Ο Πέδρο, ο Πιερ και ο Πετράκης

Την ώρα που ο ένας προπονητής γνώριζε την αποθέωση από το κοινό της ομάδας του και την (για ακόμη μία φορά) αναγνώριση της σπουδαίας δουλειάς του για τέταρτη πλέον σεζόν, ο άλλος γνώριζε την πίκρα της απομάκρυνσης από τη δική του ομάδα. Ο Πέδρο Μαρτίνς έχει κάνει πάρα πολλά ώστε να αξίζει και να δικαιούται τέτοιες εκδηλώσεις αγάπης και συμπαράστασης από το κοινό του Ολυμπιακού σαν κι αυτές στο 4-1 με τον Απόλλωνα, ακόμη και σε εποχές που η ομάδα ψάχνεται για να βελτιώνεται από παιχνίδι σε παιχνίδι. Ο Γιάννης Πετράκης δεν θα συνεχίσει στην «Ελαφρά Ταξιαρχία» κι η αιτία της απόλυσής του δεν είχε βέβαια να κάνει από τη βαριά ήττα από τους πρωταθλητές. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο και ο ικανός Έλληνας τεχνικός το ξέρει καλύτερα απ' όλους. Για τον Ολυμπιακό το πιο σημαντικό εδώ και χρόνια είναι ότι αυτός ο άνθρωπος στο τιμόνι έχει την αναγνώριση που κάθε προπονητής χρειάζεται για να μπορεί να δουλεύει καλύτερα και να βελτιώνεται κι ο ίδιος.

Το πρόσωπο αυτού του ματς δεν ήταν βέβαια ούτε ο Πέδρο ούτε ο Πετράκης. Ούτε καν ο Τικίνιο που έβαλε δύο φανταστικά γκολ και έκανε το φυσιολογικό. Αυτό που πρόσφατα είχε πει. Τα δικά του γκολ κάποια στιγμή θα έρθουν. Μπορούσε να βάλει και... πέντε στο συγκεκριμένο ματς, σημασία έχει ότι και αυτός συνεχώς προσαρμόζεται καλύτερα. Ότι είναι γκολτζής και καλός επιθετικός δεν περιμέναμε τώρα να το μάθουμε. Όπως καλοί επιθετικοί είναι και ο Ονιεκούρου με τον Λόπες, αλλά ακόμη στον Ολυμπιακό δεν το έχουν δείξει. Η λογική λέει ότι και γι΄αυτούς είναι θέμα χρόνου να το κάνουν.

Κορυφαίος του ματς ήταν ένας άλλος... Πέτρος. Ο Πιερ Κούντε έπαιξε από την αρχή, ήταν σοβαρός, είχε τον έλεγχο των δυνάμεών του και του παιχνιδιού, καλές συνεργασίες με τον Μπουχαλάκη, εξαιρετικές πάσες πλάγια ή κάθετα. Ο Ολυμπιακός έχει την πολυτέλεια στο κέντρο του να μπορεί να κάνει ωραία πράγματα ακόμη κι αν δεν παίζουν ο Εμβιλά με τον Μαντί. Κι η απόδοση του Κούντε ήταν από τα μεγάλα κέρδη ενός αγώνα, στον οποίο ο Ολυμπιακός έκανε αυτό που έπρεπε. Κέρδισε άνετα, με μεγάλο σκορ, με διαστήματα καλής απόδοσης, με πίεση και διάθεση. Έχει φυσικά μεγάλο περιθώριο ακόμη. Εννοείται. Και τα δύσκολα είναι μπροστά. Αλλά το κλίμα με το οποίο πάει να παίξει με Αστέρα, Φενέρ και Παναθηναϊκό είναι όλο και καλύτερο.

Μερικά στοιχεία προς επισήμανση από το ματς με τον Απόλλωνα: Η επιστροφή με γκολ του πολύτιμου Γιώργου Μασούρα. Οι ευκαιρίες που αρπάζει πλέον σε κάθε συμμετοχή του ο Μάριος Βρουσάι. Και η αίσθηση ότι ο Μίχαλ Καρμπόβνικ μπορεί να παίξει μια χαρά και από την αριστερή πλευρά, όποτε χρειάζεται να συμβαίνει αυτό κι όποτε ο ακούραστος Ρέαμπτσιουκ κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεκουράζεται...