους πίσω. Συνεχίσαμε και όλα ήταν πολύ ομοιόμορφα με τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ που παίζουν πολύ καλά. Και όλα αυτά έγιναν μέχρι την είσοδο στα playoffs. Μπήκαμε στα playoffs ένα βαθμό πίσω τους (σ.σ. Παναθηναϊκός), και η διαφορά ήταν ότι δεν χάσαμε στα playoffs, αλλά αυτοί ηττήθηκαν. Παίξαμε 10 παιχνίδια playoffs, το πρωτάθλημα εδώ είναι καλό, αλλά είναι τρομερό γιατί περνάς ολόκληρο το τουρνουά, μπαίνεις στα playoffs και οι βαθμοί συνεχίζουν να προστίθενται. Αυτοί που μπαίνουν στα playoffs είναι αυτοί με την περισσότερη ιστορία και είναι όλοι κλασικοί αντίπαλοι. Έτσι, παίζονται δύο ντέρμπι στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος και άλλα δύο στα playoffs, και αν παίξεις και στο Κύπελλο, μπορεί να τους βρει ξανά απέναντι σου στο Κύπελλο, είναι τρελό».

Για την OPAP Arena και τα όσα ένιωσε όταν μπήκε για πρώτη φορά: «Όποτε πάω σε ένα μέρος και αρχίζω να το μελετάω, είναι σαν να αρχίζω να νιώθω ότι μπορεί να τα πάω καλά ή λίγο πολύ καλά. Συνέβη με την Τσίβας, συνέβη στην Μπάνφιλντ. Εδώ, μόλις έφτασα ένιωσα ότι θα πήγαινε καλά. Τους μελέτησα πολύ, μελέτησα την ομάδα και τον κάθε παίκτη ξεχωριστά. Οπότε, ήξερα για ποιο σκοπό ερχόμουν. Και ήξερα ότι ήταν η μόνη πόρτα προς την Ευρώπη που μου είχε ανοίξει μέχρι τώρα, και ότι επρόκειτο να την αξιοποιήσω στο έπακρο.

Η ολοκλήρωση της OPAP Arena που έχει μια πολύ δραματική ιστορία λόγω του πώς δημιουργήθηκε ο σύλλογος, με μετανάστες. Εκείνο το γήπεδο δεν είχε φτιαχτεί 20 χρόνια, το τελείωναν, δεν το έκαναν. Εγώ, ως προπονητής, θα ήμουν αυτός που θα έκανε ντεμπούτο σε αυτό το γήπεδο. Υπήρχαν πολλά πράγματα στα οποία ένιωθα ότι θα ήμουν καλός. Είναι λίγο οπτικοποιημένο αυτό που λέω, αλλά το γεγονός της οπτικοποίησης είναι συχνά σημαντικό για μένα. Το είχα στο μυαλό μου κάθε μέρα.

Έλεγα στους παίκτες τη λέξη πρωταθλητής κάθε μέρα. Κάθε μέρα τους έλεγα: «Δουλεύουμε για να είμαστε πρωταθλητές», «δουλεύουμε για να κερδίσουμε το Κύπελλο και να είμαστε πρωταθλητές», «δουλεύουμε για να γίνουμε πρωταθλητές». Δουλειά και πρωταθλητής. Νομίζω ότι ήταν σπουδαίοι ερμηνευτές αυτού που θέλαμε»

Για το αγωνιστικό ύφος της ΑΕΚ την περασμένη σεζόν: «Το ποδόσφαιρό μας, ή αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε στο γήπεδο, είναι πρώτα να έχουμε την κατοχή της μπάλας. Γιατί θεωρώ ότι έχοντας κατοχή φθείρεις τον αντίπαλο. Βλέπω το ποδόσφαιρο σαν την πυγμαχία.

Στην πυγμαχία έχεις άνθρωπο που χτυπά και προσπαθεί από τη μία ή την άλλη πλευρά να βγάλει νοκ άουτ τον αντίπαλο/ Νιώθω ότι το ποδόσφαιρο είναι κάπως έτσι, γιατί το μελετάω παντού. Υπάρχει η ταχύτητα με την οποία εκτελείτε κάθε κίνηση, η κάθε ενέργεια, και η επιμονή να συνεχίσετε. Γιατί φτάνουμε 70.000 φορές στα δεξιά και 70.000 φορές στα αριστερά, αλλά οι αριθμοί ορισμού είναι λίγοι. Μετά, παρατηρώ ότι, στην αμυντική φάση, η συντριπτική πλειοψηφία των ομάδων κλείνει, σκοράρει και στη συνέχεια χαρίζει τις πτέρυγες που μπορεί να είναι η στρατηγική ορισμένων προπονητών. Πρέπει να δεις με πόσα άτομα μπαίνεις στην αντίπαλη περιοχή, πού τελειώνεις τις σέντρες και τις κινήσεις που πρέπει να γίνουν... Τα ατομικά χαρακτηριστικά που έχει η ΑΕΚ προσφέρονται γι' αυτό το παιχνίδι. Στις πτέρυγες έχουμε έχουμε γρήγορους, ικανούς, δυναμικούς ποδοσφαιριστές, που μπαίνουν σε θέση γκολ και που μπορούν να σκοράρουν».

