Λοβέρα - Σολδάνο: Βίοι παράλληλοι στον Ολυμπιακό
Οι Λοβέρα και Σολδάνο ήρθαν στην Ελλάδα με πολλές προσδοκίες, αλλά στη διαδρομή τους στον Ολυμπιακό σαν να χάθηκαν κάπου και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Αργεντινή.
Αλλιώς τα περίμεναν στον Ολυμπιακό με τους Μάξι Λοβέρα και Φράνκο Σολδάνο, όταν αποφάσιζαν να τους αποκτήσουν από την άλλη άκρη του Ατλαντικού και αλλιώς τους βγήκαν στην πορεία. Και οι δύο αποτέλεσαν «προϊόν» του σκάουτινγκ και όχι κάποια μανατζερική πρόταση.
Τόσο ο Λοβέρα, όσο και ο Σολδάνο, την περίοδο που αποκτήθηκαν από τους Πειραιώτες, αποτελούσαν δύο από τα πιο «hot» ονόματα του αργεντίνικου πρωταθλήματος. Δεν έγινε δηλαδή κάποιος κακός προγραμματισμός από πλευράς Ολυμπιακού.
Απλώς, δεν γίνεται να βγαίνουν και όλες οι μεταγραφές και δη οι μεταγραφές που γίνονται με ποδοσφαιριστές, οι οποίοι δεν έχουν στο παρελθόν άλλη εμπειρία στο ευρωπαϊκό στερέωμα.
Ο Λοβέρα συνεχίζει στην Ρασίνγκ έως τα Χριστούγεννα. Ο Σολδάνο είχε παραχωρηθεί δανεικός στην Μπόκα έως τον Ιούνιο, αλλά η ομάδα του Μπουένος Άιρες επιθυμούσε να διακόψει τον δανεισμό του, καθώς θεωρήθηκε ότι δεν χωρούσε πλέον στα πλάνα του τεχνικού τιμ.
Αν θα μπορούσαμε να τους βάλουμε σε μία ζυγαριά, ίσως ο Λοβέρα σε σχέση με τον Σολδάνο να αποδείχθηκε λίγο πιο «ενεργός» στον Ολυμπιακό, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό ώστε να πείσει τον Μαρτίνς να του δώσει άλλες ευκαιρίες.
Ειδικά φέτος που χρειάζονταν όλοι οι παίκτες εξαιτίας της έλλειψης καλοκαιρινής προετοιμασίας και των πολλών προβλημάτων λόγω Covid-19, ήταν η ευκαιρία του Λοβέρα να αποδείξει ότι άξιζε να τον εμπιστευτεί περισσότερο ο Μαρτίνς.
Η εικόνα του, ωστόσο, στις προπονήσεις, αλλά και σε όσα ματς αγωνίστηκε, ήταν κατώτερη των προσδοκιών και για αυτό το λόγο φεύγει την Παρασκευή (5/2) για την Αργεντινή, όπου θα συναντήσει - ως αντίπαλο αυτή τη φορά - τον Σολδάνο.
Το αν θα επιστρέψει ή όχι στο λιμάνι, αυτό θα εξαρτηθεί πλέον από τις διαθέσεις της Ρασίνγκ και φυσικά από την εικόνα που θα παρουσιάσει ο Λοβέρα στο πρωτάθλημα της χώρας του.
Σε ένα πρωτάθλημα, όπου η... αναρχία στο παιχνίδι του δεν μπορεί να αποτελέσει εμπόδιο για να αναδειχθεί. Στην Ευρώπη, ωστόσο, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η τακτική υπερέχει της «αναρχίας» απ’ άκρη σ’ άκρη της «Γηραιάς Ηπείρου».
