Η ΑΕΚ και η θεωρία της αδράνειας...

Ωστόσο, για να διαμορφωθεί το 3-0, δεν έφτανε μόνο η θέληση και το υπέρτερο βαθμολογικό κίνητρο, απαραίτητα συστατικά σε αναμετρήσεις παραδοσιακών αντιπάλων. Χρειάστηκε ένα (προβλέψιμο, έως και αναμενόμενο, πάντως) ματ του Σέρβου τεχνικού επί του... ετοιμόρροπου (εδώ και εβδομάδες) ομολόγου του χτυπώντας τον στα άκρα της κάθε άλλο παρά αξιόπιστης οπισθοφυλακής του (που συν τοις άλλοις ήταν τοποθετημένη ψηλά).

Η ΑΕΚ πήγε στη Λεωφόρο τηρώντας μια στάση μοιρολατρική από καιρό, πολυεπίπεδα, και φυσικά το αποτέλεσμα δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικό. Μια ομάδα που από τον Οκτώβρη έχει διαπιστωθεί πόσο... ανισόρροπη είναι (σε επίπεδο ποιότητας μεταξύ μεσοεπιθετικών και των παικτών που ασχολούνται με την ανάσχεση) και δεν διορθώνει τίποτα τον Γενάρη, στο πρώτο ημίωρο όπου τα πάντα κρίθηκαν ήταν πιστή στον «χαρακτήρα» της: είχε δύο δοκάρια, ενώ μάζεψε την μπάλα από τα δίχτυα της τρις…
Ωστόσο, για το χθεσινό ματς η εύκολη λύση είναι να στοχοποιηθεί ο τεχνικός. Τόσο γιατί παρουσίασε μια πνευματικά ανέτοιμη ομάδα όσο και για τους βασικούς του (Χατζισαφί αντί Μοχαμάντι, Ανσαριφάρντ αντί του, πάντως, προερχόμενου από τραυματισμό Αραούχο και τον Σάκχοφ να σκέφτεται την ετοιμόγεννη σύζυγό του στο Κίεβο).

Οι «πατέρες» της χθεσινής ήττας είναι υψηλότερα ιστάμενοι του γερμανοθρεμμένου τεχνικού. Εκείνοι που αποφάσισαν μετά τον αποκλεισμό από το Κύπελλο λόγω ΠΑΟΚ και την ήττα στο Καραϊσκάκη να προκρίνουν ότι η αλλαγή τεχνικού δεν θα προσέφερε κάτι. Τα αποτελέσματα δεν τους δικαιώνουν.

Η διαφορά από την κορυφή έφτασε τους 20 πόντους (πέρσι στο τέλος ήταν 30...) και ο Παναθηναϊκός (έστω με ματς παραπάνω) είναι στο -3. Με την εικόνα της ΑΕΚ, τους ιθύνοντές της αδρανείς να περιμένουν τον... Σάντος και να μην ταρακουνούν το «οικοδόμημα» (παρότι ο Γιαννίκης δεν εμπνέει), το «καμπανάκι» που έκρουσε ο προπονητής, μετά την ήττα από τον Ολυμπιακό για να μη χαθεί το ευρωπαϊκό τρένο, μοιάζει προφητικό...