Χρόνια σου πολλά, Ολυμπιακέ…

Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος κλείνει σήμερα 97 χρόνια ζωής και οι απανταχού φίλοι του γιορτάζουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη την ίδρυση του κορυφαίου αθλητικού συλλόγου-πολυοργανισμού της Ελλάδας.

Ο Ολυμπιακός, που γεννήθηκε στην περίφημη ταβέρνα του Μοίρα στον Πειραιά στις 10 Μαρτίου 1925, οδεύει πλέον προς τη συμπλήρωση του πρώτου αιώνα παρουσίας του στην κορυφή της ελληνικής αθλητικής σκηνής και έχει καθιερωθεί εδώ και πάρα πολύ καιρό ως μία από τις σπουδαιότερες ομάδες του κόσμου, λαοφιλής και γεμάτος διακρίσεις σε διεθνές επίπεδο, σε όλα τα ομαδικά και ατομικά σπορ.

Με ευρωπαϊκούς τίτλους, με εγχώρια τρόπαια που γεμίζουν ολόκληρες λέσχες. Σαν την πρώτη της ομάδας, σαν όσες πιο σύγχρονες υποδομές έχει πλέον ως εγκαταστάσεις, ένας οργανισμός που έχει ξεφύγει από το καθαρά αθλητικό πεδίο και διακρίνεται για αμέτρητες κοινωνικές και ανθρωπιστικές πρωτοβουλίες του.

Εκείνη τη βραδιά που ο Νότης Καμπέρος ζήτησε απ’ όλους στην παρέα να γεμίσουν τα ποτήρια με κόκκινο κρασί για τον Ολυμπιακό (έχοντας σκεφτεί το όνομα και φροντίζοντας μέσω του Μανούσκου να δοθεί η άδεια από την αυστριακή ολυμπιακή επιτροπή), τον νέο μεγάλο σύλλογο του Πειραιά και της χώρας, μπορεί να μη φανταζόταν την εξέλιξη. Την πορεία δεκαετιών σε θριάμβους, τη λατρεία από τόσο πολύ κόσμο στο πέρασμα των χρόνων.

Ίσως, όμως, και να το περίμενε. Σίγουρα το ονειρευόταν. Κι αυτό το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Με την υποστήριξη και τη συμμετοχή μιας παρέας γεμάτης ανθρώπους με αγάπη για τον Πειραιά και το ποδόσφαιρο, ο Ολυμπιακός μετατράπηκε από ιδέα σε πράξη. Σε έναν σύλλογο που φιλοξένησε από την αρχή της πορείας του μεγάλους άσους, ανάμεσα σε αυτούς από την πρώτη κιόλας στιγμή και τα πέντε αδέρφια από την οικογένεια Ανδριανόπουλου (ο Γιάννης είχε δει στο Κέμπριτζ μια φανέλα με κόκκινο και λευκό χρώμα και αυτή καθιερώθηκε από την πρώτη στιγμή, έγινε η εμβληματική ερυθρόλευκη), που αποτέλεσαν συνιδρυτές εκείνη την εποχή και στελέχη της ενδεκάδας.

Ο βιομήχανος Μιχαήλ Μανούσκος, ο διευθυντής του Ταχυδρομείου Σταύρος Μαραγκουδάκης, ο έμπορος Νίκος Ανδρόνικος, ο αξιωματικός του Στρατού Δημήτριος Σκλιάς, ο δικηγόρος Νικόλαος Ζαχαρίας, ο συμβολαιογράφος Αθανάσιος Μέρμηγκας, ο χρηματομεσίτης Ιωάννης Κεκκές ήταν επίσης εκείνοι που μαζί με τον αξιωματικό του Πολεμικού Ναυτικού, τον «τρελο-Καμπέρο», γέννησαν τον Ολυμπιακό. Την ομάδα που έμελλε να αναδείξει και να δει να φορούν την περιβολή του πάρα πολλοί από τους κορυφαίους αθλητές, «ιερά τέρατα» των γηπέδων και των πάγκων. Την ομάδα που επί 97 έτη πλέον γεμίζει υπερηφάνεια κάθε φίλαθλό της και συνδέει τη δική του ζωή με την ύπαρξή της.

Την ομάδα για την οποία στήθηκε στο εκτελεστικό απόσπασμα ο Νίκος Γόδας με τη φανέλα της, την ομάδα για την οποία ξεψύχησαν στα σκαλοπάτια του γηπέδου της τα θύματα της Θύρας 7, την ομάδα για την οποία αφιέρωσαν χρόνο από τη ζωή τους και έκαναν μεγάλες θυσίες, κάθε είδους, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Την ομάδα για την οποία θα συνεχίσουν στους αιώνες των αιώνων να υπηρετούν και να ακολουθούν χαρισματικοί ηγέτες σε διοίκηση και προπονητικά επιτελεία, κορυφαίοι αθλητές και αθλήτριες σε κάθε σπορ, πιστοί αμέτρητοι οπαδοί.

«Συνιστᾶται ἐν Πειραιεῖ ὑπό τόν τίτλον “Ὀλυμπιακός Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιῶς” Σωματεῖον, οὕτινος σκοπός εἶναι η ἀνάπτυξις τῆς σωματικῆς ἀγωγῆς παρά τῇ νεολαίᾳ καί ἡ κατά πάντα φίλαθλον τρόπον ἐξύψωσις αυτῆς...». Η ιδρυτική διακήρυξη. Οι τριάντα λέξεις που άλλαξαν για πάντα τη ζωή μας, όπως εύστοχα είχε αναφέρει σε προηγούμενη επέτειο ο Ερασιτέχνης Ολυμπιακός.

«Φευγάτ’ από μπρος, φευγάτ’ από μπρος, στο γήπεδο μπαίνει ο Ολυμπιακός. Φτερά στα πόδια, καρδιά μες στα στήθια που δώσαν θρίαμβους σαν παραμύθια. Παίζουν με τέχνη ατρόμητοι λύκοι και τα φτερά της ανοίγει η Νίκη. Πασάρει ο ένας, ο άλλος σουτάρει, ο εχθρός τα χάνει, σωστός πανικός, αυτός προσέχει, εκείνος μαρκάρει, θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός!

Ολυμπιακός, Ολυμπιακός Παλικάρια διαλεκτά, της νίκης παιδιά δύναμη, τέχνη, ατσάλι καρδιά. Ένα, δύο, τρία, γκολ παντού πανικός Θρίαμβος, νίκη, Ολυμπιακός! Κόκκινο – άσπρο, παντιέρα γνωστή από τις νίκες παντού ξακουστή, πρωτάθλημα, αγώνας φιλικός, Πειραιάς, θρίαμβος, Ολυμπιακός!». Ο πρώτος ύμνος του συλλόγου, λίγα χρόνια μετά, ήταν αυτό ακριβώς που εκείνη τη βραδιά της 10^ης Μαρτίου 1925 είχαν στο μυαλό τους οι ιδρυτές του. Μια ομάδα ανίκητη, μια ομάδα Θρύλος.

Εκείνοι οι άνθρωποι που γέννησαν μια ιδέα, την έκαναν πράξη και θα μείνουν αξέχαστοι στην πορεία των χρόνων. Μέχρι σήμερα 97, μακάρι να είμαστε όλοι καλά στα 100 και να είναι καλά τα παιδιά μας και τα παιδιά τους και πάει λέγοντας, στην αιώνια θρυλική πορεία. Χρόνια σου πολλά, Ολυμπιακέ…