Κύριος ξαναήρθε, κύριος… ξανάφυγε!

Μια εξέλιξη που λίγοι περίμεναν. Όχι γιατί ο Μίτσελ τα έκανε όλα τέλεια, αλλά γιατί βρισκόμαστε στην τελική ευθεία της σεζόν και οι ισορροπίες είναι εύθραυστες. Οι πρωταθλητές είναι στο -3 από την κορυφή και έχουν μπροστά τους τρία σερί ντέρμπι, συν τον επαναληπτικό του Κυπέλλου τη Μεγάλη Εβδομάδα. Οπότε γίνεται εύκολα αντιληπτό πόσο δύσκολο είναι να παίξουν οι παίκτες υπό νέες οδηγίες.

Από την ανακοίνωση της πρόσληψής του πριν από οχτώ μήνες είχαμε εκφράσει τις ενστάσεις μας. Όλοι ήξεραν πως ο Μίτσελ δεν είναι ο «μετρ» της τακτικής και των αποφάσεων σε ροή αγώνα. Το έδειξε άλλωστε και στο παιχνίδι της Κυριακής με τον Άρη, όπου οι αποφάσεις του μπορούσαν εύκολα να μπουν σε εγχειρίδιο για μαθητευόμενους προπονητές στο κεφάλαιο με το τι δεν πρέπει να κάνουν.

Ήταν όμως ο κατάλληλος τη συγκεκριμένη περίοδο για να ηγηθεί της προσπάθειας και -κυρίως- να τονώσει το ηθικό των ποδοσφαιριστών. Και αυτό το κατάφερε σε πολύ μεγάλο βαθμό. Η διαφορά είχε ανέβει σε διψήφιες τιμές πριν από τη διακοπή, αλλά με τον Ισπανό ο Ολυμπιακός κατάφερε να φτάσει μια «ανάσα» και να διεκδικεί ξανά τον τίτλο. Κάτι που μέχρι τον Δεκέμβρη φαινόταν ακατόρθωτο. Άλλωστε οι αριθμοί δεν λένε ψέματα και εκείνοι του Ίβηρα λένε πως στους περίπου πεντέμισι μήνες που κάθισε στον πάγκο ήταν σαφώς βελτιωμένοι συγκριτικά με αυτούς που είχε η ομάδα πριν από την έλευσή του.

Με τον Μίτσελ στον πάγκο του ο Ολυμπιακός είχε σε 32 αναμετρήσεις 18 νίκες, 10 ισοπαλίες και 4 ήττες, οι δύο στην Ευρώπη. Στο πρωτάθλημα είχε απολογισμό 15 νίκες, 7 ισοπαλίες και 1 ήττα με γκολ 52-14. Εδώ να σημειωθεί πως στον β’ γύρο και στην ειδική βαθμολογία ο Ολυμπιακός τερμάτισε πρώτος. Σίγουρα όλα τα παραπάνω πιστώνονται στον Μίτσελ και στους ποδοσφαιριστές που δούλεψαν σκληρά. Το πίστεψε ότι μπορούσε να πάρει αυτό πρωτάθλημα και μπράβο του, αλλά η πίεση του κόσμου τον ανάγκασε να αποχωρήσει. Και το έκανε ως κύριος. Όπως ξαναήρθε, έτσι ξαναέφυγε. Να του το αναγνωρίσουμε όλοι αυτό. Η σεζόν όμως συνεχίζεται για τον Ολυμπιακό και στον πάγκο του μέχρι το φινάλε της πιο δύσκολης και… ανώμαλης θα λέγαμε, σεζόν, θα καθίσει ο Ζοσέ Ανιγκό.

Ο Γάλλος… ξεσκονίζει το προπονητικό του κουστούμι και ετοιμάζεται να κοουτσάρει ξανά. Όχι πως είναι «πρωτάρης», άλλωστε η θητεία του στη Μαρσέιγ μαρτυρά το αντίθετο. Δεν ξέρουμε αν θα πετύχει ή όχι. Άλλωστε όλα πλέον πέφτουν στα πόδια των παικτών, που σε διάστημα τριών ημερών θα δώσουν νέο ντέρμπι και μάλιστα με διαφορετικό τεχνικό. Για πολλούς μάλιστα θα είναι ο 4ος για φέτος. Δεν μπορεί όμως πάντα να φταίνε αποκλειστικά οι προπονητές. Μερίδιο ευθύνης έχουν και οι αθλητές αλλά κυρίως η διοίκηση με τις επιλογές της. Εκείνη πρέπει να κάνει σκληρή αυτοκριτική, να πεισμώσει και να βάλει τις βάσεις για την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Να βρει τον καλύτερο δυνατό προπονητή, ο οποίος πρέπει να είναι εργατικός, έξυπνος, φιλόδοξος και να αντέχει στην πίεση. Γιατί, δυστυχώς ή ευτυχώς, ο Ολυμπιακός είναι ένα καράβι που δύσκολα κάποιος κουμαντάρει. Θέλει πείρα στις φουρτούνες και φέτος είχε πολλές…