Ο Νιόπλιας υπενθύμισε τι εστί «fair play»!

Eίναι σύνηθες σε ποδοσφαιρικούς αγώνες να ανάβουν τα ...αίματα (έως και να δημιουργείται σύρραξη μεταξύ παικτών αντίπαλων ομάδων...) για την μη τήρηση του «fair play».

Όταν δηλαδή οι παίκτες της μίας ομάδας δεν πετούν την μπάλα εκτός γηπέδου, στην περίπτωση που αντίπαλος τους βρίσκεται πεσμένος στο έδαφος.

Κάτι πως μόνο ασυνήθης δεν είναι η πρακτική παίκτες ομάδων, που έχουν σκορ που τους συμφέρει, να υποδύονται τους τραυματίες (για να «σπάσουν» τον ρυθμό των αντιπάλων τους...), κάτι η βαθμοθηρία, έχουν οδηγήσει σε ολοένα αυξανόμενη αχρηστία την τήρηση του fair play, με ομάδες να εξαγγέλουν, πριν την έναρξη των υποχρεώσεων τους, ότι δεν πρόκειται να σταματούν ν’ αγωνίζονται αν δεν υπάρχει σχετική απόφαση του διαιτητή.

Κόντρα λοιπόν στο... ρεύμα του εξοβελισμού του «δίκαιου παιχνιδιού» και της ψευδεπίγραφης, σε πλείστες των περιπτώσεων, εφαρμογής του, την περασμένη Κυριακή (06/03) ο Νίκος Νιόπλιας έδειξε την πραγματική του έννοια κι πεμπτουσία.

Εν μέσω πανηγυρισμών των παικτών του OΦΗ, παραγόντων και φιλάθλων για την νίκη επί του Απόλλωνα Σμύρνης, που σε συνδυασμό με την ισοπαλία του ΠΑΣ Γιάννινα στον Βόλο, έφερε την ομάδα του στα playoffs (που βγάζουν στην Ευρώπη), ο 57χρονος τεχνικός είχε την ψυχραιμία και την ενσυναίσθηση να σκεφθεί το τι βίωναν εκείνη την στιγμή οι παίκτες του «Άγιαξ της Ηπείρου» κι ο ομόλογος του (Ηρακλής Μεταξάς) που έβλεπαν τις προσπάθειες τους από τον περασμένο Αύγουστο να πηγαίνουν στον ...βρόντο, λόγω μιας δικαστικής απόφασης που τους αφαιρούσε 5 βαθμους.

«... δεν θα μπαίναμε στην εξάδα αν δεν υπήρχε αυτή η τιμωρία των Ιωαννίνων.

Σίγουρα είναι λίγο στενάχωρο για τα παιδιά και τον προπονητή των Ιωαννίνων γιατί είναι άδικο λίγο στους αγωνιστικούς χώρους να παίρνεις αυτούς τους βαθμούς.

Λέω άδικο γιατί ήρθε ένα παιδί από την Γερμανία σε μία δύσκολη χρονιά για τα Γιάννινα με δύο συνεχόμενες καλές χρονιές και όλοι ξέρουμε πως ομάδες της επαρχίας δύσκολα το επαναλαμβάνουν και τρίτη χρονιά και αυτός το πήγε ακόμα καλύτερα. Είναι άξιοι συγχαρητηρίων και αυτά τα παιδιά.

Δεν ξέρω τι θα γίνει δικαστικώς αλλά στο γήπεδο ήταν πολύ αξιόλογη ομάδα».

Θα μπορούσε να πει ότι υπάρχει ένας ...αστερίσκος στην επιτυχία της ομάδαςτου και να πανηγυρίσει μαζί με τους υπολοίπους, αλλά όχι.

Είπε ότι σκεφτόταν χωρίς να συνυπολογίσει ότι ενδεχομένως να μην ήταν αρεστό στο (συνηθισμένο σε άλλα ...ακούσματα) ποδοσφαιρικό του ακροατήριο.

Ανεξάρτητα του ότι, ούτε 48 ώρες αργότερα, μια νέα δικαστική απόφαση επανέφερε τα χαμόγελα στις τάξεις των Ηπειρωτών βυθίζοντας στην απογοήτευση τους Κρητικούς τα λεγόμενα του Κοζανίτη τεχνικού τον ανεβάζουν στο ...Έβερεστ της εκτίμησης των υγειώς σκεπτόμενων φιλάθλων και θα έπρεπε να τον βάλουν στη λίστα των υποψηφίων για το βραβείο fair play!

Δεν είναι σύνηθες άλλωστε εγχώριο φούτμπολ όπου βρίθουν οι «ξύλινες» δηλώσεις (περί «υπέροχου κόσμου» π.χ), οι πανηγυρτζίδικες κι εκείνες του... αυτοθαυμασμού, ν’ αναγνωρίζεις την αξία του αντιπάλου σου.

Με τέτοια (σπάνια είναι η αλήθεια...) νοοτρόπια μόνο μπορούμε ν’ αφήσουμε πίσω τα «βαρίδια» του παρελθόντος που μας έχουν καταστήσει ποδοσφαιρική Ψωροκώσταινα.

Κι αν ισχύει αυτό που λένε πως «ότι καλό κάνεις το βρίσκεις μπροστά σου», τότε τόσο ο τεχνικός του ΟΦΗ, όσο και η, δομημένη με απόλυτα σωστούς ποδοσφαιρικούς όρους, ομάδα του Ηρακλείου θα το καρπωθούν σύντομα...