Η «άλλη» ποιότητα της Super League

Το ελληνικό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο έχει και φέτος αρκετές ομοιότητες με τις προηγούμενες χρονιές, καθώς ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει από τις γιορτές στην κορυφή της βαθμολογίας και οδεύει προς ακόμη έναν τίτλο, οι παραδοσιακές μεγάλες δυνάμεις με αρκετές αυξομειώσεις μάχονται για τρία ευρωπαϊκά εισιτήρια (ΑΕΚ, ΠΑΟΚ, Παναθηναϊκός, Άρης), αλλά υπάρχουν και αρκετά συγκροτήματα που έχουν ξεχωρίσει. Είτε έχοντας στόχους ακόμη και για «σφήνα» στην έξοδο για το Conference League της νέας σεζόν (ειδικά ο ΟΦΗ, αλλά και οι ΠΑΣ και Αστέρας) είτε προσπαθώντας να εξασφαλίσουν τη συμμετοχή τους και στη νέα αγωνιστική περίοδο στη Super League, έστω κι αν το ξεκίνημά τους είχε άλλο προορισμό (π.χ. Βόλος).

Με αφορμή το πρόσφατο συμπέρασμα από τον παλιό διεθνή άσο Κώστα Κατσουράνη σχετικά με το ποιοτικό ποδόσφαιρο που αρκετοί προσφέρουν φέτος στο πρωτάθλημα, όπως κατά γενική ομολογία ισχύει, ας θυμηθούμε την έως τώρα πορεία ομάδων κυρίως από την περιφέρεια που έχουν κάνει δύσκολη τη ζωή των μεγάλων, έχουν παρουσιάσει συμπαγείς και ενίοτε θεαματικές εικόνες στα ελληνικά γήπεδα και βάζουν «αλατοπίπερο» στη Super League της σεζόν 2021-22. Άλλες με σταθερότητα και βάσεις, άλλες με σκαμπανεβάσματα, αλλά σε γενικές γραμμές με αυτοπεποίθηση, αισιοδοξία και χαμόγελο. Σε ένα πρωτάθλημα που δεν παύει να έχει τις γνωστές παθογένειες, εντάσεις και καχυποψία, αλλά στη συγκεκριμένη αγωνιστική περίοδο δίνει το δικαίωμα να περιμένει κανείς κάθε φορά αμφίρροπες αναμετρήσεις και δυσκολίες για τα φαβορί. Με πολύ βασική διαπίστωση ότι για να επιτευχθούν οι όποιοι στόχοι απαιτείται καλό ποδόσφαιρο και ανταγωνισμός σε ποιότητα. Και όχι μόνο «πούλμαν» και «ταμπουρωμένες» άμυνες να περιμένουν το… μοιραίο, όπως συνέβαινε συχνά τα προηγούμενα χρόνια.

ΟΦΗ: Με τη σφραγίδα του Νιόπλια

Στην έκτη θέση της βαθμολογίας έχει ανέβει ο ΟΦΗ και μάλιστα έχοντας παιχνίδι λιγότερο, αυτό με τον Απόλλωνα που αναβλήθηκε. Από την περσινή σεζόν και τη μάχη παραμονής που έδωσε στα πλέι άουτ βρήκε την ταυτότητά του υπό τις οδηγίες του Νίκου Νιόπλια, ο οποίος διανύει τη δεύτερη περίοδο προπονητικού οίστρου στην καριέρα του, έπειτα από την αρχική προσπάθεια παλιότερα με τον Παναθηναϊκό.

Ο ΟΦΗ απαλλαγμένος από άγχη τύπου αποφυγής υποβιβασμού δούλεψε με μεθοδικότητα για το επόμενο επίπεδο. Με καλή προετοιμασία, προσεγμένες μεταγραφές και με το κοινό του ξανά δίπλα στην ομάδα. Όπως επίσης και με την παρουσία ανθρώπων του ποδοσφαίρου δίπλα στον Νιόπλια να κάνουν τη διαφορά.

