Γιώργος Σιδέρης: Η μορφή που κράτησε τον Ολυμπιακό στην πρώτη δύσκολη δεκαετία του συλλόγου

Έπειτα από τόσες συνεντεύξεις από όλες τις ομάδες έχω σχηματίσει άποψη -και όχι απατηλή- για χρόνια που δεν έζησα. Πολύς κόσμος δεν γνωρίζει ότι η πιο δύσκολη δεκαετία του Ολυμπιακού ήταν η δεκαετία του '60. Όλοι λένε για τα «πέτρινα χρόνια» μετά τον Κοσκωτά, αλλά αυτά έσπασαν σε δύο δεκαετίες οι οποίες είχαν πολλούς τίτλους για τον Ολυμπιακό, και τη δεκαετία του '80 πήρε τίτλους ο Ολυμπιακός και τη δεκαετία του '90. Και στα χρόνια που δεν πήρε τίτλους είχε το μπάσκετ να μεγαλουργεί που τότε ήταν μάλλον το Νο1 άθλημα στην Ελλάδα.

Η δεκαετία όμως του '60 ήταν άσχημη πραγματικά γιατί ο Ολυμπιακός ενώ σάρωνε όλα τα προηγούμενα χρόνια (είχε πάρει μόνος του διπλάσια πρωταθλήματα από όσα είχαν πάρει όλοι οι άλλοι μαζί από καταβολής ελληνικού ποδοσφαίρου, 15 ο Ολυμπιακός και 8 οι άλλοι μαζί!), βρέθηκε ξαφνικά πίσω από τον Παναθηναϊκό ο οποίος είχε φτιάξει μεγάλη ομάδα, με παικταράδες (Δομάζο, Λουκανίδη, Παπαεμμανουήλ, Πανάκη, Βουτσαρά, Οικονομόπουλο, Καμάρα) και με πανούργους παράγοντες που έκαναν και λαδιές. Όπως ο Μαντζαβελάκης (μου τα είπε σχετικά ο Μιχάλης Βουτσαράς, μεγάλος τερματοφύλακας τότε του ΠΑΟ)...

Σε όλη την δεκαετία του '60 ο Ολυμπιακός πήρε μόνο 2 πρωταθλήματα με τον Μπούκοβι. Ο παίκτης που κράτησε τον κόσμο εκείνη την δεκαετία -και δεν του έχει αναγνωριστεί όσο του άξιζε γιατί είναι δύσκολος χαρακτήρας- ήταν ο κύριος της φωτογραφίας. Τράβηξε όλο το κουπί της δεκαετίας. Γιώργος Σιδέρης. Έψαχνα κάτι φωτογραφίες για τη συνέντευξη του Βουτσαρά, είδα αυτές και στάθηκε το μάτι μου.

Δεν ήταν εντυπωσιακός σωματικά όπως άλλοι της εποχής πιο ψηλοί, αλλά ήταν ένας ταύρος στην κυριολεξία και όπως μου είπε ο Βουτσαράς «δεν κώλωνε πουθενά αυτός»!

Όλοι οι αντίπαλοι στις συνεντεύξεις τους στο «ΦΩΣ» βγάζουν το καπέλο στον Σιδέρη. Ο Γιούτσος ήταν ο μπαλαδόρος αλλά πρόλαβε να χαρεί τις δόξες και τους τίτλους επί Γουλανδρή. Ο Σιδέρης ήταν η δύναμη και ο τσαμπουκάς του Ολυμπιακού στα πρώτα δύσκολα χρόνια.