Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα: Ο μάγος που έγινε Θεός στον Πειραιά
Είχε σχέση ερωτική τόσο με το ποδόσφαιρο, όσο και με τους φιλάθλους του Ολυμπιακού, τους οποίους μπορούσε να ξεσηκώσει με ένα απλό άγγιγμα της μπάλας.
Ο Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα, δεν ήταν απλώς ένας ακόμα Βραζιλιάνος που αγωνίστηκε στον μεγαλύτερο αθλητικό σύλλογο της χώρας. Ήταν Ο ΒΡΑΖΙΛΙΑΝΟΣ. Με κεφαλαία γράμματα που τονίζουν το ποδοσφαιρικό του μεγαλείο.
Η μεταγραφή του ανακοινώθηκε στις 8 Ιουλίου του 1999 και έκανε «θραύση» στην Ελλάδα. Ήταν το καλοκαίρι που ο Σωκράτης Κόκκαλης είχε αποφασίσει να δώσει έξτρα ώθηση στον Ολυμπιακό, θέλοντας να τον δει όσο πιο ψηλά μπορούσε και στην Ευρώπη.
Τα «πέτρινα» χρόνια ήταν πια παρελθόν, ο Ολυμπιακός τη σεζόν που είχε ολοκληρωθεί είχε φροντίσει να ακουστεί και στην Ευρώπη αφού είχε αποκλειστεί από τη Γιουβέντους στα προημιτελικά του Champions League και το όνειρο του προέδρου και των φιλάθλων της ομάδας ήταν οι «ερυθρόλευκοι» να δυναμώσουν ακόμα περισσότερο.
Έτσι, μετά τον Τζιοβάνι ο Κόκκαλης προχώρησε και στην απόκτηση του Ζλάτκο Ζάχοβιτς, με τον Σλοβένο να ήταν μέχρι εκείνη τη στιγμή το μεγάλο όνομα στην Πόρτο. Ο Ζιοβάνι ωστόσο ήταν ο άνθρωπος που έμελλε να «κλέψει» τις ερυθρόλευκες καρδιές.
Τα απίστευτά του γκολ, οι «ποδιές» που έκανε στους αντιπάλους και η άψογη τεχνική του κατάρτιση έδωσαν γρήγορα στην κερκίδα το νέο της αγαπημένο πρόσωπο. Ο Ολυμπιακός είχε βρει στο πρόσωπό του τον «μάγο» της ομάδας και οι φίλαθλοι την «ιερή τους αγελάδα».
Ο ίδιος πίστευε και πιστεύει με όλη του την ψυχή στο Θεό. Του αφιέρωνε τα γκολ του, δεν ξεχνούσε ποτέ να τον αναφέρει στις δηλώσεις του και γενικά φρόντιζε πάντα οι πράξεις του να δικαιολογούν αυτή την πίστη. Όταν τον είχε τραυματίσει σοβαρά ο αμυντικός του Ηρακλή, Λάζαρος Σέμος, ο Βραζιλιάνος του έκανε δώρο την Βίβλο σε μια κίνηση μεγαλοψύχιας και συγχώρεσης.
Ο Τζιοβάνι έμελλε να γίνει ο ίδιος «Θεός» για τους φίλους του Ολυμπιακού. Μέχρι τo καλοκαίρι του 2005 οι οπαδοί της ομάδας του Πειραιά είχαν την ευτυχία να παρακολουθούν δια ζώσης ένα ποδοσφαιριστή που δεν χρειαζόταν παρά μια στιγμή προκειμένου να βάλει «φωτιά» στο γήπεδο. Από το καλοκαίρι εκείνο κι έπειτα δεν αποτελεί απλά μια ανάμνηση, αλλά ένα σημαντικό σταθμό στην ιστορία της ομάδας...