Πέραν της δυνατότητάς του να παίρνει βαθμούς ακόμη και σε δύσκολες έδρες (0-0 με Άρη και ΠΑΟ εκτός, νίκες σε Αγρίνιο και Βόλο), έκανε και πολύ μεγάλα παιχνίδια. Σημάδια για την αλλαγή πορείας, όπως αυτά με την ΑΕΚ. Και στο Ηράκλειο όταν κατάφερε στα τελευταία λεπτά να ισοφαρίσει το σε βάρος του 0-3, αλλά και στο ΟΑΚΑ όταν πήρε με ανατροπή το παιχνίδι αποδεικνύοντας με εμφατικό τρόπο την επιστροφή στα μεγαλεία του παρελθόντος. Ο Νέιρα έχει κάνει σεζόν με επιθετική βοήθεια (πρώτος σκόρερ με τέσσερα γκολ), ενώ έχουν συμβάλει πολύ παίκτες όπως ο Καμάου, ο Τοράλ, ο Γκαγέγκος, ο Μεγιάδο και ο Επασί στην εστία. Με πλούσιο ελληνικό στοιχείο ειδικά στην άμυνα και με αναμονή για περισσότερα από καλούς επιθετικούς (όπως ο Καστάνιος και ο Φαν Ντούινεν) που δεν έχουν βρει ακόμη τον δρόμο προς το γκολ, έχοντας όμως προσφορά σε άλλους τομείς του παιχνιδιού.

ΠΑΣ: Με την ίδια συνταγή

Η απόφαση του Αργύρη Γιαννίκη (που είχε δημιουργήσει επί διετία τον νέο ΠΑΣ με γερμανική φιλοσοφία και πιεστικό επιθετικά τρόπο παιχνιδιού) να αποχωρήσει έχοντας κάνει τον κύκλο του ήταν σαφέστατα μια πολύ δύσκολη στιγμή για την ομάδα των Ιωαννίνων. Η διοίκηση της ΠΑΕ αποφάσισε να μην αλλάξει μοτίβο και εμπιστεύτηκε ξανά έναν επιτυχημένο ομογενή τεχνικό από την ίδια σχολή, τη γερμανική. Ο ΠΑΣ έχασε και κάποιους κομβικούς παίκτες της περασμένης σεζόν (Καρτάλης, Κάστρο κ.ά.), ενώ η καλύτερη μεταγραφή του, ο Κόντε, τραυματίστηκε σοβαρά από την πρώτη κιόλας αγωνιστική και έχασε όλη τη χρονιά προκαλώντας μεγάλο πρόβλημα στο πλάνο.

Ο Ηρακλής Μεταξάς, με σωστή νοοτροπία και σημαντικές φιλοδοξίες, κράτησε τον ΠΑΣ στο ίδιο «καλούπι». Πίεση σε όλο το γήπεδο, γρήγορες μεταβάσεις, αυτοματισμοί και αιφνιδιασμός του αντιπάλου. Με καλό γκολκίπερ (Λοντίγκιν), από τα καλύτερα μπακ του πρωταθλήματος (Σάλιακας, Πίρσμαν), έμπειρους στόπερ (Κάργας, Εραμούσπε, Παντελάκης), δυνατό κέντρο με Καραχάλιο, Ντομίνγκεθ και τον Περέα μπροστά να ξεχωρίζει σε μια επίθεση γεμάτη ταλέντο και δυναμισμό, ο ΠΑΣ κινείται στις σωστές ράγες. Παίζει όμορφα και παίρνει εντυπωσιακά αποτελέσματα με αποκορύφωμα το 5-0 επί του Άρη στη Θεσσαλονίκη, στο τέλειο ματς. Έχει φυσικά και αδυναμίες, όμως παραμένει από τις πιο ισχυρές ομάδες της λίγκας και με δικαίως υψηλούς στόχους.

