Ο εφιάλτης του 1987

Δεν τραβάει ο Ολυμπιακός. Φέρνει ισοπαλία εκεί που οφείλει να κερδίσει, χάνει εκεί που οφείλει να μη χάσει. Μέχρι τώρα δεν έχει κάνει ούτε ένα ολόκληρο καλό παιχνίδι.

Ο εφιάλτης του 1987

Ένα εκρηκτικό πρώτο ημίχρονο με τον Ιωνικό, ένα «επαγγελματικό» δεύτερο με τον ΠΑΣ Γιάννινα, κάποιες εξάρσεις μέσα έξω με τον Απόλλωνα Λεμεσού, ψυχραιμία σε δύο διαδικασίες πέναλτι και that's all.

Τι κι αν άλλαξε ο προπονητής, τι κι αν άλλαξαν οι μισοί παίχτες, οι παθογένειες παραμένουν ίδιες. Παντελής απουσία δημιουργίας, μηδενική κατοχή μπάλας, γκολ με το σταγονόμετρο, ηττοπάθεια η οποία αποτυπώνεται από ισοφαρίσεις και ήττες στις καθυστερήσεις.

Όσο και αν οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές, η αγωνιστική εικόνα της ομάδας μού θυμίζει πολύ το εφιαλτικό φθινόπωρο του 1987. Τότε που ο Ολυμπιακός, άνετος πρωταθλητής την προηγούμενη χρονιά, χρειάστηκε να περιμένει το τέλος του πρώτου γύρου, την έλευση του Γιώργου Κοσκωτά και έναν καταιγισμό μεγάλων μεταγραφών για να πανηγυρίσει την πρώτη του νίκη, ένα 2-0 επί της Παναχαϊκής στο ΟΑΚΑ.

Τώρα φυσικά δεν υπάρχει Κοσκωτάς, ούτε χρειάζεται να υπάρξει. Οι μεγάλες μεταγραφές, δε, έχουν πια γίνει. Πρόσφατα αποκτήθηκε ο σημαντικότερος ίσως Βραζιλιάνος ποδοσφαιριστής του 21ου αιώνα. Καλά στοιχεία και πολλές υποσχέσεις για το μέλλον έχουν ήδη δείξει οι δύο Χουάνγκ, ο Πεπ Μπιέλ, ακόμα και ο Τζος Μπόουλερ, ενώ αναμένουμε την επιστροφή του καταξιωμένου Σίμε Βρσάλικο.

Πιθανότατα θα έρθουν κι άλλοι. Ταλέντο υπάρχει και σύντομα θα ξεχειλίζει. Αυτό που έχει αρχίσει να στερεύει επικίνδυνα όμως είναι ο χρόνος. Ο Ολυμπιακός έχει ήδη χάσει έδαφος τόσο στο πρωτάθλημα όσο και στην Ευρώπη. Λίγες ίντσες μόνο, αλλά τις έχει χάσει.

Πριν από τη διακοπή για το ανέκδοτο που ονομάζεται UEFA Nations League, οι πρωταθλητές υποδέχονται στο Καραϊσκάκη τον Βόλο, ο οποίος έχει ήδη τραβήξει μια ξεγυρισμένη κηδεία στην ΑΕΚ, μετά αντιμετωπίζουν στο ίδιο γήπεδο την πρωτοπόρο της Bundesliga, Φράιμπουργκ, και τέλος ταξιδεύουν στη Θεσσαλονίκη στο καυτό Χαριλάου με αντίπαλο τον καλύτερο Άρη των τελευταίων σαράντα ετών.

Αν ο Ολυμπιακός συνεχίσει τις ως τώρα εμφανίσεις του, φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να πάρει κάτι άξιο λόγου από αυτά τα τρία ματς. Χρειάζεται άμεσα μια υπέρβαση. Αλλιώς η ζημιά θα είναι μη αναστρέψιμη. Και ας γίνει όλη αυτή η ιστορία ένα καλό μάθημα για τη συνέχεια: Οι ομάδες χτίζονται το καλοκαίρι, όχι αφού ξεκινήσει η σεζόν.