Διακοπή: Ευτυχία, αλλά και κατάρα...

Γιατί δεν κέρδισε μόνο τον ΠΑΣ Γιάννινα στο γήπεδο της Λεωφόρου το βράδυ του Σαββάτου η ομάδα του Ιβάν Γιοβάνοβιτς, κάνοντας μόνο εκείνη το απόλυτο (5 στα 5). Κέρδισε και στο... Ηράκλειο και στο «Κλεάνθης Βικελίδης».

Στο «Θεόδωρος Βαρδινογιάννης» ο ΠΑΟΚ, που δεν είχε δεχτεί δύο ματς γκολ και ήταν έτοιμος να πανηγυρίσει τη δεύτερη σερί επιτυχία του (έπειτα από εκείνη επί της Λαμίας στην Τούμπα,) με το μίνιμουμ σκορ και κόντρα στον (προβληματικό και με μπόλικη εσωστρέφεια...) ΟΦΗ ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις των... καθυστερήσεων!

Στο 12ο λεπτό (σαν να λέμε... 102’) με σκόρερ έναν πρώην παίκτη του, που το πανηγύρισε με την ψυχή του. Τον Απόστολο Διαμαντή. Έτσι ο ΟΦΗ(ς), που ως τότε έμοιαζε… φιδάκι, «δάγκωσε» τον «Δικέφαλο του Βορρά», στερώντας του δύο πόντους και τη δυνατότητα να επιστρέψει στο -2 από την κορυφή.

Τα μαντάτα ήταν ακόμη καλύτερα για τον ΠΑΟ από Θεσσαλονίκη μεριά, αφού ο Ολυμπιακός στο ντεμπούτο του Χάμες Ροντρίγκες, παρότι προηγήθηκε με ένα γκολ σπάνιας ομορφιάς (για τον συντονισμό των κινήσεων των παικτών που συμμετείχαν στη φάση, αλλά και την... αλήτικη πάσα του Κορεάτη Ιν Μπομ) κατάφερε να χάσει ένα δικό του παιχνίδι ως το 76’.

Με το που δέχθηκε την ισοφάριση (σε μια φάση που Βατσλίκ «κόλλησε» αντί να βγει δυναμικά με το κεφάλι...) ήταν γενικότερη η εντύπωση ότι το ματς θα γύριζε και οι «ερυθρόλευκοι» δικαίωσαν τις προβλέψεις (εχθρών και φίλων τους...). Η τελευταία φορά που είχαν χάσει εντός των συνόρων με ανατροπή ήταν πέρυσι στο ίδιο γήπεδο για την κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος αλλά ήταν... άλλο ματς, καθώς το πρωτάθλημα είχε... κατηφορίσει ήδη για τον Πειραιά, παρότι απέμεναν τα πλέι οφ, αφού η διαφορά (όπως αποδείχθηκε άλλωστε...) δεν καλυπτόταν.
Και μια κι είπαμε για διαφορά. Αυτήν τη στιγμή ο Ολυμπιακός απέχει από τον πρωτοπόρο 7 βαθμούς έπειτα από 5 αγωνιστικές. Προφανώς κανείς δεν πήρε πρωτάθλημα την 5η αγωνιστική, (ή το έχασε...), αλλά στο ελληνικό πρωτάθλημα, που οι διαφορές δύσκολα καλύπτονται και οι παραστάσεις νίκης μετράνε περισσότερο από άλλες χώρες, οι Πειραιώτες έχουν... βουνό να ανέβουν.

Κι η διακοπή λόγω των Εθνικών ομάδων είναι η προτελευταία ευκαιρία (η τελευταία είναι η διακοπή για το Μουντιάλ...) για εκείνους αλλά και για τις υπόλοιπες ομάδες για διορθωτικές κινήσεις όπου (πάγκο ή στο γήπεδο αφού υπάρχουν κι οι ελεύθεροι...) χρειάζονται.

Για τους Πειραιώτες η διακοπή αποτελεί ευλογία αλλά και κατάρα μαζί. Αφενός τους δίνει τη δυνατότητα (σ’ όσους μείνουν στον Ρέντη δηλαδή...) να δουλέψουν μαζί για κάμποσες μέρες, αφού με τρία ματς τη βδομάδα, οι προπονήσεις είναι διαδικαστικές, αλλά ταυτόχρονα συντηρεί την εσωστρέφεια. Εκτός αν το όνομα του διαδόχου του Κορμπεράν (που δικαίωσε όσους πίστευαν ότι δεν θα μακροημερεύσει...) ανακοινωθεί σύντομα και προκαλέσει ενθουσιασμό ανάλογο των (τελευταίων) μεταγραφών

Την ίδια στιγμή στον ΠΑΟΚ η διακοπή θα συντηρήσει τη φιλολογία για την ανάγκη να αποκτηθεί ο Φερνάντες από τον Βόλο, ενώ στον Παναθηναϊκό σίγουρα θα προτιμούσαν να συνεχίζουν να παίζουν εκμεταλλευόμενοι το μομέντουμ.
Αντίθετα, στον Άρη η διακοπή μόνο θετικό πρόσημο έχει, αφού το ντεμπούτο Πάρντιου ήταν επικό κι έχει «αέρα στα πανιά του», ενώ στην ΑΕΚ μετρούν αντίστροφα για τα φαντασμαγορικά εγκαίνια του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια, που θα προηγηθούν του πρώτου αγώνα μετά τη διακοπή...