Βόλος: Ωραία μπάλα, παρά τις αλλαγές και τη… βαθμολογία

Η θεσσαλική ομάδα έχει σωστή ποδοσφαιρική φιλοσοφία, αν και οι συχνές αλλαγές στον πάγκο δεν είναι κάτι ευχάριστο ούτε βοηθά στην πρόοδο. Με εντυπωσιακό ξεκίνημα και παρουσία για αρκετές αγωνιστικές στις πρώτες θέσεις, ο Βόλος έμοιαζε ότι θα μπορούσε φέτος να κάνει πορεία Ευρώπης. Παρά το γεγονός ότι αντικατέστησε το περασμένο καλοκαίρι έναν επιτυχημένο τεχνικό, όπως ήταν ο Άνχελ Λόπεθ, αλλά και με μεγάλο ρίσκο να εμπιστευτεί την ομάδα σε έναν 32χρονο Ισπανό (με σοβαρές «σπουδές» δίπλα σε κορυφαίους στη χώρα του), τον Γκιγέρμο Αμπασκάλ, η διοίκηση της ΠΑΕ είδε το κλαμπ να συνεχίζει να δίνει παραστάσεις στον αγωνιστικό χώρο. Και να κάνει απίστευτες ανατροπές σε τελειωμένα ματς, όπως αυτό στην Τούμπα με το 1-4 να γίνεται στο τέλος 4-4!

Το τελευταίο διάστημα έχασε αρκετούς βαθμούς, κάποιους ακόμη και σε αγώνες με εξαιρετική απόδοση (όπως στο 2-3 από τον ΠΑΣ στους «Ζωσιμάδες»), συνεχίζει πλέον με υπηρεσιακό τεχνικό και περιμένει ότι η ταχύτητα και η ποιότητα που διαθέτει ως ομάδα (με κάποιες προσθήκες τον χειμώνα) θα επαναφέρουν την καλή θέση στη βαθμολογία και το κυνήγι για εισιτήριο Ευρώπης. Και όχι μπλέξιμο για την αποφυγή περιπετειών. «Βαρύ πυροβολικό» ο Ολλανδός επιθετικός Τομ Φαν Βέερτ που διεκδικεί τον τίτλο του πρώτου σκόρερ, ενώ στο ρόστερ υπάρχουν πάντα ποδοσφαιριστές που δίνουν το κάτι παραπάνω, όπως ο Φεράρι, ο Μπαρτόλο, ο Νίνης, ο Τσοκάνης. Έχοντας προστεθεί και ιδιαίτεροι τεχνίτες σαν τον Ρεγκατέν ή πολύτιμοι όπως ο Ορός, ο Ρίνερ, ο Ροσέρο, ο Γκιουλέν και άλλοι. Γενικά μια ομάδα που αν και δεν έχει πια τον Δουβίκα και τον Μήτογλου είναι από αυτές που περιμένεις ότι μπορούν να νικήσουν τον καθένα ή να προσφέρουν θεαματικό παιχνίδι απέναντι στον καθένα.

Αστέρας: Παίζει όμορφα, ψάχνει αποτελέσματα

Με τον ίδιο προπονητή από την περσινή σεζόν και με καμία διαφορά στο επιθετικό στίγμα, είτε στο «Θ. Κολοκοτρώνης» είτε μακριά από την Τρίπολη, ο Αστέρας αποτελεί επίσης μια ομάδα με θετική διάθεση και αντιμετώπιση του ίδιου του παιχνιδιού. Δεν στηρίζεται πια μόνο στον Μπαράλες για το γκολ, καθώς ο Σονί από τη στιγμή που προσαρμόστηκε κάνει τρομερή σεζόν και βρίσκει πια πολύ συχνά δίχτυα. Με παίκτες που γνωρίζουν καλά την ελληνική πραγματικότητα, όπως ο Μουνάφο, αλλά και μπροστά ο Κρεσπί με τον Ριέρα και τον Σίτο, υπάρχει η απαιτούμενη ομοιογένεια. Έχει καλά μπακ, τον Καρμόνα και τον Άλβαρες, που βγαίνουν πολύ επιθετικά στις πλευρές τους, γενικά είναι καλά δομημένη ομάδα σε όλες τις γραμμές, απλώς περιμένει το κάτι παραπάνω από συγκεκριμένες μονάδες. Και κυρίως να της βγαίνουν τα παιχνίδια, κάτι που έγινε με τον πλέον θεαματικό τρόπο στο 6-2 με τον Ατρόμητο. Έχει χάσει αρκετούς βαθμούς σε ματς που άξιζε νίκες ή ισοπαλίες, για αυτό και είναι πίσω στον πίνακα. Στη συνέχεια της σεζόν διαθέτει τα φόντα, την πείρα και την ικανότητα να ανέβει και να διεκδικήσει ό,τι τα τελευταία χρόνια. Δηλαδή συμμετοχή στα πλέι οφ και όπου βγει. Όσο δύσκολο κι αν μοιάζει αυτήν τη στιγμή κάτι τέτοιο.

