Ψυχοβγάλτης θα είναι μέχρι το τέλος της σεζόν!

Το +9, ο Ζοάο Καρβάλιο, η εικόνα του Σωκράτη στο β’ μέρος, η σταθερότητα του Βατσλίκ και το μαγικό πόδι του Βαλμπουενά είναι τα στοιχεία που θα κρατούσαμε από το ματς του Ολυμπιακού με την ΑΕΚ. Από εκεί και πέρα; Δεν υπάρχει κανένας λόγος να κρυφτούν τα προβλήματα του Ολυμπιακού κάτω από το χαλάκι μίας νίκης. Ζητήματα στην ανασταλτική λειτουργία που δεν προκαλούν πλέον καμία έκπληξη σε κανέναν.

Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει να είναι σύμπτωση. Όταν ο Ιωνικός, ο Παναιτωλικός, ο ΠΑΟΚ του πρώτου 15λέπτου της Τούμπας και τώρα η ΑΕΚ (η καταρρακωμένη ΑΕΚ και δίχως τον βασικό της φορ Σέρχιο Αραούχο) δημιουργούν με χαρακτηριστική άνεση σοβαρές προϋποθέσεις για γκολ, τότε εξελίσσεται σε «κανόνα» η εικόνα των Πειραιωτών. Πλέον, το δείγμα είναι μεγάλο και μακάρι με ένα μαγικό ραβδάκι να αλλάξει η κατάσταση έως το Μπέργκαμο. Η Αταλάντα όσο κι αν βρίσκεται σε πτώση, έχει επιθετικούς που δεν θα χαριστούν στα... στρέμματα δράσης που προσφέρει «μεγαλόκαρδα» ο Ολυμπιακός για να κάνουν τις βόλτες τους οι αντίπαλοι, φτάνοντας με χαρακτηριστική άνεση στο ύψος της περιοχής του Βατσλίκ.

Προφανώς και μία νίκη απέναντι στην ΑΕΚ είναι πάντοτε σημαντική, με όποιον τρόπο κι αν έρχεται, σε όποια βραδιά κι αν βρίσκεται ο ένας ή ο άλλος. Ωστόσο, πλέον τον τελευταίο καιρό φαίνεται όλο και περισσότερο ότι παίζει «λούπα» το έργο ενός ψυχοβγάλτη Ολυμπιακού.

Ο Ολυμπιακός μπήκε, όπως και με Παναιτωλικό και Ιωνικό, δυναμικά στο παιχνίδι, αλλά όσο περνούσε η ώρα, κατέβαζε απότομα την ένταση. Έχει ξεκινήσει καλά με το δοκάρι του Μαντί Καμαρά, αλλά μετά το ακυρωθέν γκολ του Μασούρα στο 25’, δεν έχει να επιδείξει κάτι το αξιόλογο έως το φινάλε του ημιχρόνου.

Από την άλλη, ο Άμραμπατ λες και είχε βάλει στοίχημα με κάποιον, είχε βαλθεί να πάρει μόνος του το ματς. Το κακό για τον Ολυμπιακό είναι ότι ο Μαροκινός έφτασε πολύ κοντά στο να τα καταφέρει. Ενδεχομένως να το πετύχαινε κιόλας αν δίπλα του είχε τον Αραούχο και όχι τον Ανσαριφάρντ που ήταν αξιοπρεπέστατος, είχε και μία σημαντική ευκαιρία στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά δεν είναι της κλάσης του Αραούχο.

Η ΑΕΚ που είχε σε μία σχετικά καλή βραδιά τον Λιβάι Γκαρσία και σε μία απογοητευτική μέρα τον Τσούμπερ, έφτανε με χαρακτηριστική ευκολία στην περιοχή του Ολυμπιακού. Κάτι που δεν έκανε για παράδειγμα η ΑΕΚ απέναντι στον ΟΦΗ, στον Άρη, στον Παναιτωλικό.

Σε αυτό το σημείο θα πρέπει να ειπωθεί ένα μεγάλο «μπράβο» στον Παπασταθόπουλο που τις κρίσιμές στιγμές ήταν εκεί που έπρεπε. Αναφερόμαστε κυρίως στο διάστημα που ο Ολυμπιακός έδινε άνευ λόγου και αιτία χώρο στην ΑΕΚ και έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο στη μεσαία του γραμμή. Στο διάστημα που ο Ολυμπιακός έδειχνε ότι έχει ξεμείνει από δυνάμεις.

Σίγουρα η είσοδος του Ζοάο Καρβάλιο και του Ματιέ Βαλμπουενά έδωσε μία φρεσκάδα. Ειδικά ο Καρβάλιο, ακόμα και αν ερχόταν 0-0 το παιχνίδι, θα ήταν μία ευχάριστη νότα από πλευράς Ολυμπιακού.

Όμως, σίγουρα προβληματίζει το γεγονός ότι οι πρωταθλητές εξακολουθούν να είναι δυσλειτουργικοί ανασταλτικά το τελευταίο 20ήμερο.

Θα περίμενε κανείς ότι ο Ολυμπιακός θα παρουσίαζε μία βελτίωση στο συγκεκριμένο κομμάτι απέναντι στην ΑΕΚ που έχει δεχτεί το ένα χαστούκι πίσω από το άλλο το τελευταίο διάστημα, που έχει δημιουργηθεί εντός των τειχών της το αίσθημα ότι μπορεί να χάσουν την Ευρώπη, που ο Αργύρης Γιαννίκης δεν ξέρει αν θα είναι στον πάγκο της την Δευτέρα (14/2), που σε γενικές γραμμές η ψυχολογία είναι στα Τάρταρα και υπήρχε - ερχόμενη στο Καραϊσκάκη - ο φόβος ότι θα μπορούσε να διασυρθεί κιόλας!

Εν κατακλείδι, το σημαντικό είναι ότι ο ΠΑΟΚ δεν μείωσε τη διαφορά στους 7 βαθμούς, όμως, η ψυχοβγαλτική εικόνα του Ολυμπιακού μάς οδηγεί στο εύλογο συμπέρασμα ότι πλέον οι μη ψυχοβγαλτικές βραδιές έως το τέλος της σεζόν θα αποτελούν εξαίρεση. Το θέμα είναι οι Πειραιώτες να μην μετατρέψουν σε «ντέρμπι» την κούρσα του πρωταθλήματος με απώλειες βαθμών αριστερά - δεξιά. Ενός πρωταθλήματος που το έχει σφιχταγκαλιάσει από τα Χριστούγεννα.

ΥΓ: Όταν ο Ζοάο Καρβάλιο σε μόλις 15 μέρες παρουσίας στον Ολυμπιακό κάνει (έστω και σε επίπεδο ενέργειας και διάθεσης) ό,τι δεν έχει καταφέρει ο Χένρι Ονιεκούρου σε επτά μήνες, τότε θα πρέπει να προβληματιστεί ιδιαίτερα ο Μαρτίνς. Όχι τίποτε άλλο, αλλά ο Πορτογάλος ήταν εκείνος που επέμενε για την απόκτησή του εδώ και δύο καλοκαίρια, αλλά και να μην φύγει τον περασμένο Γενάρη.