Για τον Λιβάι και τον Αραούχο: «Νομίζω ότι μία από τις επιτυχίες μας ήταν να βάλουμε τον Λιβάι Γκαρσία ήταν να παίξει σέντερ φορ. Όταν έφθασα εδώ, ο Γκαρσία δεν είχε παίξει ποτέ στο "9" γιατί για μένα είναι εννιάρι. Τα πήγε πολύ καλά και σχεδόν ήταν ο σκόρερ της διοργάνωσης.

Είναι δυνατός και γρήγορος, επομένως είναι ένας από τους παίκτες που σ' αυτή θέση, στο "9" είναι καλύτερα γι' αυτόν, είναι πιο άνετα. Σουτάρει πολύ καλά με το αριστερό, αλλά και με το δεξί, ενώ είναι πολύ καλός στον αέρα. Πρέπει να σκοράρει ακόμα περισσότερα γκολ με το κεφάλι του και θα το κάνει.

Ο Αραούχο είναι ο ηγέτης που πρέπει να έχεις μέσα στο γήπεδο, είναι η «ψυχή της ομάδας» για την αφοσίωση του, για τη θέλησή του, για τη συντροφικότητά του»

Έκανα αυτή τη δήλωση μετά από μια ενέργεια που έκανε, στην οποία θα μπορούσε να είχε πετύχει το γκολ. Όμως, αφού δεν είναι εγωιστής, αντιμετώπισε τον τερματοφύλακα και πάσαρε στον συμπαίκτη του. Νομίζω ότι ήταν το παράδειγμα αυτού που λείπει από το σημερινό ποδόσφαιρο. Βλέπω ότι υπάρχει πολύς εγωισμός, πολύ «εγώ, εγώ», πολλές φωτογραφίες για ένα μόνο άτομο και πολύ Instagram. Ήταν ένα δείγμα του ποδοσφαίρου για το οποίο παλεύω για να συνεχίσω να υπάρχω και να μην εξαφανιστώ. Ήταν ένα ομαδικό παιχνίδι»

Για τα όσα είπε μετά αποκλεισμό στο ματς με την Αντβέρπ: «Είμαι προπονητής εδώ και 12 χρόνια και δεν πρόκειται να είμαι για 25 χρόνια. Μου είναι πολύ ξεκάθαρο γιατί ήμουν παίκτης και γιατί η αντικατάσταση των προπονητών πρέπει να γίνει με νεαρά παιδιά.

Δεν θέλω να είμαι μεγάλος τύπος που ενοχλείται από παίκτες που μιλάνε στο τηλέφωνο στο τραπέζι. Τα παιδιά αλλάζουν και είμαι ακόμα κοντά τους. Τώρα, σε 10 χρόνια δεν ξέρω πώς θα είναι ένας 18χρονος και αν όντως θα το αντέξω. Δεν θέλω να είμαι ο τυπικός που λέει "Α, πόσο βαρύ είναι αυτό". Υπάρχει και μια ζωή. Αν και η ζωή μου είναι σε μεγάλο βαθμό το ποδόσφαιρο, έχω οικογένεια και υπάρχουν στιγμές που θα πρέπει να απολαύσω αυτό που έχω κάνει. Μου αρέσει αυτό που κάνω, αλλά είναι δυνατός ρυθμός, με πολύ άγχος, πολλή αφοσίωση, πολύ πάθος και πολλή αφοσίωση. Όλη την ώρα βλέπεις βίντεο, γράφεις ματς.

Πολλές φορές αφήνεις τα πράγματα στην άκρη, κι εγώ τα αφήνω στην άκρη. Και ούτε εγώ θέλω. Εδώ έχω άλλα τέσσερα χρόνια στο συμβόλαιό μου, αν όλα πάνε καλά, κάτι που ποτέ δεν ξέρεις στο ποδόσφαιρο και δεν με βλέπω να προπονώ για πολλά ακόμη χρόνια. Θέλω να αποκτήσω λίγη περισσότερη εμπειρία, θα ήθελα να πάω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο ως προπονητής και εκεί να δω ζωντανό ποδόσφαιρο από άλλο πόστο. Θέλω να έχω ενέργεια, δεν θέλω να είμαι προπονητής στον οποίο οι άλλοι πρέπει να κάνουν τα πάντα. Αυτό για μένα είναι απάτη. Δεν θέλω να είμαι τέτοιος προπονητής».