Αυτό το δώρο κρατάει για πάντα

Το ποδόσφαιρο μας μαθαίνει πολλά. Ανάμεσα σε αυτά είναι και το να «διαβάζουμε» κομμάτια της ζωής μας, με βάση την δική του ιστορία.

Βλέποντας χθες τον Τζιοβάνι Σίλβα ντε Ολιβέιρα, στο γήπεδο της παραλίας «Βοτσαλάκια», στην Καστέλα, να παίζει ποδοβόλεϊ, τόσα χρόνια μετά από τότε που τον απολαμβάναμε να παίζει μπάλα φορώντας την «ερυθρόλευκη» φανέλα, ομολογώ, ότι εντόπισα και τοποθέτησα πολλές, πάρα πολλές αναμνήσεις μέσα σε αγώνες που σημαδεύτηκαν από δικά του αλησμόνητα γκολ, από δικές του καταπληκτικές ενέργειες. Ξέρετε, από αυτές που επιθυμείς στην οθόνη της σκέψης να τις βάζεις , ξανά και ξανά, στο ριπλέι.

Είναι απίστευτο πόση μαγεία και πόση νοσταλγία, ανακλήθηκε στην μνήμη και στην καρδιά. Γιατί βέβαια, θυμόμαστε πολύ ζωντανά ό,τι αγαπήσαμε. Και ομολογώ ότι συνειδητοποίησα πως η «περίοδος Τζιοβάνι», τουλάχιστον για μένα - και δεν νομίζω ότι είμαι η μόνη- είναι μεγάλο και πολύ αγαπημένο κεφάλαιο.

Όταν ήρθε στην Ελλάδα και στον Ολυμπιακό, εκείνο το καλοκαίρι του 1999, επί Σωκράτη Κόκκαλη, είχα την τύχη να εργάζομαι στην ομάδα, στο Γραφείο Τύπου. Έτσι έζησα από πολύ κοντά αυτό το «ποδοσφαιρικό θαύμα», έχοντας ταυτόχρονα την ευκαιρία να γνωρίσω έναν εξαιρετικό άνθρωπο. Αρετές όπως η ευγένεια, η ταπεινότητα και η υπευθυνότητα του περίσσευαν.

Δεν είναι τυχαίο που λατρεύτηκε από τον κόσμο. Όχι μόνο γιατί «μιλούσε στην μπάλα» γλώσσα θεϊκή, αλλά και για τον χαρακτήρα του. Έναν χαρακτήρα που αντανακλούσε τον χαρακτήρα του συλλόγου. Είναι ευλογία να υπάρχουν σε μια ομάδα όπως ο Ολυμπιακός, πρόσωπα που αντανακλούν τον χαρακτήρα του συλλόγου και όχι πρόσωπα που τον αλλοιώνουν.

Όπως και να έχει, αυτός ο ασύλληπτος παικταράς, εκτός από αμέτρητες στιγμές ποδοσφαιρικής πανδαισίας, μας φιλοδώρησε και με το σπάνιο ήθος του. Όσο για τον λόγο που βρέθηκε αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, είναι απολύτως ενδεικτικός των ουσιαστικών ευαισθησιών του: Για να δώσει το παρών, στο πλαίσιο της πανευρωπαϊκής περιοδείας του ιδρύματος των «μπλαουγκράνα» σε εκδήλωση κατά του ρατσισμού και υπέρ της στήριξης των προσφύγων που έλαβε χώρα στο «Κέντρο Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος».

Βλέπετε πιστεύει στον Θεό αυθεντικά και με την απλότητα αυτή που σε οδηγεί κατευθείαν στην πράξη, χωρίς να χρειάζεται να χρονοτριβήσεις με την θεωρία.

Ο Τζιοβάνι δεν συνηθίζει να χρησιμοποιεί δικά του λόγια, όταν θέλει να μοιραστεί μαζί σου μεγάλες του αλήθειες. «Δανείζεται» αγαπημένα εδάφια από το Ευαγγέλιο που όμως τα έχει αφομοιώσει και κυρίως, τα έχει εφαρμόσει.

Για εκείνον το νόημα της ζωής είναι η χωρίς όρια και προϋποθέσεις αγάπη του Χριστού που επισφραγίστηκε με την θυσία Του και που μας χαρίζεται σε χρόνο ενεστώτα, ενεστώτα διαρκείας.

Αν το καλοσκεφτείς και το δικό του χάρισμα ο αγαπημένος «Μάγος Τζιο», μας το πρόσφερε τόσο απλόχερα και γενναιόδωρα κάποτε, που τελικά αυτό το δώρο του διαρκεί πολύ, δίνοντάς σου την αίσθηση ότι κρατάει για πάντα.