Ολυμπιακός: Να μην είναι αντίδραση, να έχει διάρκεια

Η αντίδραση που περίμεναν όλοι ότι θα έβγαζε ο Ολυμπιακός στο ματς με τον ΟΦΗ ήρθε και με το παραπάνω, μετά τον αποκλεισμό από την Αταλάντα και το κλίμα που είχε διαμορφωθεί. Θα ήταν τέτοια αντίδραση, πιστεύω, ακόμη κι αν έπαιζαν περισσότεροι βασικοί και δεν είχε γίνει το φρεσκάρισμα των επτά παικτών στην ενδεκάδα (κάποιοι εκ των οποίων βέβαια ήταν βασικότατοι, απλά δεν είχαν παίξει από την αρχή ή καθόλου με τους Ιταλούς). Θα ήταν τόσο έντονο το ξέσπασμα από πλευράς απόδοσης, ακόμη κι αν ο ΟΦΗ δεν είχε τις απουσίες ειδικά στη μεσαία του γραμμή, καθώς κι αυτοί που έπαιξαν δεν ήταν τίποτα άβγαλτοι ή πιτσιρικάδες.

Ο Ολυμπιακός είχε ένα τρομακτικό πρώτο ημίχρονο και δεν υπήρχε κανένας φίλος του που να μην ήταν απολύτως ικανοποιημένος από αυτό που έβλεπε. Στο γήπεδο ή από την τηλεόραση. Αλλά στο γήπεδο ήταν ακόμη πιο φανερό. Με τη διάθεση για καλό ποδόσφαιρο «αποπνικτική» για τον αντίπαλο, με την ένταση να μην πέφτει δευτερόλεπτο και με τις φάσεις ή τα κόρνερ να έρχονται με ξέφρενο ρυθμό. Ο Επασί ήταν εξαιρετικός, ο Ελ Αραμπί άτυχος. το μονάχα ένα γκολ άδικο για την εικόνα. Όμως ο κόσμος έβλεπε αυτό ακριβώς που θέλει και έχει μάθει τα προηγούμενα χρόνια από τον Ολυμπιακό του Μαρτίνς.

Τέτοια ένταση και διάρκεια καλής απόδοσης, με τρία γκολ τότε, είχε ο Ολυμπιακός αμέσως μετά τον αποκλεισμό του από την Λουντογκόρετς, όταν υποδέχτηκε την Σλόβαν. Ήταν και τότε ένα απολαυστικό παιχνίδι, έστω κι αν υπήρχαν τα προβλήματα με τον κόβιντ, η ελλιπής προετοιμασία, η κόπωση και ό,τι άλλο λέμε αρκετούς μήνες μετά στις διάφορες αναλύσεις.

Πράγματι είναι θετικό για τον Ολυμπιακό ότι έχει τόσο μεγάλη διαφορά στο πρωτάθλημα και αρνητικό ότι δεν είχε την ευρωπαϊκή πορεία που θα έπρεπε. Με τις εξηγήσεις να είναι πολλές και να έχουν επισημανθεί. Πράγματι δείχνει διαφορά επιπέδου ότι μετά την Ευρώπη ο Ολυμπιακός επιστρέφει στην Ελλάδα με νίκες, σε σχέση με τον ΠΑΟΚ που δεν το κάνει ακόμη κι όταν έχει ψυχολογία πρόκρισης. Οι διψήφιες αποστάσεις στο πρωτάθλημα από κάτι τέτοιες λεπτομέρειες διαμορφώνονται, αλλά βασικά από τη σοβαρή αντιμετώπιση εκ μέρους του Ολυμπιακού των εγχώριων αγώνων του ανεξαρτήτως συνθηκών και... ψυχολογιών. Και τη δυνατότητα για μεγαλύτερο rotation από τον προπονητή του που έχει έτοιμη την ομάδα για «αντιδράσεις» ασχέτως των προσώπων που καλούνται κάθε φορά να τις κάνουν.

Ο Ολυμπιακός δεν γίνεται φυσικά να παίζει τόσο καλά και στα ενενήντα λεπτά των αγώνων του από εδώ και πέρα, αλλά αφού μπορεί να παίζει τόσο καλά όπως με τον ΟΦΗ είναι υποχρεωμένος να μη φρενάρει καθόλου. Γιατί σίγουρα μετράει πολύ να πάρει άνετα και το φετινό πρωτάθλημα, να αποκλείσει τον ΠΑΟΚ και εν συνεχεία να κάνει το νταμπλ, να διαχειριστεί τις πιεσμένες ημερομηνίες ενόψει των προκριματικών της νέας σεζόν και πολλά ακόμα. Αυτό που μετράει πάνω απ' όλα, όμως, είναι να φεύγει ο οπαδός από την εξέδρα ή ο τηλεθεατής από τον καναπέ του και να είναι γεμάτος και ευχαριστημένος με όσα είδε. Κόντρα στον ΟΦΗ αυτό ακριβώς έγινε. Ας έχει διάρκεια, το επόμενο ζητούμενο...