Το κάτι παραπάνω

Η φετινή χρονιά, όμως, δεν είναι φυσιολογική για τους «ερυθρόλευκους». Και αν δεν υπήρχε η διακοπή για το Μουντιάλ, που μετέτρεψε το ελληνικό πρωτάθλημα σε κάτι σαν τα τουρνουά Απερτούρα και Κλαουσούρα της Αργεντινής, τώρα θα γράφαμε ήδη αποκλειστικά και μόνο για τον σχεδιασμό της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.

Το μόνο που θα προσέφερε στον Ολυμπιακό ένα «Χ» στη Νέα Φιλαδέλφεια θα ήταν μια μικρή παράταση ζωής. Θα του επέτρεπε απλώς να παραμείνει για κάποιες ακόμα εβδομάδες στο παιχνίδι της διεκδίκησης του τίτλου. Και αυτό θεωρητικά, βέβαια, καθώς όταν ξεκινάς τα πλέι οφ έχοντας μπροστά σου μια χούφτα αγώνες, όντας έξι και -πιθανότατα- επτά βαθμούς πίσω από τους πρωτοπόρους και ολοκληρώνοντας μια ολόκληρη (κανονική) σεζόν χωρίς να έχεις κερδίσει ούτε ένα ντέρμπι, μάλλον ελπίζεις σε ένα θαύμα.

Εννοείται πως η ΑΕΚ είναι το φαβορί. Είναι σαφώς πιο σταθερή, πιο δεμένη και απολαμβάνει την αύρα της έδρας και της πρωτιάς στη βαθμολογία. Αν ο Μίτσελ κατεβάσει τους παίκτες του φουλ για το διπλό, κινδυνεύει όντως σοβαρά να ζήσει μια επανάληψη του ημιτελικού του Κυπέλλου. Οφείλει να το ρισκάρει όμως. Γιατί, για να κατακτήσεις το πρωτάθλημα, βασική προϋπόθεση είναι να είσαι καλύτερους από τους άλλους. Και να το αποδείξεις αυτό όταν πραγματικά χρειαστεί.

Από το περασμένο καλοκαίρι έχουμε βαρεθεί να γράφουμε άρθρα κάτω από τον γενικό τίτλο: «Τελικός το επόμενο ματς για τον Ολυμπιακό». Και -κυρίως- έχουμε βαρεθεί να βλέπουμε τον Ολυμπιακό να αδυνατεί να κερδίσει έστω και έναν από αυτούς τους «τελικούς». Το έχουμε πει και άλλες φορές: οι παίκτες υπάρχουν, σε όλες τις θέσεις πλέον. Οι «ερυθρόλευκοι» αποτελούν ομάδα και όχι το συνονθύλευμα του φθινοπώρου. Η φανέλα εξακολουθεί να ζυγίζει τόνους. Καλές είναι οι εξάρες απέναντι στις ομάδες που θα αγωνιστούν στα πλέι άουτ, αλλά έφτασε επιτέλους η ώρα για το κάτι παραπάνω.