ΑΕΚ: Σχεδιάζοντας (;) την σεζόν 2022-23, χάνεται η φετινή και υποθηκεύεται η επόμενη!

Τίποτα νέο δεν μάθαμε από το ματς της ΑΕΚ με τον Άρη σε ό,τι αφορά τους γηπεδούχους.

Οι «παιδικές ασθένειες» που παρουσιάζουν οι «κιτρινόμαυροι» από την εποχή όχι Γιαννίκη, αλλά από την αρχή της σεζόν, με τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς στον πάγκο, παραμένουν ανίατες.

Άμυνα... παιδική χαρά (για τους αντιπάλους), ανυπαρξία αξιόπιστης λύσης πίσω από τον άτυχο (σ. έχει λείψει στην «κιτρινόμαυρη» θητεία του περισσότερο από όλη την προηγούμενη τριετία) Στάνκοβιτς και «μπροστινοί» προικισμένοι μεν, αλλά που όχι μόνο καλούνται να κερδίσουν την φανερή ανισορροπία ποιότητας με τους συμπαίκτες τους στην οπισθοφυλακή, αλλά και να το πράξουν μέσω προσωπικών εξάρσεων, δίχως αυτοματισμούς (που προϋποθέτουν δουλειά στοχευμένη).

Τα ανωτέρω οδηγήσαν σε απουσία αγωνιστικής σταθερότητας, δύο αλλαγές τεχνικών μέσα στην σεζόν, χειρότερη συγκομιδή από την περσινή κανονική περίοδο και απολογισμό μόλις δύο πόντων σε 4 αγωνιστικές των πλέι οφ.

Έτσι η «Ένωση» -που κατά τον ιδιοκτήτη της έχει «το καλύτερο υλικό στην Ελλάδα και το καλύτερο της την τελευταία 10ετία»- βρίσκεται στο χείλος της αβύσσου, αφού αυτή την στιγμή η αδιαπραγμάτευτη (για το κύρος του συλλόγου βασικά) Ευρωπαϊκή συμμετοχή δεν είναι στο χέρι της.

Όλα αυτά έχουν φέρει τον κόσμο της στα ...κάγκελα, όπως αποδείχθηκε (και) την περασμένη Κυριακή.

Τα συνθήματα δείχνουν την «απόσταση» μεταξύ κοινού - παικτών κι ακόμη κι αν επιτευχθεί το μίνιμουμ των στόχων της σεζόν δεν μπορεί να παρουσιαστεί ως επιτυχία.

Το ότι η ΑΕΚ κινδυνεύει να μπει στο νέο της γήπεδο (που συνιστά αναμφισβήτητα ιστορική καμπή για τον σύλλογου) ούσα στην χειρότερη αγωνιστική της κατάσταση, μετά την επάνοδο της από το ...καθαρτήριο του υποβιβασμού, δεν είναι βέβαια ευθύνη, αποκλειστικά, του ποδοσφαιρικού τμήματος.

Αποτελεί προϊόν επιτελικών αποφάσεων.

Όπως το να ποντάρουν στην προοπτική Σάντος, που ήταν εξαρτώμενη από την πρόκριση της Εθνικής Πορτογαλίας στο Μουντιάλ, αλλά και να μονιμοποιηθεί μέχρι το τέλος της σεζόν ο Σωκράτης Οφρυδόπουλος (που πήρε προαγωγή από την ΑΕΚ Β’ και προσπαθεί με τρικ, όπως του Χατζισαφί στα χαφ, ν’ αντιστρέψει την κατάσταση...)

Το πρόβλημα είναι ότι ενόσω οι επιτελείς της ΑΕΚ ασχολούνται με την σεζόν 2022-23, με Ρούντι Γκαρσία ή Πίρλο, η φετινή μοιάζει να είναι στον... αυτόματο πιλότο, μ’ αποτέλεσμα να υποθηκεύεται κι η επόμενη!

Οι άνθρωποι της δεν έχουν κάποιο διαπραγματευτικό «χαρτί» στις επαφές τους με τους υποψήφιους προπονητές, καθιστώντας την ομάδα ...αντιτουριστική κι η πληρωμή υπεραξίων για να προσελκυθεί «όνομα» είναι επαγωγική...

Οι παίκτες (ακόμη και νεαποκτηθέντες) «καίγονται».

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του Κριχόβιακ, που παρασύρθηκε από το γενικότερο κλίμα, υποπίπτωντας σε ένα λάθος που δεν συνάδει με την κλάση του, δωρίζοντας το νικητήριο γκολ στον Άρη...

Εξάλλου, είναι ν’ απορεί κανείς πως θα γίνουν αποδεκτές αποφάσεις στρατηγικού σχεδιασμού από ανθρώπους καταδικασμένους στην συνείδηση σημαντικής μερίδας του κοινού ως μέρος του προβλήματος (Κονέ – Παπαδημητρίου);

Ο τρόπος που προσπαθούν στην ΑΕΚ να λύσουν το πρόβλημα μεταθέτοντας στις καλένδες τις (δύσκολες) αποφάσεις έχει αποτέλεσμα το «τραύμα» να κακοφορμίζει...