Το «όποιον θέλουμε κρατάμε» πήγε περίπατο...

Επικοινωνιακή γροθιά στο στομάχι ήταν για την ΑΕΚ το φιάσκο με τον Μανόλο Χιμένεθ! Και τι γροθιά... νοκ-ντάουν! Και να ήταν η μόνη... Είχαν προηγηθεί κι άλλες εξίσου δυνατές, αλλά σίγουρα με τον Ανδαλουσιανό ήταν η χαριστική βολή. Ήταν εκείνη του κατέρριψε για τα καλά το επικοινωνιακό δόγμα της «κιτρινόμαυρης» ΠΑΕ «όποιον θέλουμε τον κρατάμε...». Φυσικά και δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Να είμαστε ρεαλιστές. Η κάθε ΠΑΕ θα επιχειρήσει επικοινωνιακά να μαζέψει τα κομμάτια της μετά από αντίστοιχα στραπάτσα. Αλλά η πραγματικότητα είναι μία και δεν αλλάζει: Μένει αυτός που θέλει και όχι αυτός που θέλουν οι ομάδες-εταιρείες...

Τα παραδείγματα για την ΑΕΚ πολλά και πρόσφατα: Τον Λάζαρο Χριστοδουλόπουλο τον ήθελε η ομάδα, αλλά εκείνος έκλεισε κατάμουτρα την πόρτα... «Με απειλές ούτε χτίζεται εμπιστοσύνη, ούτε υπογράφονται συμβόλαια», είπε και πήγε στον Ολυμπιακό.

Τον Γιάκομπ Γιόχανσον επίσης τον υπολόγιζαν για το ρόστερ, αλλά και ο Σουηδός γρήγορα-γρήγορα τους έκοψε τον βήχα («ο κύκλος μου στην ΑΕΚ έκλεισε θα δοκιμάσω κάτι άλλο»). Και μάλιστα ένας ποδοσφαιριστής με εξάμηνη απουσία λόγω χιαστού και με αμφίβολο μέλλον. Παρ’ όλα αυτά, η απόφασή του να μην παραμείνει στα Σπάτα ήταν ισχυρή και αδιαπραγμάτευτη, απόδειξη της απογοήτευσής του για τον τρόπο με τον οποίον χειρίστηκε το θέμα του η ΠΑΕ από τον χειμώνα. Δεν εξετάζουμε αν έχει περισσότερο δίκιο ή περισσότερο άδικο ο ποδοσφαιριστής, απλά καταγράφουμε τη δυσαρέσκειά του.

Ο Σέρχιο Αραούχο είναι ένα ακόμα παράδειγμα. Η ΑΕΚ τον θέλει, αλλά όλοι έχουν συνειδητοποιήσει πως δεν θα τον διατηρήσει στο δυναμικό της. Είναι ακριβός; Δεκτό. Αλλά αυτό δεν αναιρεί τη διαπίστωση πως το σλόγκαν «όποιον θέλουμε κρατάμε» δεν έχει βάση... Γιατί τον θέλουν τον Αργεντινό και μάλιστα σαν τρελοί...

Στα μέσα της σεζόν είχαμε ένα ακόμα τρανταχτό παράδειγμα. Τον Γιάννη Ανέστη. Τον κάλεσαν για νέο συμβόλαιο και του είπαν «σε θέλουμε στην ΑΕΚ και τα επόμενα χρόνια, σε πιστεύουμε, μείνε μαζί μας». Όμως ο νεαρός πορτιέρο δεν «ψήθηκε» με τα λεφτά και το πρότζεκτ. Η αντίδραση ήταν να τον «κάψουν», να τον αφήσουν στην εξέδρα και να περιμένουν απλά να ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του για να αποχωρήσει. Θεμιτή η στάση από την ΠΑΕ, όλα μέσα στο παιχνίδι είναι. Αλλά από την άλλη, αποδεικνύεται ξανά, πως δεν υπάρχει το «όποιον θέλουμε κρατάμε»... Τον ήθελαν τον Ανέστη, αλλά δεν τον διατήρησαν. Και ας ήταν μια τόσο απλή περίπτωση...

Μην είστε σίγουροι πως ο κατάλογος με τις αποτυχημένες προσπάθειες της διοίκησης να κρατήσει κόσμο στα Σπάτα έχει τελειώσει. Μπορεί και να μεγαλώσει. Η υπόθεση του Παναγιώτη Κονέ είναι εξαιρετικά επικίνδυνη. Τον θέλουν στην ΑΕΚ αλλά δυσκολεύονται. Το συμβόλαιο των 700.000 που πρέπει να του καλύψουν τους φαίνεται βαρύ.

Επίσης υπάρχει ο Όγκνιεν Βράνιες. Ο οποίος περιμένει το τηλεφώνημα. Τον χειμώνα οι Δημήτρης Μελισσανίδης και Ντούσαν Μπάγεβιτς του είχαν ζητήσει να ηρεμήσει και του δεσμεύτηκαν πως θα τον αποζημιώσουν τον Ιούνιο με νέο ντιλ. Ο Ιούνιος έρχεται και ο Βόσνιος στόπερ αναμένει. Θα χτυπήσει το τηλέφωνο; Κι αν ναι, θα ακούσει στο ραντεβού αυτά που επιθυμεί. Πάντως η «Ένωση» τον θέλει στο ρόστερ της. Θα τον κρατήσει; Θα δούμε.

Όλα αυτά τα παραδείγματα μας αποδεικνύουν, το δίχως άλλο, πως το «όποιον θέλουμε κρατάμε» είναι απλά λόγια και βρυχηθμοί στο κενό. Μια διαπίστωση χωρίς την παραμικρή ειρωνεία. Ισχύει για όλες τις ΠΑΕ.

Και ήταν επικοινωνιακό λάθος της ΑΕΚ να «χτίσει» πάνω σε αυτό το δόγμα. Οι εξελίξεις την διαψεύδουν δυσάρεστα ξανά και ξανά. Ο Χιμένεθ είναι το τελευταίο στραπάτσο. Και όταν δέχεσαι τέτοια χτυπήματα όντας πρωταθλητής και με την προοπτική του Τσάμπιονς Λιγκ μπροστά σου, αυτό είναι ακόμα πιο οδυνηρό.

Το να σκέφτεται ένας προπονητής τη Λας Πάλμας της δεύτερης κατηγορίας της Ισπανίας αντί την πρωταθλήτρια Ελλάδα και την πιθανότητα των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ, αυτό δείχνει πως μάλλον κάτι δεν κάνεις σωστά σαν διοίκηση. Το ίδιο και ο Γιόχανσον, που εξετάζει προτάσεις μικρομεσαίων γαλλικών συλλόγων. Το ίδιο και ο Ανέστης που τον προσέγγισαν κλαμπ της Τσάμπιονσιπ στην Αγγλία...