Κάτω από το... χαλί, αλλά υπαρκτό το θέμα Άμραμπατ!

Πριν μερικά χρόνια έκανε θραύση το μότο μιας διαφήμισης που έλεγε «Καλύτερα να μασάς, παρά να μιλάς...».

Στην ΑΕΚ θα εύχονταν ο Νουρεντίν Άμραμπατ να είχε ακολουθήσει την προτροπή του εμπνευστή του σποτ, από το ν’ ανοίξει το στόμα του και να πει εκείνο που ήταν γνωστό στους «παροικούντες την Ιερουσαλήμ» των αποδυτηρίων της ομάδας, αλλά όχι στο κοινό της.

Τον νόστο του για την Ολλανδία (σ. παρότι Μαροκινός οι Κάτω Χώρες είναι η γενέτειρα του) που πυροδοτείται από την απουσία του από την καθημερινότητα των παιδιών του ο 35χρονος (σ. την Πέμπτη 31/03 τα κλείνει...) διεθνής μεσοεπιθετικός την είχε εκφράσει, εις επήκοον συμπαικτών κι ιθυνόντων της ομάδας.

Φυσικά δεν είναι το ίδιο να αποτελεί κοινό μυστικό, με το να το λέει σε μια συνέντευξη του.

Ειδικά όταν αυτή έρχεται σε μια περιόδο που αγωνιστική δράση δεν υπάρχει και τέτοια λεγόμενα (που ούτως ή άλλως είναι θέμα, πολύ περισσότερο για την «Ένωση» και τον προγραμματισμό της επόμενης σεζόν...) μεγεθύνονται.

Και το συμπέρασμα, μετά τα όσα δήλωσε στην Ολλανδία την (αυτοκριτική ή αυτοσαρκαστική...) ανάρτηση του στο Instagram («Σκέψου πριν μιλήσεις») αλλά κι όσα είπε στον Γιάννη Παπαδημητρίου, μετά την επιστροφή του, είναι ότι υπάρχει ένα νέο «μέτωπο» που θα κληθούν να δώσουν λύση οι ιθύνοντες της.

Η αποστροφή των λεγομένων που αποδόθηκαν στον Αφρικανό, ειδικά η τελευταία του φράση («Δεν είπα τίποτα αρνητικό για την ομάδα μου, δεν έχω το παραμικρό παράπονο και το μοναδικό μου πρόβλημα που εξέφρασα είναι ότι εδώ και αρκετά χρόνια μου λείπουν τα παιδιά μου. Όλα αυτά όμως δεν είναι της παρούσης») σηματοδοτεί ότι το θέμα παραμένει «στο τραπέζι» και παραπέμπεται η επίλυση του στις καλένδες.

Για την ακρίβεια μπαίνει κάτω από το ...χαλί, αφού προέχει η εξασφάλιση της Ευρωπαϊκής προοπτικής της ομάδας, που είναι ζωτική από οικονομική άποψη, αλλά και από πλευράς πρεστίζ.

Ίσως και το χαμηλότερο «ταβάνι» στόχων (απ’ όσους περίμενε) να έπαιξε το ρόλο του στις προθέσεις του Άμραμπατ, που ήρθε στην ΑΕΚ με στόχο να χτυπήσει την πόρτα της Εθνική του ενόψει Μουντιάλ.

Το σίγουρο είναι, μετά απ’ ότι μεσολάβησε, πως εκτός από δεύτερες σκέψεις για το αν πρέπει να ενεργοποιηθεί η οψιόν της μονιμοποίησης του Τσούμπερ (1,6 εκ. ευρώ) που σκορπά η αγωνιστική κατάσταση του Ελβετού (και την οποία θ’ αποφασίσει ο νέος τεχνικός) υπάρχει περίπτωση να ...ξεχαρβαλωθεί η γραμμή των μεσοεπιθετικών που ήταν η θεωρητική δύναμη της «Ένωσης» στη φετινή σεζόν.

H οποία, πάντως, δεν στάθηκε αρκετή, ούτως ώστε ν’ αλλάξει το αγωνιστικό πρόσημο της περιόδου, που είναι, για μια ακόμη χρονιά (4^η διαδοχική, όσες κι οι σεζόν μακριά από τίτλους...), αρνητικό.

Το καλό στην περίπτωση και του Άμραμπατ είναι πως τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο τον έχει η «Ένωση», που τον δεσμεύει με συμβόλαιο για μια ακόμη χρονιά.

Κάτι που επεσήμανε κι εκείνος.

Δείγμα ότι έχει επίγνωση της κατάστασης κι ότι δεν ήταν λεκτικό ... αυτογκόλ, αλλά δήλωση προθέσεων.

Κι είναι δύσκολο, την σήμερον, να φανταστεί κανείς ότι ο Άμραμπατ (κι ο κάθε Άμραμπατ...) θα μείνει, παρά την θέληση του, σε μια ομάδα μόνο λόγω της υπογραφής του.

Εξάλλου και στα υψηλά κλιμάκια των «κιτρινόμαυρων» επικρατεί δυσαρέσκεια για τα λεγόμενα του.

Σε βαθμό που αίφνης... θυμήθηκαν ότι είναι τακτικά απείθαρχος.

Σε μια ομάδα αδούλευτη, όπως η τρέχουσα ΑΕΚ, δεν είναι έγκλημα καθοσιώσεως, αλλά σ’ εκείνη που ευαγγελίζονται, για την επόμενη σεζόν, οι «κιτρινόμαυροι» ιθύνοντες απαιτείται να υπάρχουν παίκτες... στοιχισμένοι, ψυχή τε και σώματει, πίσω από τον νέο προπονητή προκειμένου ν’ αποφευχθεί νέα αποτυχία...