Παναιτωλικός, Λαμία: Διπλός στόχος και «λύσιμο»

Δεν μπορεί να πει κανείς ότι σε αυτές τις δεκαπέντε αγωνιστικές του πρωταθλήματος ο Παναιτωλικός και (ειδικά) η Λαμία έχουν καταφέρει έστω να πλησιάσουν ό,τι είχαν σχεδιάσει στις αρχές της σεζόν. Είναι αρκετά πίσω βαθμολογικά, παρά το γεγονός ότι κατά καιρούς στη σεζόν έχουν πραγματοποιήσει πολύ καλά παιχνίδια. Με Έλληνες τεχνικούς που γνωρίζουν πολύ καλά τις καταστάσεις (ο Αναστασίου στο Αγρίνιο, ο Γρηγορίου στην Λαμία) θα μπορούσαν πράγματι να έχουν εξαργυρώσει κάποιες πολύ καλές εμφανίσεις τους με θετικά αποτελέσματα. Η Λαμία θα μπορούσε να το έχει κάνει απέναντι και στους μεγάλους, τους οποίους έχει ταλαιπωρήσει ιδιαιτέρως σε κάθε αγώνα μέχρι τώρα στη σεζόν. Αυτές οι δύο ομάδες θα επιχειρήσουν, με καλή μπάλα και επιθετικό πλάνο, να κρατηθούν στην κατηγορία, ενώ ας μην ξεχνάμε ότι συνεχίζουν και στο Κύπελλο. Κάτι που καμία άλλη από τις παραπάνω αναφερόμενες δεν έχει καταφέρει. Συνεπώς και αυτό κάτι σημαίνει για τις δυνατότητές τους.

Ο Ιωνικός ξεχωρίζει…

Από τις υπόλοιπες ομάδες, εκείνες του Λεκανοπεδίου, θα περίμενε κανείς τον Ατρόμητο (με πολύ δυνατό ρόστερ) να πρωταγωνιστεί και όχι να βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις. Όπως και τον Απόλλωνα να είναι πιο δυνατός μετά την περσινή εμπειρία του στη Σούπερ Λιγκ. Καλύτερος όλων είναι ο Ιωνικός. Με σοβαρό προπονητή που έχει δημιουργήσει τη συγκεκριμένη ομάδα και την ανέβασε πέρυσι, με Έλληνες παίκτες που γνωρίζουν τις συνθήκες από προηγούμενες συμμετοχές τους στην πρώτη κατηγορία και με πολύ ποιοτικούς ξένους σε νευραλγικές θέσεις, όπως ο Σύρος Άοσμαν στη δημιουργία, ο Βραζιλιάνος Τουράμ στην επίθεση, οι έμπειροι Κάνιας και Τσιγκρίνσκι ανασταλτικά. Και με έναν γκολκίπερ που πραγματοποιεί εκπληκτική σεζόν, τον Λευτέρη Χουτεσιώτη. Ο Ιωνικός παίζει μοντέρνα και αποτελεσματικά, ενώ η πρόσφατη νίκη επί του ΠΑΟΚ αναμένεται να του δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση για καλύτερη συνέχεια με την επανέναρξη.